Jasper | Gobsmag Muziekblog

Matchstick Man van decker. is meer dan een protestsong (7.9)

Gepubliceerd 07/07/2017 door Jasper

Matchstick Man van decker. is meer dan een protestsong (7.9)

O, zeker. De stukjestikkers van Gobsmag zijn héél politiek geëngageerd. Maar dan wel in hun vrije tijd, op zijn tijd. Zo af en toe. Dus dat Matchstick Man over een politicus gaat (je kent hem wel) die zijn rol in deze poppenkast (de wereld dus) met overgave speelt en waar niemand over uitgesproken raakt (de media, mensen, de media), is ze niet ontgaan. En daar blijft het dan ook bij. Want die stukjestikkers houden in de eerste plaats van muziek. En decker. heeft met Matchstick Man – meer nog dan een protestsong – een verdraaid fijne old school rocker gemaakt.

‘I’ve invested everything I have into the music,’ zegt Brandon Decker (uit Sedona, Arizona). Toen keek hij eens naar zijn bankrekening en vond hij de titel voor zijn nieuwe album, waar voornamelijk songs op staan die verschenen op zijn zes eerdere platen. Maar Matchstick Man is nieuw. En urgent, zo horen we. En alle politiek daargelaten; het is natuurlijk óók gewoon een verschroeiend bericht over de onrustige tijden waarin we leven. Dat doe je natuurlijk het beste met een beetje folk, een beetje psychedelica en wat rock. Far out!

Nieuwe muziek

decker Modest Mouse Neil Young The Black Crowes

Somehow is niet Joy Division (7.8)

Gepubliceerd 30/06/2017 door Jasper

Somehow is niet Joy Division (7.8)

Heel af en toe wordt er op de redactie nog wel eens gegniffeld als we denken eens die tienermeisjes die zwijmelden bij More Than Words van Extreme en opgewonden naar het album vroegen bij de lokale platenboer, die waarschijnlijk met tranen overtuigd moest worden om een langspeler met zo’n obscene titel überhaupt te bestellen. En dan denken we aan die gebroken hartjes, na vier nummers, waaronder Li’l Jack Horny. Gelukkig volgde Hole Hearted ook nog. Maar pas helemaal op het einde. Misschien hebben ze die niet eens gehoord.

Dus, voor de duidelijkheid; Somehow is níet Joy Division. While The Days Go By lijkt dan misschien op een (ietwat lichtvoetige) track van Mancunians, het album Hidden Memories brengt toch echt wat anders. Goed anders. Fijn anders. Dat album kun je in zijn geheel beluisteren op Bandcamp en het loont de geringe moeite die je daarvoor moet doen. Je hoort namelijk de huiselijkheid, de melancholie van de slaapkamer, de eenzaamheid van het toilet. Want Erwan Pépiot (Parijs) deed het allemaal zelf, onder zijn eigen dak. Met een beetje hulp van Aurélie; je hoort haar op elke track.

Erwan zingt over de relaties tussen mensen, over vergankelijkheid en hij gooit wat van zijn ideeën voor een revolutie in de strijd. Maar het allermooist is zijn zwaarmoedigheid:

If only I gave you what’s left of me now
what’s left of me now
But it’s only a matter of time
It’s only a matter of time

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Joy Division Somehow

Nathan Oliver geeft ons alles wat we willen horen (8.2)

Gepubliceerd 23/06/2017 door Jasper

Nathan Oliver geeft ons alles wat we willen horen (8.2)

Ha, Nathan Oliver. Wat fijn dat je weer terug bent. Met je band. We hebben acht jaar niets of weinig van je gehoord. Je zegt it’s a clever way to cater to short attention spans. Dat kan wel zijn, maar als je nummers als Sing Blue Silver kunt schrijven riekt dat naar valse bescheidenheid. Maar hé, we zijn er blij mee. Het is tof. Nee, het is geweldig. Het is héél alt rock en ook een beetje jaren ’80. Het heeft alles wat we willen horen.

