Tag: <span>Billy Bragg</span>

Dan Stock en een fraai staaltje stedelijke romantiek (7.9)
Gepubliceerd 16/02/2018 door

Dan Stock en een fraai staaltje stedelijke romantiek (7.9)

Daar smullen wij brave stukjestikkers nou van. Van love stories die zich midden in de nacht afspelen, in het hart van de stad, tussen taxi’s en casino’s. Dat is weer eens wat anders dan om half 6 op lijn 9 te stappen voor een warme prak aan de keukentafel en een avondje Netflix. Dan Stock baseerde Baby Valentino op eindeloze nachten uit in Milton Keynes én flink wat verbeelding. Het resulteert in een fraai staaltje stedelijke romantiek; observaties in het lantaarnlicht, vanaf de hoek van de straat.

En het is niet veel en het is niet ingewikkeld. Dan heeft een gitaar, een verhaal en een stem. Maar die komen verdomd goed samen voor bijna drie minuten verslavende muziek. Horen we daar ook een beetje verlangen? En ook wat frustratie? Horen wij dat wat wij ook nog wel eens voelen na een sporadisch uit de hand gelopen nacht? Wanneer de alcohol de wereld wat magischer heeft gemaakt dan wij eigenlijk aankunnen?

‘Nobody needs to know where reality ends and wishful-thinking takes over.’

Dat zei Jarvis Cocker ooit. En dat veranderde de aanpak van Dan. Dat is wat hij nu zoekt wanneer hij een tekst schrijft. En dat is hem verdraaid goed gelukt met zijn debuutsingle Baby Valentino.


Nieuwe muziek

Billy Bragg Dan Stock Elvis Costello Jarvis Cocker

Brett Newski op SXSW (of niet) (7.9)
Gepubliceerd 24/03/2017 door

Brett Newski op SXSW (of niet) (7.9)

Vorige week was SXSW in Austin, Texas; hét festival van gave dingen. Daar hadden wij natuurlijk bij moeten zijn. Maar de uitgever van Gobsmag heeft net genoeg centen om een perskaart te lamineren. Wij gaan echt nergens heen. Niet dat Brett Newski er wel graag wilde zijn, maar hij was er toch en schreef een heerlijk nummer over de weg er naar toe (it’s gonna be a long, long drive). Dus schreven wij daar dan maar -machteloos en mokkend- een stukje over.

I don’t wanna go where everyone else goes

Brett is geen band. Brett is een voormalig McDonalds-medewerker die in een crappy auto de wereld rondrijdt om op te treden. Overal. Maakt niet uit. Van festival tot keuken. Ondertussen schreef hij aan The Worst of Brett Newski, een album over vervelende, ouderwetse ideologieën, materialisme en testosteron gedreven macho-isme. Kortom; snedige commentaren in deze vluchtige tijden.

I Don’t Wanna Go To SXSW gaat over iets waar je misschien geen onderdeel van uit wilt maken, maar ‘you wanna play rock ’n roll’, dus dit is wat je moet doen. Brett zelf houdt het op ‘a love song for Austin, TX. It is dedicated to all the bands out there sleeping in rat nests, living in a stanky cars and cutting their teeth.’

Daar stond ie hoor, in Stephen F’s Bar aan Congress Avenue, tijdens SXSW. En wij zaten hier in een karig ingericht en slecht verwarmd kantoor. Met een vers gelamineerde perskaart om de nek. En we genoten.

Nieuwe muziek

Billy Bragg Brett Newski Elliott Smith Frank Turner The Mountain Goats

Mac McCaughan sluit 2016 af (7.6)
Gepubliceerd 30/12/2016 door

Mac McCaughan sluit 2016 af (7.6)

Oh, it was a year when everybody died
And it was a year when the adults and children cried
For the loss of their hope, for the loss of their youth
And next year might be better but I don’t see any proof

So if you still have friends
Raise a glass with them
Saying, “Happy New Year, Prince can’t die again”
“No, happy New Year, Prince can’t die again”

Je kunt niet zeggen dat we niet lui zijn, zo tegen het einde van het jaar. Maar deze songtekst zegt eigenlijk alles al. Mac McCaughan (van Superchunk en Portastatic) schreef het afgelopen zaterdag.

Het klinkt als iets van Billy Bragg, Fred Thomas of Daniel Johnston. Prince gaat in ieder geval niet meer dood en, gelukkig, ook volgend jaar is er nieuwe muziek. Dus misschien valt 2017 nog wel mee. Ja, vast wel. Tot dan. Gelukkig nieuwjaar.

Nieuwe muziek

Billy Bragg Daniel Johnston Fred Thomas Mac McCaughan