Op de drempel van het nieuwe jaar een lijstje met de favoriete albums uit 2020 van ondergetekende. Albums die ik, om wat voor reden dan ook, vaak heb opgezet en nog altijd blijf opzetten. Ongetwijfeld niet de beste of belangrijkste, maar wat zou het. Gaan we dan (Spotify playlist helemaal onderaan de post).
Tag: <span>Ane Brun</span>
Op 5 oktober verschijnt abysskiss, het nieuwe solo album van Big Thief frontvrouw Adrianne Lenker. Eerder verscheen al mooi voorproefje ‘cradle’, dat door Stereogum een “gentle folk lullaby” werd genoemd en NPR poëtisch deed verzuchten dat het liedje “floats like a whisper (..) but it hits hard”. Met ‘symbol’ (yup, alles zonder hoofdletter op dit album en waarom niet) is er een tweede liedje vrijgegeven en ook die werkt wegdromen in de hand. Ze schreef het tussen twee tours in:
“I think it was born out of the feeling of wanting to feel at home somewhere amidst the blur of constant travel. Writing it helped me articulate the recognition of a very deep sense of home contained within the warmth of my loved ones and friends madevisible in something as simple as a smile.”
Mooi, heel mooi.
Het leven een #newmusic-stukjesschrijver gaat niet altijd over rozen. Neem bijvoorbeeld ‘Our Stories’, het (prachtige) nieuwe liedje van Albert af Ekenstam. Een keer draaien en je weet dat het een plekje op Gobsmag moet krijgen. Dat is duidelijk. Maar dan. Op zoek naar maar informatie. Googlen. Er achterkomen dat er vooral in het Zweeds wordt geschreven over deze single. En die taal zat niet in mijn pretpakket.
Maar goed, wat we wel hebben:
1. Gobsmag volgt Albert af Ekenstam al een tijdje. In november 2016 brachten we z’n liedje ‘Made Of Gold’ onder de aandacht met een 8.4;
2. Op z’n Facebookpagina schrijft hij in het Engels (godzijdank) dat de vrouwenstem op het liedje van niemand minder dan Ane Brun is en dat er een EP’tje zal verschijnen;
3. Wij hebben wel zin in dat EP’tje;
4. Wie haalt ‘m naar Nederland?
Nog heel even wachten, maar eind deze maand verschijnt dan eindelijk het debuutalbum van de Noorse singer/songwriter Siv Jakobsen. Zoals het tegenwoordig gaat, zijn er al paar liedjes van The Nordic Mellow online te vinden (wauw!) en vandaag is daar met het prachtige Berry and Whythe een vierde bij gekomen.
Siv Jakobsen kwam in 2015 op de radar van veel muziekliefhebbers met haar EP The Lingering. Blogs schreven over haar, liedjes werden door de BBC op de radio gegooid en supportshows voor Damien Jurado, Bear’s Den en Benjamin Francis Leftwich kwamen op het tourschema. Ook ons landje ontbrak niet: ze speelde begin dit jaar op Eurosonic en in Paradiso-Noord (en komt na de zomer terug voor meer shows).
Bij de opnames van debuutalbum The Nordic Mellow kreeg Jakobsen hulp van producer Matt Ingram (Laura Marling) en mixer Dan Cox (Thurston Moore, Lianne La Havas). Het resultaat is een intense plaat met breekbare liedjes. En dat mag best pijn doen:
I think it’s important to allow yourself to be sad. Or to show emotion in music and not let everything be a sort of bland medium where you don’t dare to say anything. [..] It’s not always autobiographical but it’s always honest, true and real and something that I have felt in some way. I try to have that be my compass. Even if it’s not my story I need to identify and feel like ‘how would I feel if this was me?’
Een plaat om naar uit te kijken.
Net uit: Water Became Wild, het debuutalbum van de Zweedse singer/songwriter en actrice Sara Forslund. Een mooie plaat, vol met mysterieuze liedjes.
Dat mysterieuze komt niet uit de lucht vallen, lezen we in het toegestuurde bio’tje. Sara is namelijk geboren in het kleine dorp Borgvattnett, dat bekend staat om zijn “Spookpastorie”. Toentertijd was haar vader daar predikant en kreeg de bijnaam The Ghost Priest aangezien hij had aangeboden om het dorp te bevrijden van de geesten die in de spookpastorie zouden verblijven…
Afijn, terug naar de muziek. In 2012 ontmoette Sara de Schotse singer/songwriter Gareth Dickson. Hij liet haar luisteren naar Nick Drake en Sara begon aan het schrijven van haar debuutalbum, dat ze uiteindelijk opnam met de achter de mengtafel John Wood. Wie? John Wood, de man die eerder werkte met bijvoorbeeld Pink Floyd, Cat Stevens en… Nick Drake.
“When Sara first approached me about mixing an album for her she sent me a couple of demo tracks and raw as they were I was immediately taken with the texture and directness of her voice,” vertelt John. “So I agreed that I would work on her album once the recordings were finished. Those recordings have now blossomed into a first album of deceptive simplicity, the minimal addition of instrumental colours and vocal backing drawing the listener into the intimacy of Sara’s vocals and lyrics.”
Een van de mooiste liedjes van Water Became Wild is Morning Is Leaving. Een slaapliedje zou je het bijna willen noemen. Bijna, want het is te mooi om bij in slaap te vallen.