Tag: <span>Belle & Sebastian</span>

‘Dear Erwan. It’s a pity the video clip got postponed again, but real music lovers can do without.’ En dus gooide Somehow (Erwan Pépiot) zijn nieuwe single openbaar op Soundcloud, voor ons, voor jou, voor de wereld en daar zijn we heel blij mee. Want There’s a Riot Coming klinkt verdraait goed. Net als de rest van het album Low Tide dat eind vorig jaar verscheen. Net als eerder werk dat in 2017 verscheen.

En net als toen denken we ook nu weer aan de stem van Ian Curtis, de bas van Peter Hook, de dualiteit van The Cure, de diversiteit van Belle & Sebastian en Morrissey in het algemeen. Maar toch is het meer dan toen écht Somehow. Zijn teksten waren dat altijd al; soms surrealistisch, veelal romantisch en bijkans een beetje somber.

No I can’t tell for sure
If there’s a riot coming along
I wish I could tell, tell, tell
I could tell you now
What’s wrong and what’s going on

Verandering en revolutie; daar gaat het op Low Tide over. Alle nuance lijkt zich tegenwoordig terug te trekken. Niemand weet wat er komt. Ook Somehow niet. Maar hij zingt er prachtig over.

Nieuwe muziek

Nieuwer dan deze nieuwe van Erwan Pépiot komen ze niet. Maar dat is wat we doen: schrijven over bloedhete, net afgebakken muziek. Onze favoriete Parisien bracht als Somehow twee jaar geleden zijn debuutalbum uit (Hidden Memories) en daar schreven we natuurlijk ook over. Over het fantastische While The Days Go By, om precies te zijn. En voor de opvolger van dat album tapt hij ogenschijnlijk uit hetzelfde goede vaatje. Maar dat kunnen we alleen baseren op dit eerste voorproefje: het heerlijke Shut Your Eyes And See.

Weer die luchtigheid (die ons nu aan The Philistines Jr. doet denken) en dan wéér die stem (die ons nog steeds aan Ian Curtis doet denken). Het geeft dit knappe staaltje indie-pop een new wave-achtig tintje. En ook weer: Aurélie Tremblay. Want zij zingt mee op elke track die Ewan maakt. Dus hoewel je alles al eens gehoord hebt, klinkt Somehow toch uniek, of zo. En als sympathie een klank zou hebben dan zou je Somehow horen, denken wij.

Shut Your Eyes And See klinkt dus vertrouwd en toch nieuw en verdomd genegen bovendien. En we hadden Erwan kunnen vragen of hij de titel inderdaad geleend heeft van James Joyce’s Ulysses. Maar dat hebben we niet gedaan. Is ook niet nodig. Een artiest die zijn eigen song uitlegt? We verzinnen het liever zelf. En we hopen dat jij dat ook doet. Doe maar. Doe je ogen dicht en zie.

Nieuwe muziek

Daar is-ie weer, je favoriete band uit de kleinste ceremoniële graafschap van Engeland bij vloed! Want dat maakt schijnbaar uit, eb of vloed, wat betreft de oppervlakte van het eiland Wight. Wat we hier horen is I Still Like Kelis van Plastic Mermaids, het derde singletje van debuutalbum Suddenly Everyone Explodes. En wat blijkt? Het klinkt nog altijd lekker in dat vage grensgebied tussen indie en pop. Heel lekker. En een tekst met ‘Kelis’, ‘kebab’ en ‘eternally’ maakt het natuurlijk wel af.

You’re on the west coast while I’m on the east
I heard you got into hip-hop
I still like Kelis

Nieuwe muziek

Een snor, een baard, lang haar en een jas die Joe Casey van Protomartyr niet zou misstaan. Zo ziet The Wit eruit. Op die ene foto. Bij dat ene korte stukje tekst. Want veel weten we niet van The Wit. Behalve dan dat de band uit Noorwegen komt. En dat ze nu een pareltje van een jingle-jangle-bedroom-pop-nummer hebben uitgebracht. Brengt If You Ain’t Got Nothing To Do (Don’t Do It Here) dan wat nieuws? Ehm. Nee. Dat niet. Maar het brengt wel iets moois. Iets prachtigs zelfs.

Twinkelende toetsen, fladderende vocals. Lekker fris en fruitig allemaal. Maar The Wit gaat al best een tijdje mee. Een debuutalbum verscheen in 2009 en daarna gingen ze op tournee met een paar andere bands (waaronder Fu Manchu). Twee jaar later begonnen ze aan het volgende album, ergens, in de bossen van Zweden. Maar door tragische omstandigheden (we zoeken nog uit welke) werd alles in de kast gelegd en kwam het er pas vijf jaar later weer uit. Nu is er een nieuwe samenstelling (denken we) en is het derde album in de maak.

