Lieve Eline,
Sorry nog. Voor die brief. Dat e-mailtje. Het was doordrenkt met alcohol. Vol pathetisch gewauwel over angst, liefde en de toekomst. Het was somber, het was nacht en meer dan vijftien jaar geleden. Ik miste die dag een tentamen, zo rond het middaguur, omdat ik te onverschillig was om op te staan. Bovendien;
“Not every fact is true”
Het studentenhuis was leeg, op de muizen in de spouwmuren na. De jaren leken best lang te duren en ik schoot eigenlijk geen meter op. Ik zat vast in een poel van vrije tijd, feestjes en andere misère. Ik pakte een stoel en schreef met een zwarte stift ‘Under neon loneliness, motorcycle emptiness’ op de muur. Daarna schonk ik mijn glas weer vol.
Dank nog. Voor jouw antwoord. Ik schreef niet terug. Ik schrijf niet terug. Ik weet genoeg.
Het moet beter.
“We will not turn out
The way that you once thought we would
But you need to do better
In case we should”
(Bart Constant is Rutger Hoedemaekers. In 2012 bracht hij het album Tell Yourself Whatever You Have To uit, met daarop dit prachtige uitgesponnen Do Better (Animals Make Me Angry). De videoclip (met Olivier ‘Het Zakmes’ Tuinier!) won in 2011 de prijs voor Beste Video op het Nederlands Film Festival. Allemaal feiten. En allemaal waar. Maar het draait natuurlijk om de muziek en om de tekst. Ik denk daarbij aan bezinning en inkeer. Een zacht schopje onder je kont. Maar het kan natuurlijk evengoed over de liefde gaan.)
