Zoals het laatste liedje in een film
Claire, mijn jeugdliefde, hield een Colt .45 in haar hand. Het einde van de film was nabij. En ik, de jonge journalist, schudde een ronkende recensie uit mijn mouw voor het studentenkrantje. Een recensie die schromelijk onbesproken bleef.
Wake… from your sleep
En toen ging er iemand dood, stond ik ongewild op de drempel bij een logopedist en interviewde ik buurtbewoners op de stoep voor Christine Le Duc. Ik faalde, probeerde opnieuw, maar verloor toen al een liefde. In de trein, op weg naar de herkansing, wist ik het eigenlijk al wel.
Pack… and get dressed
Er was een slaapbank, een tafeltje en een pan. Die aanhanger was achteraf niet nodig geweest. Ik trok de deur achter mij dicht. Exit. Zoals het laatste liedje in een film.
Breathe
Keep breathing
(Regisseur Baz Luhrmann stuurde de laatste 30 minuten van zijn film op en Radiohead schreef daar Exit Music (For a Film) bij. Op verzoek van de band kwam het uiteindelijk niet op de soundtrack terecht, want het nummer diende al snel een groter doel: OK Computer.
En natuurlijk, het gaat over Romeo en Julia. Maar ik denk vooral aan een onbevredigend hoofdstuk in een boek waar je net aan begonnen was. Het was klaar. Einde. Exit.)
