Gobsmag Posts

Een paar keer beluisterd inmiddels en ondergetekende weet nog niet zo goed wat-ie nou moet met Acoustic Hymns Vol 1., de vorige week uitgekomen soloplaat van voormalig The Verve zanger Richard Ashcroft. De titel is duidelijk: liedjes uit zijn oeuvre in akoestische vorm. Natuurlijk Bittersweet Symphony als opener. Eerste gedachte: goed cashen, want hij heeft immers onlangs eindelijk Jagger / Richards bij de credits mogen vervangen door z’n eigen naam. Good for him. Fantastisch nummer, maar deze versie voegt niet echt veel toe, net als die van Urban Hymns pareltjes Sonnet, Weeping Willow, Lucky Man, Space & Time en The Drugs Don’t Work. Veel violen, minder elektrische gitaren – dat is het recept en het begint me steeds meer te voelen als een steek naar z’n The Verve bandleden. Maar andere kant, de liedjes op Urban Hymns had Ashcroft destijds al geschreven voor een soloplaat toen de band op z’n gat lag… Meest interessant is nog de versie van sololiedje C’mon People (We’re Making It Now) wat hier een duet is geworden met die andere Britpopheld zonder de band waarmee het succes werd behaald, Liam Gallagher. En zo luistert het plaatje best aardig weg, maar wat het toevoegt? Geld waarschijnlijk, zei hij cynisch. En als ik de titel goed lees, zijn we net begonnen. Dan toch maar weer de echte Hymns opzetten (waar Liam overigens ook op te horen is, zij het uncredited).