De rouw van 1971 (8.2)

De dood. De dood. De dood is overal. Ook in de diepte van Noord-West Ontario, Canada. Ook in Deventer. Tijdens een begrafenis dit voorjaar aldaar (van een charmante Indische man) werd een Aldi-tasje met bier gebracht; een hommage. De band 1971 deed dat anders. Anxiety (In the Depths of Northwestern Ontario) is het allerlaatste nummer omdat vriend, bassist en founding member Cameron Cranston in februari overleed. Ook een hommage.

Let’s celebrate another day in the heat
Dedicate it to the past
Nostalgia in the depths of Ontario
This beautiful lake’s reflection, it won’t last

Onmogelijk. Het was onmogelijk om als band verder te gaan. Dus werd No Matter Where You Go, There You Are het laatste EP’tje van 1971. En Anxiety (In the Depths of Northwestern Ontario) is het slotakkoord. Geschreven voor Cameron toen hij nog leefde, maar alles al heel erg moeilijk was. De band zegt: ‘We’re glad we have “his” song, even though it’s hard to listen to sometimes.’

Slowly
What could have been will pass
With no choice
Either way, either way
All bodies will decay
I hope you find your answer before that day

Sentimentele dwazen die wij zijn, werden we toch een beetje gegrepen door dit verhaal. Zoals we ook gegrepen werden door het geluid van bierflesjes in een Aldi-tas. Cameron werd verdorie 25. Maar nog meer werden we gegrepen door het liedje; hartbrekend, donker en onheilspellend. Met een stekende gitaar. En een berustende, maar dan weer wanhopige stem. De dood is overal. Ook in muziek.