Gobsmag Posts

Als wij Ezra zeggen, dan roepen jullie natuurlijk heel hard dingen als: George! Budapest! Eurosonic! Maar er zijn meer Ezra’s. Neem bijvoorbeeld Ezra Vine, een jongeman, zelfverklaard escapist, multi-instrumentalist en Nieuw-Zeelander.

Deze Ezra kwam op onze radar dankzij vier tracks, gebundeld op Celeste EP (2014). De titeltrack bevat handclapping, een achtergrondkoortje en gaat gepaard met een prachtige videoclip. Aanstekelijke pop, radiovriendelijk. De naam Beach Boys viel hier op kantoor meer dan eens. Maar nog niet echt iets om gobsmacked van te raken.

De volgende track, Cradlesong, komt al een stuk dichter in de buurt. Singer-songwriter, breekbare stem, weinig upsmuck. Goed gedaan, niks mis mee.

Maar écht Gobsmacked zijn we van track 3, He Won’t Knock. Een beetje Jon Allen en wat Jonathan Jeremiah, horen wij. Een nummer dat overigens niet zou misstaan in het oeuvre van die andere jonge Ezra. En zo is dit artikeltje weer mooi rond.

Nieuwe muziek

Het wasbord is terug! Nee, niet Peter Andre (kennen jullie deze nog nog nog??). Verantwoordelijk voor de terugkeer van dit wonderbaarlijke instrument zijn de heren (of beter gezegd mannen) van Ben Miller Band.

Op hun album Any Way, Shape or Form (2014) bestoken ze ons met aanstekelijke country. Niet alleen met wasbord, ook met banjo (!). Het opzwepende van Mumford & Sons zit er dan ook wel in, gecombineerd met het kapsel van Asaf Avidan, de baard van Stephen Ellis en een sound die het midden houdt tussen Sturgill Simpson, een flinke dosis bluegrass en de Hackensaw Boys.

Wil je weten wat we bedoelen? Luister dan het album, maar vooral de track The Outsider.

Sluiten we af met een quizvraag. 3x raden voor welke helden ze een tijdje terug het voorprogramma deden (sinds die tijd gaat het de band voor de wind). Nou? Wat zeg je? Nee, niet Wouter Hamel. ZZ Top!!!!!!

Nieuwe muziek

Een kleine ontdekkingsreis

Op de veerboot naar het eiland Valantia hoopte ik stiekem daar een beschaving te ontdekken waar ik en de liefde van mijn leven voor altijd zouden blijven. Dat lukte bijna, want het was een fantastische dag op een uitzonderlijk mooie plek. We schreven onze namen in het zand en schuilden voor een bui in de subtropische tuinen. Vlak voor het donker werd namen we de veerboot terug.

Zijn we niet allemaal ontdekkingsreizigers?

Zoals John Evans. Hij hoorde over Madog, een prins uit Wales die al in 1170 Amerika ontdekte en een Welsh sprekende indianenstam aan de oevers van de Missouri achterliet. Geruchten natuurlijk en een mythe volgens velen. Maar John vertrok in 1792 naar Amerika om drie jaar later de rivier op te gaan. De afstammelingen van Madog vond hij niet, maar hij liet wel een mooie kaart achter en een reis voor alcohol en fantasie.

I´m so delirious I´m oblivious to previous,
hallucinations of a fool, that deceived us.

Over die reis scheef Gruff Rhys, ooit frontman van Super Furry Animals, een boek. En hij maakte een app. Maar bovenal bracht hij een conceptalbum uit, een meesterwerk, waarop het Beatlesque ‘The Last Conquistador’ staat. Luister. Een kleine ontdekkingsreis.

Gruff Rhys staat op 7 oktober in Bitterzoet, Amsterdam

Misschien wel het mooiste liedje van...

Vandaag eens even niet een obscure singer-songwriter uit het noord-oosten van Austin, een rocker uit de krochten van New York of ander onbekend talent. We gaan het vandaag hebben over Alecia Moore en Dallas Green. Jawel, Pink (echt!) en de man achter City and Colour.

De twee kennen elkaar via de man van Pink, Carey Hart. Het klikte en ze besloten samen onder de naam You+Me een nummer op te nemen. Dit werd echter al snel een album. Over een maandje is het zover en moet Rose Ave in de digitale winkels liggen.

We kunnen er nog niet veel over zeggen, maar als het album in lijn ligt met vooruitgestuurde single You And Me dan rennen wij zeker even naar Spotify voor een luisterbeurt. Gelukkig heeft de single overigens meer meegekregen van City and Colour. De stem van Pink is echter een welkom aanvulling.

