Hartenbrekers. Dat zijn ze. De mannen van Nature TV uit Brighton. Of, nou ja, frontman Guy breekt ons hart met zijn gebroken hart. ‘Don’t let the breezy vibes fool you!’ waarschuwt-ie. Maar dat is al te laat. She Wants To See You Cry is een love-song-gone-wrong en dat voelen we. ‘Nobody’s better than you, I know because I told you so. Repeated it until it’s true.’: dat kan niet goed gaan, natuurlijk.
Auteur: <span>Jasper</span>
Het was Mercury- en BRIT-award winnaar Charlie Andrew die art-pop band Zooni als eerste ontdekte. Wordt gezegd. Niet eens door hem zelf. Maakt ook niet uit. De Londenaren zijn in de openbaarheid gekomen en dat is winst voor iedereen. Luister maar eens naar het mooie A Flat; dat heeft de stemming van Pyramid Song, het hoogdravende van Grizzly Bear en de hartslag van Portishead. Dat wil je horen, toch?
Folkpop + zangeres + zanger: dan denken wij al snel aan Martha en Gary (Set the Fire to the Third Bar), Ilse en Rosemary’s Sons (Shine), maar gelukkig sinds vorig jaar ook aan Jennah en The Olympic Symphonium (Comedy). Het is dus van alle tijden wat singer/songwriter Simon D James (uit Brighton) hier brengt. The Rhyme & The Reason heeft net als die andere songs van alles precies genoeg en, vooral, niet te veel. Hartverwarmend of hartverscheurend. Kies zelf maar.
Een warme mix van nachtelijke autorijmuziek, aanstekelijke synths en Franse disco. De Canadees Stevie Zita heeft met zijn nieuwe single Fantasma IV een keilekker nummertje gemaakt, in de geest van Ariel Pink en Connan Mockasin. Daar moet je van houden, dat weten we. En wij doen dat.
“‘Nothing’ has been the closest we have come to creating the sound in our heads.” Het rockkwartet Huney Lung uit London is dus meer dan tevreden met het eerste nummer sinds ep Memory dat eerder dit jaar uitkwam. Is ook wel terecht: het nummer ademt iets van dEUS’ Worst Case Scenario (maar dan zonder viool) en daar mag je dan trots op zijn.
Man, wat had Stevan een plezier aan de Australische Sunshine Coast. Dat bedacht hij vlak voor vertrek op Brisbane Airport en daarom schreef hij er een liedje over, zijn tweede singletje: LNT. We horen lekker weer, goede muziek en een geweldig gezelschap. Knap gevangen door dit grote talent.
Het eerste singletje van Henry Chadwick’s eerstvolgende ep klinkt zoals we ze in de jaren ’90 graag hoorden. En nu nog steeds. Awake kleurt keurig binnen de lijntjes, maar is spannend en fijn genoeg. Wegluistermuziek om vaker te horen. Dat eerstvolgende ep-tje is trouwens The President Of Make Believe. En het tweede singletje daarvan is er ook al: Never Say No.
Death Dips van Kid Kapichi klinkt wel zo’n beetje waar het over gaat: een verwoestend ritje in een achtbaan. Als een draaikolk. Beangstigend en tegelijk verslavend. Een ziekmakende vrije val. Als een onbekende drug. Make your deathwish on the death dips. De band uit Hastings geeft extra gas in de bochten en verliest gelukkig alle grip.