Endless (7x)
‘Zet mij maar wissel coach.’ Er zaten net 11 spelers in de kleedkamer en weken achtereen probeerde hij de aftrap te vermijden. Wisten wij veel. Niemand wist van die eindeloze, intens verdrietige nachten. Niemand wist van die onverklaarbare en onbestemde droefheid in zijn ziel. En toen iemand het wel wist had hij daar nog altijd verrekte weinig aan.
That glittering flash in his eyes
Makes it look like he might be alright
De dokter zei. Zijn vader zei. Zijn vrienden zeiden. En anderen zwegen juist. Maar ook dat hielp niet. Niet wanneer hij in het donker op de rand van zijn bed zat met zijn hoofd in zijn handen.
Then you will come face to face
With that darkness and desolation
And the endless depression
En nu, na een eindeloos lange tijd en dankzij de juiste medicijnen, is het voor even verdwenen. Maar vast niet voor altijd. Het is onverklaarbaar en onbestemd. En is het gek, dat hij soms denkt dat hij toen meer leefde dan nu?
You are not helpless
I’ll help you to try to beat it
(Jason Molina ‘cashed out on Saturday night in Indianapolis with nothing but a cell phone in his pocket with only his grandmother’s number on it.’ Het was 2013 en hij kon zijn depressie en alcoholverslaving niet verslaan. Gelukkig liet hij de wereld een beetje mooier achter.
Dankzij Blue Chicago Moon bijvoorbeeld. Daarin beschrijft hij zijn worsteling, zijn gevecht met het duister. Draai hem hard als je het niet meer weet. Draai hem hard als je iemand kent die het niet meer weet. Misschien helpt het.)