Een complete verrassing kan de samenwerking niet zijn, zeker niet voor degenen die in 2013 de Billboard Woman of the Year uitreiking hebben gezien. Pink zei hier: “I have a lot of singer/songwriter friends at barbecues and they’ll always be the ones who get asked to sing a song. I’m never going to be asked to sing a song, because I’m a pop star. So I’m used to being shit on. I’m used to being the underdog. I’m used to being looked at as a corporation.” Daar komt bij dat Dallas Green een aantal keren opende voor Pink op haar laatste tour.

De betere singer-songwriter stuff voor liefhebbers van samenzang, Tina Dico en akoestische gitaren.

Nieuwe muziek

De droompop van Ryan Pollie zou zomaar uit Scandinavie of IJsland kunnen komen. Hij komt echter uit Los Angeles. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Ryan Pollie werkt onder de naam Los Angeles Police Department. Best wel lastig overigens, probeer hem maar eens te Googlen of Youtuben.

Maar als je hem eenmaal hebt gevonden hoor je de lo-fi liedjes waar de emotie vanaf spat (op een subtiele manier) en die je ertoe uitnodigen om lekker weg te dromen. Liedjes die ons doen denken aan Grizzly Bear, maar hebben ook wat psychedelisch en jaren ’60’s over zich.

Zijn debuutplaat (Los Angeles Police Department, 2014) is overigens nog niet zo lang uit. Aanraders zijn wat ons betreft naast scorebord-single She Came Through (Again) ook het wat heftigere Enough is Enough (Elephant Stone?) en het Temples-achtige 1,000 leagues.

Nieuwe muziek

Singer/songwriter Josef Salvat kwamen we vorig jaar voor het eerst tegen, op het mooie Into The Great Wide Open festival op het nog mooiere eiland Vlieland. Een langspeler is er nog altijd niet, maar maandag ligt er met In Your Prime wél een nieuw EP’tje in de winkels. Single ‘Open Season’ is een kneiter en nu al te horen.

Die single versterkt het erg fijne rijtje met voorgangers Hustler, This Life en Every Night. Stuk voor stuk topliedjes.

Nog even over de naam: die klinkt Slavisch, maar Josef is geboren in Australië en opereert sinds enige tijd vanuit Londen, want “it’s just the most obvious place to come in terms of the sound that comes out of London and has always come out of this country.”. En meer, tja meer is er nog niet te melden over onze vriend. Maar dat is ook wel eens lekker. Gewoon aanslingeren die handel.

Josef Salvat speelt op 1 november op het London Calling Festival in Paradiso.

Nieuwe muziek

Ben je klaar voor “The sounds of early 1970s Americana music – chunks of rock & roll, slices of country, and spoonfuls of soul in a Texas boogie broth”? Mooi! Dan is hier Chris Altmann.

Afkomstig uit Australië en trots vader van twee studio-albums. Zoals hij zelf al zegt is het inderdaad een fijne mengelmoes van stijlen en invloeden. We herkennen wat Sturgill Simpson, maar ook Seasick Steve, Johnny Cash en ook The Stones (ja, echt) zijn nooit ver weg.

Goed voorbeeld hiervan is de track Nothing But Nice Things. Onze favoriet is echter Silent Treatment, eveneens afkomstig van het tweede album (Nothing But Nice Things, 2014). Heel veel meer is er niet te vinden over Chris Altmann, maar soms volstaat de muziek. Dit is zo’n geval.

Nieuwe muziek

Op 29 september verschijnt met Last War een nieuw album van de Amerikaanse singer/songwriter Haley Bonar. Het eerste nummer van die plaat, het sterke Kill The Fun, is de huidige single.

Je zou Haley Bonar een goed bewaard geheim kunnen noemen. Erg bekend is ze niet in Nederland, maar in Amerika geloven veel mensen uit “het wereldje” in haar. Zo werd ze ontdekt door Alan Sparhawk van de band Low tijdens een open mic avond in Duluth, Minnesota. Hij was zo onder de indruk dat hij Haley, toen nog gewoon een student, meteen meenam op tour. Een modern sprookje, is het niet?

Inmiddels heeft Haley Bonar, haar eerste plaat verscheen al in 2001, samengewerkt met niet misselijke namen als Andrew Bird en Justin –Bon Iver– Vernon, die ook op het nieuwe album te horen is in prima liedje From A Cage. En dan haar band, die bestaat uit muzikanten die ook spelen bij Tapes ’n Tapes, Rogue Valley, Andrew Bird en Bon Iver. Goed gedaan, naar wij dachten.

Over het nieuwe album lezen we het volgende in de door de platenmaatschappij meegestuurde bio: “On Last War the complexities hit as hard as the hooks, a smart, careful balance archieved through equel doses of mystery and charm.” Nou, wat wil je nog meer? Afijn, lang verhaal kort: hoogste tijd om het geheim Haley Bonar te verklappen. Bij deze.

Haley Bonar speelt 24 oktober in Bitterzoet, Amsterdam.


“You’ll be here till morning / You will get back on the plane / Go back to work / Where you never knew my name”

Nieuwe muziek