De test is klaar

Begreep er niet zoveel van, zat nog tot m’n oren in de rechttoe rechtaan gitaarbandjes. Was ergens in 2005 en de debuutalbums van Maximo Park, The Killers, Kaiser Chiefs en Bloc Party sierden mijn cd verzameling.

Van een stagiaire, ik werkte in de verzekeringsbranche, kreeg ik een kopietje van een album uit 2002. Er waren weinig dingen waar we over konden praten, maar met nieuwe muziek als gespreksonderwerp wisten we handig ongemakkelijke stiltes te vermijden.

Hij zei: ‘Yoshimi Battles the Pink Robots is een topplaat. Luister het.’

Ik nam de cd-r mee naar huis en draaide het één keer en ging weer over tot de postpunkrevival-orde van de dag. Dit was me te vreemd, hoor.

In de jaren erna zag ik de band, Flaming Lips, regelmatig voorbij komen op (veelal de Engelse) televisie en in lijstjes met beste platen aller tijden. Het prettig valse ‘Race For The Prize’ werd ook een favoriet van mij. Maar Yoshi raakte ik nooit meer aan.

Tot gisteren. Lag-ie voor een euro bij de lokale kringloop. Meenemen die handel. Geen bonnetje en het is geen cadeautje. Twaalf jaar later en 160 km verderop na die eerste kennismaking weer eens draaien en alle kwartjes horen vallen.

Tom, je had gelijk, jongen. Topplaat.

“The test is over… now.”