And together we will rise
Tussen Arezzo en Santa Fiora lieten we de raampjes van de Mazda zakken. De snelweg lag links, de zon stond laag en de warme lucht sloeg flarden in de zorgvuldig samengestelde vakantie-cd’s. In de rechter buitenspiegel zag ik hoe jouw hand speelde met de wind.
Sometimes we will fall
From the light
But it shines on us tonight
And together we will rise
Ik lag met mijn rug in het gras van St. Stephens Green. We hoorden kinderen spelen en studenten lachen. De rondreis duurde langer dan verwacht en eindigde in dit befaamde park. We lazen. En vanachter mijn boek zag ik hoe onder jouw vingertoppen de bladzijden zachtjes bewogen in de wind.
And surely it’s a sign now,
That everything’s in tune to some kind of higher plan
Het rood en wit wapperde tegen een strakblauwe lucht terwijl wij keken naar de meeuwen boven de Femern Bælt. Wij tweeën. Voor even nog. We maakten een foto. Ik met mijn krullen en dat leuke jasje. Jij met jouw lippen op mijn wang. En nu pas zie ik hoe mooi de wind door je haren ging.
The wind is at my side
And so are you
And together we will rise
(Rick zei ooit; dieper dan dit gaat de liefde niet. Het zal vast eens minder gaan, maar together we will rise. Glen Hansard beleeft liefde en leven met een ongeëvenaarde intensiteit. Alleen, met The Frames of met Markéta. Dit liedje komt van album The Cost; nog altijd het laatste studio album van de Ierse band.)
