Want er is niets zo deprimerend als goed advies
Op de trap naar de zolder, waar ik uren zat, deed ik heel erg mijn best om niet teveel na te denken. Want het was allemaal al erg genoeg. Ik danste maandenlang de Foxtrot, de Salsa en misschien zelfs de Horlepiep, maar mijn gênante inspanningen werden niet beloond. Die avond werd er ‘afgedanst’ en ik was er niet bij. Maar erger nog; zij was er wel. En hij ook.
“But I get so lonely
No one’s around to hold me
Hold me”
Er was niemand. Het huis was leeg en al mijn vrienden stonden te zwieren in Diny’s Dansschool. Behalve die ene, die niet inzag dat ik liever alleen was. Met mijn verdriet en in eenzaamheid. Want er is niets zo deprimerend als goed advies.
Het Farfisa-orgeltje van The Growlers danst vrolijk rond dit deerniswekkende onderwerp. De zwelgende stem van Brooks Nielsen slaat echter elke helpende hand af. En Good Advice wil je meebrullen, woord voor woord. Want heb je niet het recht om je alleen en miserabel te voelen?
O ja. Zij en hij. Mooi wel hè. Na het afdansen, op het schoolplein. Waar ik al bang voor was.
Wees de eerste om te reageren
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.