Gobsmag Posts

Een officieel album is er nog niet, And The War Came staat in de planning voor 7 oktober, maar toch gooit Texaan Shakey Graves al zeer hoge ogen.

Hitsingle bij uitstek is het nummer Dearly Departed, dat hij opnam samen met Esme Patterson. Inmiddels mocht hij het komen spelen bij Spotify tijdens SXSW, in de studio bij KEXP en op een dozijn andere plekken. Het moge duidelijk zijn, Dearly Departed is een lekker nummertje.

Verser van de pers is The Perfect Parts, ook te verwachten op And The War Came.

Iets meer duiding nog? Tuurlijk. Shakey Graves heeft een wat rasperige stem, alsof hij goed heeft geluisterd naar Caleb -Kings of Leon- Followill. Het is folkrock wat de klok slaat, maar country of americana zouden ook niet misstaan. Hij kan ook prima uit de voeten met een elektrische gitaar, getuige deze sessie voor KEXP“Hard to believe it’s a duo making this much noise”. Laten we zeggen dat Skakey Graves verplichte kost is voor liefhebbers van The Black Keys, Gary Clark Jr. en cowboylaarzen.

We sluiten af met een meer dan eervolle vermelding van de track Roll The Bones die Shakey Graves als one-man-band speelde voor Audiotree Live. Dit nummer staat overigens op een plaat die je via Bandcamp kan krijgen. Wij zouden het wel weten!

Nieuwe muziek

Op 23 september verschijnt Animal Evolve, het tweede studio-album van de heren van Neulore. Wat ons betreft een dag om naar uit te kijken. Pakweg een jaar geleden verscheen de band namelijk op onze radar door het nummer Shadow Of A Man. Kijk bijvoorbeeld eens deze toffe akoestische versie.

Die akoestische setting, en de vlag op de wang van zanger Adam Agin zien we ook terug in de eergisteren uitgebrachte clip bij de nieuwe single Mercy! You Need Saving. Afkomstig van, jawel, het nieuwe album.

Het doet ons een beetje denken aan Kings of Leon, maar de akoestische setting (en tamboerijn) zouden ook de folkies van Mumford & Sons niet misstaan. Maar pas op! “Don’t let the ‘folk’ tag fool you. Anchored by tribal drums and electric guitars, Neulore’s songs are better suited for the arena than the campfire”. U bent gewaarschuwd.

Als wij programmeurs waren van Nederlandse popzalen dan zouden we het wel weten, boeken die gasten van Neulore! Je kunt je hiervoor overigens melden bij hun agent, Keith Richards. True story.

Nieuwe muziek

Het is tijd om actief te worden. 1. Pak een pen. 2. Pak je agenda. 3. Blader naar 18 en 19 september. 4. Omcircel dit in een vloeiende, doch ferme beweging. 5. Noteer: Ryley Walker zien in het Bimhuis en/of VechtClub XL (nieuwe toko in Utrecht).

Tot zover de oefening. Waarom, vraag je je vast af. Ryley Walker is een 24-jarige held uit Chicago. Hij wordt alom geloofd om zijn psychedelische folk. Laat je niet misleiden door het woord psychedelisch. Vervang het liever door de woorden magistraal, ademloos, intens. Voila, Ryley Walker dus. Alsof The War On Drugs is veranderd in een Jason Molina-achtige singer/songwriter die ook wel iets weg heeft van Eddie Vedder. Bam.

Hij staat niet voor het eerst in ons land (afgelopen mei bijvoorbeeld op Le Guess Who), maar we kunnen natuurlijk niet alles coveren, hè. Nu dus een nieuwe kans om hem (+ band) te bekijken. En dan kun je luisteren naar de tracks van zijn debuutalbum The West Wind (2014). Met een eervolle vermelding voor de titeltrack en speciale aandacht voor Clear The Sky. Kijk maar eens naar de sessie die hij weglegde bij KEXP in Seattle. We rest our case.

Nieuwe muziek

Op 20 oktober verschijnt It’s A Pleasure, de vierde langspeler van de Britse zanger / producer Baxter Dury. Nieuwe single Palm Trees vindt nu zijn weg naar ons scorebord.

Eerst iets wat je misschien al weet: Baxter Dury is de zoon van Ian Dury, de in 2000 overleden cultheld en zanger van hits als Hit Me With Your Rhythm Stick, Wake Up And Make Love To Me en uiteraard Sex & Drugs & Rock ’n Roll. Baxter zien we als vijfjarig jochie dan ook terug op de albumhoes van Ians in 1977 verschenen New Boots and Panties!!

Solo is Baxter ook prima bezig. Het volgende maand verschijnende It’s A Pleasure is zijn vierde plaat sinds het briljant getitelde debuut Len Parrot’s Memorial Lift uit 2002.

Baxter kwam echter pas goed op onze radar met het in 2011 verschenen Happy Soup. We vielen meteen voor een liedje als Claire, een meisje dat-ie ooit kende en die eigenlijk helemaal niet blij bleek te zijn met het liedje. Don’t waste your life, Claire…

Ook op de nieuwe single Palm Trees klinkt Baxter weer op en top Brits. Een beetje Blur en een beetje als z’n pa. Het is knap hoe zijn teksten veelal over “het normale leven” gaan, maar toch een soort van stijlvol klinken. Hier op de redactie hebben we er een term voor bedacht (die ongetwijfeld al ergens anders is geclaimd): Working classy. Maar goed, wie zijn wij.

Nieuwe muziek

Op 19 september verschijnt Sirens, het nieuwe album van de Noorse singer/songwriter Petter Carlsen. Single Tiger stemt ons nu al gelukkig.

Sirens is de opvolger van het in 2011 verschenen Clocks Don’t Count en debuutplaat You Go Bird (2009). Anders dan met zijn voorgaande werk, is op het nieuwe album meer gebruik gemaakt van beats en electronica, waardoor het geheel melodieuzer en steviger klinkt.

Gebleven is de unique selling point van Petter Carlsen: zijn mooie, gevoelige stem waarmee hij elk liedje een gevoelig laagje kan meegeven.

Beste liedje van Sirens, de plaat die inmiddels vastgeroest zit in onze stereo? Misschien is dat opener You Could Be The One. Wellicht You Begin Where Everything Ends. Of anders Leave Me. Days Like These? Maar waarschijnlijk gaan we uiteindelijk voor From The Outside. Afijn, luister vooral zelf vanaf 19 september. Voor nu, het eveneens mooie Tiger:

Petter Carlsen presenteert zijn nieuwe album op 4 oktober in de theaterzaal van de Melkweg, Amsterdam. Klik hier voor meer info.

Photo: Mirjam Bosch

Nieuwe muziek

Time Shows Fools, de titel van het scorebordnummer van vandaag, is eigenlijk bijzonder toepasselijk. Een jaar of wat geleden waren we helemaal in de ban van het mooie zwart-wit, unplugged filmpje van Justin Townes Earle. Clip in kwestie: Ain’t Waiting. Het heeft zeker de helft van het aantal Youtube-plays aan ons en onze sociale omgeving te danken.

Maar waarom we vervolgens niet verder in de artiest zijn gedoken, het is ons tot op de dag van vandaag nog steeds een raadsel. Er zijn namelijk al vijf albums die stuk voor stuk fijne singe-songwriter/roots-liedjes bevatten.

Kenmerkend is de wat klagende en doorleefde stem van Justin Townes Earle. Dat is ook niet gek, hij zegt namelijk zelf dat ‘I was abusing hard drugs by the time I was 12’. Hij groeide overigens op in Nashville, en dat hoor je er zeker aan af. En ook de invloed van Townes van Zandt is nooit ver weg.

Justin Townes Earle dus. Earle. Die laatste naam. Er gaat misschien een belletje rinkelen. Een correct belletje: Justin is indedaad de zoon van country-legende Steve Earle. Kent u The Galway Girl nog? Oké, nog een laatste weetje voordat je gewoon moet gaan luisteren: Justin Townes Earle dankt zijn ‘middle-name’ aan zijn peetvader en vriend van de familie, Townes van Zandt.

Afijn, Justins nieuwe album Single Mothers is nét uit. Daarop onder andere het heerlijke Time Shows Fools. Aanslingeren die handel.

Nieuwe muziek

Hij is drummer bij de altijd verrassende band Radiohead, maar ook solo timmert-ie aardig aan de weg: Philip Selway. 7 oktober verschijnt met Weatherhouse z’n tweede plaat en eerste single ‘Coming Up For Air’ is prachtig.

Selway heeft Weatherhouse, opvolger van het in 2010 verschenen Familial, grotendeels opgenomen in de studio van Radiohead, samen met bevriende muzikanten Adem Ilhan en Quinta.

“From the outset we wanted the album to be the three of us, and we covered a lot of instruments between us,” vertelt hij. “With a studio full of inspiring gear and a great-sounding desk, we felt like a band. Different musicians stretch you, and I felt stretched on Weatherhouse, but very enjoyably so.”

Eerste single ‘Coming Up For Air’ scoort meteen hoog hier op de redactie. Helemaal in combinatie met onderstaande videoclip. Wauw.

Nieuwe muziek

Vandaag gaan we het eens hebben over de heilige drie-eenheid. En dan bedoelen we natuurlijk de Amerikaanse muziekwalhalla’s Austin, Nashville en New Orleans. Die drie hebben, behalve een lekker klimaat, nog een gemene deler: Seth Walker woonde er.

Wie? Seth Walker. Deze meneer draait stiekem al even mee (hij bracht deze zomer zijn zevende studio-album uit), maar is nooit echt ontdekt of doorgebroken. En dat vinden we jammer. Seth Walker ademt namelijk muziek. Hij combineert blues-invloeden uit Austin, de laid-back sound uit Nashville met de smeltkroes van stijlen die hij in New Orleans tegenkwam.

Het resultaat: rustige elektrische blues met een soulvolle touch. Houd je van de gitaarsolo’s van Gary Clark Jr, de stem van Alain Clark en de vibe van Jamie Lidell? Slinger Seth Walker dan zeker even aan. Je kunt beginnen bij de single ‘Trouble’ (afkomstig van zijn zevende album Sky Still Blue).  Stap twee is de ballad Grab Ahold. Wij zijn in ieder geval verknocht.

Leuk detail: een aantal tracks schreef hij samen met Oliver Wood, jawel, van de legendarische Wood Brothers.

 

Nieuwe muziek