De vijf leden van Sun June komen uit alle uithoeken van de Verenigde Staten, maar ontmoeten elkaar in Texas. Vanuit Austin brengen ze sinds drie jaar met enige regelmaat singles uit. Na een eerste EP en in 2018 het debuut Years, is onlangs opvolger Somewhere uitgebracht.
Vergeleken met het debuut is er wat optimisme toegevoegd aan de ingetogen melancholie. De dream pop invloeden worden hier en daar voorzien van een dun laagje americana. Zelf noemen ze hun muziek regret pop. Een treffende benaming. Zeker als je hun teksten wat nader bestudeerd, waarin spijt en falen prominent aan de orde zijn.
Toch word ik er zelf vooral heel erg blij van. Omdat hun muziek klinkt als een ontluikende lente na een regenachtige winter. In liedje Seasons wordt dat treffend vormgegeven. Met teksten als “Driving down to New Orleans, spending all of my cigarettes” visualiseert de plaat de belofte dat we straks weer onderweg kunnen zijn. Naar Everywhere bijvoorbeeld.
Van begin tot eind is Somewhere enorm goed te verteren, maar de sleutel tot het album is het voortreffelijke Karen O, vernoemd naar de zangeres van Yeah Yeah Yeahs. Een liedje dat de plaat mooi samenvat.
