Meer dan 40 jaar geleden verovert de Nederlandse band Sweet d’Buster de podia en weet een groot aantal liefhebbers aan zich te binden. Toch is hun materiaal nog steeds niet op CD verschenen. Zonde, want het in 1978 verschenen Friction verdient het om aan de vergetelheid ontrukt te worden.
Bertus Borgers en Robert Jan Stips zijn de bekende namen in de band, aangevuld met Herman Deinum en Hans Lafaille, die eerder bij Cuby & the Blizzards actief waren. Paul Smeenk maakt de groep compleet.
Op Friction worden invloeden uit de rock, funk en blues vermengd tot een nieuw swingend geheel, met ruimte voor introspectieve momenten. Als beginnende puber geniet ik van de uitbundige klanken van dit collectief. Er valt veel te beleven. Muzikale virtuositeit die altijd in dienst van de compositie en de melodie staat.
De plaat bevat een aantal nummers die niet zouden misstaan in uitzendingen waar wordt stilgestaan bij klassiekers uit het verleden. Angel biedt funky gitaren en bas die een solide basis neerzetten. Saxofoon en keyboards versterken de melodielijnen en gaan hier en daar met elkaar in duel. Stir Up The Fire valt op door het verstilde refrein. Het sterke Still Believe krijgt later vooral veel bekendheid doordat Herman Brood het vastlegt op Cha Cha (1978).
Op Smash The Mirror mag Robert Jan Stips zijn talenten als songwriter en zanger etaleren, iets wat hij later in zijn eigen band Transister en in Nits nog uitgebreid zal herhalen. En met It Takes A Lot Of Time laat Herman Deinum horen waarom hij in die tijd als een van de beste bassisten van Nederland wordt beschouwd.
Hoog tijd dat Friction opnieuw wordt uitgebracht, zodat ook huidige generaties van dit toenmalige fenomeen kunnen genieten.
Kom d’r maar in, Felix:
