Gobsmag Posts

Het is tijd om actief te worden. 1. Pak een pen. 2. Pak je agenda. 3. Blader naar 18 en 19 september. 4. Omcircel dit in een vloeiende, doch ferme beweging. 5. Noteer: Ryley Walker zien in het Bimhuis en/of VechtClub XL (nieuwe toko in Utrecht).

Tot zover de oefening. Waarom, vraag je je vast af. Ryley Walker is een 24-jarige held uit Chicago. Hij wordt alom geloofd om zijn psychedelische folk. Laat je niet misleiden door het woord psychedelisch. Vervang het liever door de woorden magistraal, ademloos, intens. Voila, Ryley Walker dus. Alsof The War On Drugs is veranderd in een Jason Molina-achtige singer/songwriter die ook wel iets weg heeft van Eddie Vedder. Bam.

Hij staat niet voor het eerst in ons land (afgelopen mei bijvoorbeeld op Le Guess Who), maar we kunnen natuurlijk niet alles coveren, hè. Nu dus een nieuwe kans om hem (+ band) te bekijken. En dan kun je luisteren naar de tracks van zijn debuutalbum The West Wind (2014). Met een eervolle vermelding voor de titeltrack en speciale aandacht voor Clear The Sky. Kijk maar eens naar de sessie die hij weglegde bij KEXP in Seattle. We rest our case.

Nieuwe muziek

Op 20 oktober verschijnt It’s A Pleasure, de vierde langspeler van de Britse zanger / producer Baxter Dury. Nieuwe single Palm Trees vindt nu zijn weg naar ons scorebord.

Eerst iets wat je misschien al weet: Baxter Dury is de zoon van Ian Dury, de in 2000 overleden cultheld en zanger van hits als Hit Me With Your Rhythm Stick, Wake Up And Make Love To Me en uiteraard Sex & Drugs & Rock ’n Roll. Baxter zien we als vijfjarig jochie dan ook terug op de albumhoes van Ians in 1977 verschenen New Boots and Panties!!

Solo is Baxter ook prima bezig. Het volgende maand verschijnende It’s A Pleasure is zijn vierde plaat sinds het briljant getitelde debuut Len Parrot’s Memorial Lift uit 2002.

Baxter kwam echter pas goed op onze radar met het in 2011 verschenen Happy Soup. We vielen meteen voor een liedje als Claire, een meisje dat-ie ooit kende en die eigenlijk helemaal niet blij bleek te zijn met het liedje. Don’t waste your life, Claire…

Ook op de nieuwe single Palm Trees klinkt Baxter weer op en top Brits. Een beetje Blur en een beetje als z’n pa. Het is knap hoe zijn teksten veelal over “het normale leven” gaan, maar toch een soort van stijlvol klinken. Hier op de redactie hebben we er een term voor bedacht (die ongetwijfeld al ergens anders is geclaimd): Working classy. Maar goed, wie zijn wij.

Nieuwe muziek

Op 19 september verschijnt Sirens, het nieuwe album van de Noorse singer/songwriter Petter Carlsen. Single Tiger stemt ons nu al gelukkig.

Sirens is de opvolger van het in 2011 verschenen Clocks Don’t Count en debuutplaat You Go Bird (2009). Anders dan met zijn voorgaande werk, is op het nieuwe album meer gebruik gemaakt van beats en electronica, waardoor het geheel melodieuzer en steviger klinkt.

Gebleven is de unique selling point van Petter Carlsen: zijn mooie, gevoelige stem waarmee hij elk liedje een gevoelig laagje kan meegeven.

Beste liedje van Sirens, de plaat die inmiddels vastgeroest zit in onze stereo? Misschien is dat opener You Could Be The One. Wellicht You Begin Where Everything Ends. Of anders Leave Me. Days Like These? Maar waarschijnlijk gaan we uiteindelijk voor From The Outside. Afijn, luister vooral zelf vanaf 19 september. Voor nu, het eveneens mooie Tiger:

Petter Carlsen presenteert zijn nieuwe album op 4 oktober in de theaterzaal van de Melkweg, Amsterdam. Klik hier voor meer info.

Photo: Mirjam Bosch

Nieuwe muziek

Time Shows Fools, de titel van het scorebordnummer van vandaag, is eigenlijk bijzonder toepasselijk. Een jaar of wat geleden waren we helemaal in de ban van het mooie zwart-wit, unplugged filmpje van Justin Townes Earle. Clip in kwestie: Ain’t Waiting. Het heeft zeker de helft van het aantal Youtube-plays aan ons en onze sociale omgeving te danken.

Maar waarom we vervolgens niet verder in de artiest zijn gedoken, het is ons tot op de dag van vandaag nog steeds een raadsel. Er zijn namelijk al vijf albums die stuk voor stuk fijne singe-songwriter/roots-liedjes bevatten.

Kenmerkend is de wat klagende en doorleefde stem van Justin Townes Earle. Dat is ook niet gek, hij zegt namelijk zelf dat ‘I was abusing hard drugs by the time I was 12’. Hij groeide overigens op in Nashville, en dat hoor je er zeker aan af. En ook de invloed van Townes van Zandt is nooit ver weg.

