De bitterzoete indiepop van Sea Pinks (7.9)

De productiviteit van Sea Pinks is een natte droom voor een werkgever. Maar de Noord-Ieren werken niet in dienstverband. Die bezetenheid moet dus wel uit passie en ambitie komen (en niet uit commercieel oogpunt of zo iets, want hoeveel mensen kennen nou Sea Pinks?). Dus, zoals zanger Neil zegt: “We’re a singles band hell-bent on making albums.” En dat levert dus binnenkort het zesde album in zeven jaar op.

Into Nowhere laat horen waar Sea Pinks voor staat; bitterzoete indiepop. Melancholisch, maar zeker niet pruilerig. Iemand zei; ‘it’s the sound of winter giving way to spring.’ Geen idee hoe dat klinkt, maar ach, misschien wel als Into Nowhere. Neil is in ieder geval iemand van de subtiele, pakkende jingle-jangle. Een beetje toegankelijker dus dan Girls Names, de band waar hij tot 2013 in drumde.

In mei verschijnt het nieuwe album (Neil: ‘It may surprise a few people, maybe not.’) en in juni komt de band naar Amsterdam. Dikke aanrader.