Tussen Ierland en Boston kun je een hoop dwarsverbanden vinden. Eentje daarvan is Ryan O’Reilly met liedje Boston. Een fraai singer-songwriter liedje in de stijl die we ook kennen van David Ramirez of Mick Flannery.
Categorie: <span>Nieuwe muziek</span>
Niet helemaal letterlijk, want liedje Gasoline van Chris Lively is geen feestnummer. Wel is het een prachtig folk-liedje, met een stem die heerlijk warm is, maar tegelijkertijd een rauw randje heeft. Daar houden we van. John Prine meets The Lumineers? In ieder geval staat het op meest recente plaat Where We Are Right Now, ook een aanrader.
2 jaar geleden waren we diep onder de indruk van liedje 5 to 4 van Max Garcia Conover. En dat geldt ook voor nieuwste track Coming Up Low. Een ingetogen The National. Een akoestische The Slow Show. Of maar wat associaties te noemen.
Phillip-Michael Scales groeide op in Michigan, verhuisde naar Chicago en brengt zijn dagen tegenwoordig door in Nashville. Met name in Chicago ligt de blues verscholen. Hij groeide op in de nabijheid van B.B. King, die hem naar het schijnt consequent “nephew” noemde. Die kun je in je zak steken als artiest.
Liedje Lonely Road is zeker blues, maar dan van het soort dat bijvoorbeeld ook Gary Clark Jr. maakt. In de hoogste versnelling dus. En dat is me toch een partij catchy. Net als mini-EP met de gelijknamige titel Lonely Road.
Liefhebbers van vibes zoals Steve Gunn of Kevin Morby neerzetten? Let op, hier is Generifus. Het is het project van Spencer Sult. Nieuwste liedje is Evil Queasy Feeling.
Evil Queasy Feeling is a country-rock anthem about following one’s heart in the face of uncertainty and feeling tired, bored and generally over it all. The title and music themes are a nod to the Eagles, with a sardonic twist on their cheery 70s worldview.
The Wormdogs zijn 4 mannen en 1 vrouw uit Burlington. Ze zijn sinds 2017 bij elkaar uit vriendschap, respect en liefde voor elkanders muzikaliteit. En dat hoor je, bijvoorbeeld in liedje Scarping At The Bottom. Americana / roots met een stem die wat aan Houndmouth doet denken, bij ons.
Een paar jaar geleden kregen we van Luminous Waves` de tip om niet teveel tijd te brengen op Netflix, maar met echte mensen om je heen. Daarover schreef hij liedje Not Many Friends. Dat liedje was droevig, maar prachtig. En hetzelfde geldt voor nieuwste single The Reckoning.
Wie Gobsmag al langer volgt weet dat we een sucker zijn voor kleine, ingetogen liedjes zoals bijvoorbeeld Vikesh Kapoor, Gregory Alan Isakov of Barna Howard die maken. En om die reden trok Lior Holzman onze aandacht met liedje Essence. Een akoestische one-taker. Muziek in haar meest pure en eerlijk vorm, als je het ons vraagt. En dan die video, prachtig!