Justin Townes Earle dus. Earle. Die laatste naam. Er gaat misschien een belletje rinkelen. Een correct belletje: Justin is indedaad de zoon van country-legende Steve Earle. Kent u The Galway Girl nog? Oké, nog een laatste weetje voordat je gewoon moet gaan luisteren: Justin Townes Earle dankt zijn ‘middle-name’ aan zijn peetvader en vriend van de familie, Townes van Zandt.

Afijn, Justins nieuwe album Single Mothers is nét uit. Daarop onder andere het heerlijke Time Shows Fools. Aanslingeren die handel.

Nieuwe muziek

Hij is drummer bij de altijd verrassende band Radiohead, maar ook solo timmert-ie aardig aan de weg: Philip Selway. 7 oktober verschijnt met Weatherhouse z’n tweede plaat en eerste single ‘Coming Up For Air’ is prachtig.

Selway heeft Weatherhouse, opvolger van het in 2010 verschenen Familial, grotendeels opgenomen in de studio van Radiohead, samen met bevriende muzikanten Adem Ilhan en Quinta.

“From the outset we wanted the album to be the three of us, and we covered a lot of instruments between us,” vertelt hij. “With a studio full of inspiring gear and a great-sounding desk, we felt like a band. Different musicians stretch you, and I felt stretched on Weatherhouse, but very enjoyably so.”

Eerste single ‘Coming Up For Air’ scoort meteen hoog hier op de redactie. Helemaal in combinatie met onderstaande videoclip. Wauw.

Nieuwe muziek

Vandaag gaan we het eens hebben over de heilige drie-eenheid. En dan bedoelen we natuurlijk de Amerikaanse muziekwalhalla’s Austin, Nashville en New Orleans. Die drie hebben, behalve een lekker klimaat, nog een gemene deler: Seth Walker woonde er.

Wie? Seth Walker. Deze meneer draait stiekem al even mee (hij bracht deze zomer zijn zevende studio-album uit), maar is nooit echt ontdekt of doorgebroken. En dat vinden we jammer. Seth Walker ademt namelijk muziek. Hij combineert blues-invloeden uit Austin, de laid-back sound uit Nashville met de smeltkroes van stijlen die hij in New Orleans tegenkwam.

Het resultaat: rustige elektrische blues met een soulvolle touch. Houd je van de gitaarsolo’s van Gary Clark Jr, de stem van Alain Clark en de vibe van Jamie Lidell? Slinger Seth Walker dan zeker even aan. Je kunt beginnen bij de single ‘Trouble’ (afkomstig van zijn zevende album Sky Still Blue).  Stap twee is de ballad Grab Ahold. Wij zijn in ieder geval verknocht.

Leuk detail: een aantal tracks schreef hij samen met Oliver Wood, jawel, van de legendarische Wood Brothers.

 

Nieuwe muziek

Geboren in Nottingham, Jamaicaanse vader, Britse moeder. Uit de platenspeler klonken raggae, punk, R&B en alles wat daar tussen zit. Dit is de beknopte biografie van Liam Bailey.

Zijn eerste twee EP’s bracht hij uit op Lioness Records, het platenlabel van, jawel Amy Winehouse. Dat kwam niet uit de lucht vallen. Schuldige was Salaam Remi, producer en zowel bevriend met Liam Bailey als Winehouse. Amy vond het te gek, drukte op ‘record’ en het resultaat vind je nu op Spotify.

Eigenlijk begonnen als b-side van de in 2012 gereleasede single Please Love Me, maar de track On My Mind is inmiddels (2 jaar later) een echte kneiter van een knoeperd in wording. Compleet met VEVO-clip en wat extra video’s over zijn leven in Brooklyn en hoe hij gitaar heeft leren spelen. Ga er maar eens voor zitten.

Een paar laatste woorden: Liam Bailey heeft een strot uit de jaren ’60, een achtergrond in hiphop en is niet te missen voor liefhebbers van Sam Cooke en Marvin Gaye. En dat alles met een modern jasje dat ook niet zou misstaan bij Benjamin Booker.

Nieuwe muziek

Het kan raar lopen, dat moeten de vijf gasten van het Britse Racing Glaciers ook gedacht hebben. In 2012 kwamen ze bij elkaar om eenmalig, zo dachten ze, een paar nummers op te nemen. Debuut EP Racing Glaciers bereikte de nummer 1 positie in de Bandcamp Alternative Chart. We hebben geen idee wat dat waard is, maar het klinkt indrukwekkend. Wat wel wat waard is is de support van BBC Radio 1 en het oerhollandsche Pinguin Radio.

Kortom, dat smaakte naar meer. Inmiddels is er meer. Laatste wapenfeit is wederom een fijne EP, Don’t Wait For Me. Vier pop/rock-liedjes waar niks mis mee is. Single First Light bijvoorbeeld was al IJsbreker op Pinguin Radio. En terecht, alle ingrediënten voor een hit zijn aanwezig (maar wat weten wij daarvan). Dat geldt overigens ook voor de nummers Carry It On en Animal, afkomstig van dezelfde EP. Houd je radio in de gaten dus.

Kortom, Racing Glaciers maakt alternatieve Britpop, van opzwepend naar sfeervol. Voor ieder wat wils. Liefhebbers van Kodaline en Coldplay zitten dus goed.

Nieuwe muziek