Het is die stem van Dylan. Die vibrato. Niet dat ie Mariah Carey-achtig is, gelukkig niet. Het is niet ‘het periodiek variëren van de hoogte van een toon’. Het is gewoon trillend. Lekker zenuwachtig en gejaagd. Urgent, of zo. Daarom schrijven we alsnog over The Pelican Theme van zijn band Imaginary People. En omdat het nieuwe album met deze kneiter net verschenen is natuurlijk.
Dat album wordt door de New Yorker fijntjes omschreven als ‘notities van wraak’. Wraak waarop vertelt hij niet, maar het was in ieder geval een persoonlijke en tragische gebeurtenis. De angst en frustratie daarover hoor je ook terug in The Pelican Theme. Dylan beeft, de muziek beeft en er is geen tijd te verliezen. Mogen we je ook wijzen op die subtiele, doch distinctieve synths die wij erg jaren ’80 vinden?
Opgenomen in een schuur, upstate, met een drum kit in een silo en onder leiding van Kevin McMahon (ook Swans en Real Estate). Do we need to say more?
Wees de eerste om te reageren
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.