Luster over de val en het vergeten (7.7)

Weet je nog? Veertien was je. Smoorverliefd op Manon uit 2B. En toen jullie verkering kregen was je even God op de middelbare school. Liep je daar door de gangen, jouw hand in haar hand. Zo’n drie maanden lang. En toen maakten jullie het uit. Samen. Huilend. Zoals dat ging in die tijd. De volgende dag was ze met die gozer uit 4C. Dat, dat is waar Luster (Jacob Haubjerg) over vertelt met Fall & Forget.

How can you fall and forget?

Nou gaat het verhaal van Jacob uit Kopenhagen (doorgaans de gitarist van Palace Winter) vast niet om een kalverliefde. Maar wij weten nog hoe je het verdriet verwerkte toen Manon om de nek van die knaap hing. Dat deed je met nummers die klonken als Fall & Forget. Dat deed je met een stem als die van Peter Cetera; met een beetje pijn en vooral zelfmedelijden. Dat verdriet ging je zwelgend te lijf met love ballads uit de jaren ’80.

Manon. Manon. Mocht je er nieuwsgierig naar zijn; het is goedgekomen met haar. Niet met die gozer uit 4C, maar ze is gelukkig. Zegt dat ze gelukkig is. Ze woont ook best mooi. Ja, met zijn tweeën en straks wordt het te klein. Als er over twee jaar kinderen zijn. En ja, ze kent je nog. Ze denkt af en toe nog aan je. Niet vaak. Niet lang. Maar ze weet het nog. En ze zegt sorry. Voor de val en het vergeten.