In 2013 had ik het idee opgevat om voor een eerdere versie van deze website internationale artiesten te interviewen. Niet aan een tafeltje, daar was ik te bang voor, maar heel veilig per e-mail.
Ik schreef veelal beginnende acts aan, je bent immers early adopter of niet, en de contactgegevens scharrelde ik zo van de fanpage op Facebook. Een manager of promoter zat er vaak nog niet tussen, heerlijk. De opgestelde vragen in het meegestuurde Word-documentje waren zo geforceerd grappig doen, dat ik ze niet eens hier ga bespreken.
Het Word-documentje viel ook in de inbox van Mackenzie Scott, veel beter bekend onder haar artiestennaam Torres. De Amerikaanse singer/songwriter was met haar geweldige debuutalbum Torres (2013) al aardig doorgebroken op toonaangevende muziekblogs als Pitchfork (een 8.1) en Stereogum, dus ik was toch wel verrast dat ze niet alleen mijn vragenlijstje ingevuld terug had gestuurd, maar ook nog haar best had gedaan op de antwoorden.
Zo vertelde Torres dat ze met haar ouders in Nashville naar een concert van Michael Bublé was geweest en dat ze was geschrokken van z’n vunzige grapjes (“I was under the mistaken assumption that he was a classy, Frank Sinatra-esque sort of gentleman”) en bekende ze het zelfbedachte woord yikes-a-doodle-doo zo vaak te zeggen dat iedereen in haar omgeving er gek van werd (“I can’t stop saying it, though”). Het was toen dat ik ook dacht dat mijn manier van e-mail-interviewen ook daadwerkelijk werkte. Helaas waren de andere aangeschreven artiesten niet zo gevat en bleef er niet veel van mijn formatje over.
Er zat één vraag bij die, even los van hoe hilarisch die gesteld werd, een antwoord opleverde waar ik vandaag de dag ook nog echt geïnteresseerd in ben: Wat is je favoriete songtekstfragment?
Torres antwoordde die vraag ook het meest serieus. Natuurlijk was het moeilijk kiezen, had ze getypt, maar ze was altijd al obsessed geweest met het liedje ‘Lightning Crashes’ van Live. De regels die haar altijd weten te raken, maken het tweede couplet:
Lightning crashes, an old mother dies
Her intentions fall to the floor
The angel closes her eyes
The confusion that was hers belongs now to the baby down the hallLive – Lightning Crahes
Als het had gekund en ik het dan ook nog had gedurfd, had ik Torres de hand kunnen schudden. ‘Lightning Crashes’, uit 1994, is het mooiste liedje van Live. Om de emotionele lading kun je niet heen. Aan de ene kant van de ziekenhuisgang overlijdt een vrouw, aan de andere kant wordt een kindje geboren (bijzonder grafisch ook omschreven met “her placenta falls to the floor”). Een leven eindigt, een ander leven begint. De band droeg het liedje op aan Barbara Lewis, een schoolvriendin die een jaar eerder was doodgereden door een dronken bestuurder. Barbara was orgaandonor en veel van haar organen, waaronder haar hart, hebben het leven van anderen gered.
Op 31 januari 2020 kwam Torres met Silver Tongue, haar vierde album, dat volgens de platenmaatschappij vol staat met liedjes die gaan over de impulsen waaruit verlangen bestaat. Van verliefdheid tot het angstaanjagende wonder van altijd samen willen zijn. “Als je verliefd wordt op iemand, is dat eng,” vertelde ze al aan Rolling Stone Magazine over ‘Good Scare’. “Maar je hebt geen andere keuze dan verder te gaan, ook al heb je geen idee wat er zal gebeuren.”
Samenwonen bijvoorbeeld, zoals ‘Gracious Day’ beschrijft. Een prachtig liedje, met een betoverende zin: I don’t want you going home anymore, I want you coming home. Het woord gracious in de titel en tekst is mooi gekozen. In het Nederlands kun je het vertalen naar sierlijk, charmant (gracieus), maar interessanter wordt het met vertalingen als goedgezind en het bijbelse genadig (vergevingsgezind). Maar misschien past in de context van dit stuk één vertaling het beste: bevallig. Ik overweeg haar er een mailtje over te sturen.