Hoe dan ook: If You Ain’t Got Nothing To Do (Don’t Do It Here) is waarschijnlijk een nieuw begin. En zo klinkt het ook. Maar de mooiste omschrijving van het nummer komt van Mp3hugger.com. ‘The spirit of Morrissey hangs in the air too so we can almost smell the fresh bouquet of flowers being thrown into the audience in a scene so indie defining it almost makes our spectacles frost over.’ Ja. Zoiets.

Nieuwe muziek

Als groot liefhebber van de comedyserie Seinfeld verschijnt er meteen een grote lach op mijn gezicht bij het horen van de woorden The Little Kicks. Het is de titel van de bekende aflevering waarin Elaine haar vreselijke danskunsten laat zien (George: “A full body dry heave set to music.”) Geen idee of de Schotse band The Little Kicks hiernaar vernoemd is, maar ik zou het graag willen geloven. Nieuw liedje Goodbye Enemies, Hello Friends is zeker ook iets om op te dansen.

Het Schotse kwartet komt begin maart met een nieuwe plaat: Shake Off Your Troubles. Het is de opvolger van het in 2013 verschenen en goed ontvangen Put Your Love In Front Of Me, waarmee airplay werd gescoord op BBC Radio 1 en 6. Ook werd er getourd door de UK en de rest van Europa. Meer wapenfeiten: Q Magazine nam ze op in een lijstje getiteld “Ten Scottish bands you might not have heard of but should……could well be one of the next big indie-pop bands”, NME dropte in haar albumreview bands als Radiohead (de stem van frontman Steven zou lijken op die van Thom Yorke) en The Smiths (de melodieën). Hoe ze het zelf omschrijven: Scottish Electronic Indie Disco Pop.

Wij zeggen: Leuk bandje, goed in de gaten houden.

Nieuwe muziek

Vorige week kregen we een mailtje. Dat mailtje bevatte een Youtube-link en de volgende zin: “Fat man and beautiful lady pretend to be a couple for the day. Click here to find out what happened!” Was getekend: Ed Nash, Toothless. Dat is nou niet bepaald clickbait voor ons. Wat dat wel was? De naam die we daarna ontdekten: Marika Hackman.

De video is kwestie behoort bij liedje Palm’s Backside, dat Toothless (aka Ed Nash, de fat man in kwestie) dus samen opnam met Marika Hackman (gitaarmeisje waar onze Harm al sinds juli 2014 heimelijk verliefd op is en die vorig jaar een prachtige langspeler genaamd We Slept At Last uitbracht). En waar kennen we Ed Nash van? Nou, al 10 jaar speelt hij bas in het eveneens niet onverdienstelijke Bombay Bicycle Club. En waar kennen Marika Hackman en Ed Nash elkaar dan weer van? Nou, ze zijn label buddies. Case closed.



Nieuwe muziek

Niet alleen heeft Austin, Texas elk jaar met SXSW het grootste showcase festival ter wereld, het stadje levert zelf ook fijne bandjes. Zo kwamen ineens in contact met Kindatheart, een unsigned viertal dat met Perception een bijzonder fijn EP’tje het internet heeft opgeslingerd. Van de vier aanstekelijke, jingle jangle powerpopliedjes, gaat ons kantoorstereo bij Rose Petals op z’n hardst.

Wat valt er verder nog te zeggen over Kindatheart? Nog niet zoveel eigenlijk. 418 fans op Facebook (doe je early adopter ding!), wat airplay op lokale zenders en nog geen Europese tour in zicht. Maar ach, wat niet is, kan nog komen. Of zoals we horen in Rose Petals:

All it takes is one
Night to change your mind
Song to fall in love
Cut to make you bleed
All it takes is one
To know what you need

En zo is het. Kindatheart, mensen!

Nieuwe muziek

Soms kan het zo simpel zijn. Dan luister je gewoon goed naar wat je omgeving je te bieden heeft en schrijf je in die stijl een puntgaaf, conventioneel popliedje. Zoals The Beatles dat ook ooit deden. Niet dat we deze jonge honden met The Beatles vergelijken. O nee. Laten we dat vooral niet doen (want dat slaat nergens op). Maar The Pooches gaan wel iets moois uitbrengen. Zeker weten.

De Schotse band (uit Glasgow dus) tekende onlangs een papiertje bij Lame-O Records uit Philadelphia. Bij dat label wordt binnenkort het EP-tje Heart Attack uitgebracht. Een debuut is het niet; in 2013 verscheen al ‘Smoochin’ with the Pooches’, 18 nummers, opgenomen na een succesvolle Kickstarter-campagne. Toen was het nog wat meer lo-fi, getuige ook het nummer ‘Reuben’ dat dan weer op een sampler van GoldMoldRecords staat.

Denk ook aan Squeeze, The Pastels (ook Glasgow) en Big Star. Iemand zei zelfs ‘Julian Casablancas fronting The Beach Boys’. Maar dat horen wij dan weer niet. Hoe dan ook; popmuziek in de puurste zin van het woord. Dat ligt ons wel.

Nieuwe muziek