Dat de titel drie woorden bevat die ook terugkomen in het liedje The Chauffeur van Duran Duran, vinden we geen enkel probleem. We geloven het als je zegt dat je dat niet wist. En je grapje om die toevalligheid vinden we geslaagd. ‘To me, ‘blue silver’ sparks images of knights in armor and old school masculinity, and the song is about stripping that away–being honest, exposed, and vulnerable. Is that what Simon Le Bon was on about?’

Ze (muziekbloggertjes) noemen Sonic Youth, The Shins, R.E.M., The Cure, The Pursuit of Happiness en Stephen Malkmus. Prima. Wij hebben er zelfs nog een paar aan toegevoegd. Zie het als compliment, Nathan. Je kunt beter klinken als geweldige bands dan klinken als matige bands. Je kunt beter klinken als iets goeds uit het verleden dan klinken als iets armoedigs uit het heden. Want dat vinden we juist zo lekker aan Sing Blue Silver; het klinkt alsof je erbij was (waar we ook aan terugdenken).

Dat was het, Nathan. En nu luisteren we fijn nog een keer.

Nieuwe muziek

Nathan Oliver Sebadoh You Am I

Smidley en twee gouden vrienden (8.0)

Gepubliceerd 16/06/2017 door Jasper

Smidley en twee gouden vrienden (8.0)

Je weet het. Een beetje emo op zijn tijd, daar zijn wij bij Gobsmag niet vies van. Niet dat Smidley emo maakt, maar via dat draadje kwamen we wel zijn debuutalbum tegen. Want Smidley is Conor Murphy en dat is de frontman van Foxing (en hier hoor je een liedje van die band). De gelijknamige eersteling van Conor is een knappe verzameling bubble-grunge, jangly power-pop en breezy balladry (zegt Pitchfork). Daar zijn mij het roerend mee eens. En Dead Retrievers vinden we wellicht het mooist tussen al het moois.

Conor blijft natuurlijk ook gewoon Conor. Dus Smidley is dan wel wat zonniger en toegankelijker dan Foxing, maar ook in Dead Retrievers horen we een verdrietige ondertoon. Het gaat over twee vrienden; één met een gekrenkte trots (Coleen) en een ander die het leven liet (Dan Dorsey). En dat maakt het refrein ‘Dead retrievers are all golden’ fraaier dan alleen een beetje vreemd.

Wat zeg je? Jaarlijstmateriaal? Ja, waarom ook niet. Luister maar eens naar het album op Bandcamp of Spotify. Het is goed. Maar nu eerst Dead Retrievers. Zo fijn.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Brian Wilson Foxing Smidley The Flaming Lips

Nap LaJoy wil je vaker horen (7.8)

Gepubliceerd 10/06/2017 door Jasper

Nap LaJoy wil je vaker horen (7.8)

Ja, kijk. Dit is dus indie zoals indie bedoeld is. Als er een bedoeling is. Verwacht dus niets nieuws, verwacht niets meer. Verwacht iets moois. Nap LaJoy (wellicht vernoemd naar Nap Lajoie, professioneel honkballer rond 1900, maar dat is allerminst zeker en best onwaarschijnlijk) brengt met Bulldogs een knappe single vol dynamiek en met een dramatische flair. Zoiets heb je eerder gehoord. Zo iets ongeveer. Zoiets wil je vaker horen. Vaker dan één keer.

En het begint ook nog als een soort soft-rock-dingetje, met die kalme, heldere stem van Devin die het heeft over een coma en een dreadful sound. Maar het wordt al snel intenser, om vervolgens te eindigen met veel snaren, toetsen en cimbalen. En dat allemaal nadat Devin zong ‘Hey kid, you’re worse for the wear, but you sure wearin’ it well.’

Nap LaJoy (uit New York) is dan ook niet over één nacht ijs gegaan; dit is misschien wel één van die songs op debuutalbum Host waar Devin en zijn maten tien jaar over hebben gedaan. Klinkt obsessief. En dat is het ook. Klinkt mooi. En dat is het zeker.

Nieuwe muziek

Clap Your Hands Say Yeah Kashmir Nap LaJoy The War On Drugs

Zac kan alles (7.9)

Gepubliceerd 02/06/2017 door Jasper

Zac kan alles (7.9)

Zac kan alles. Zac bespeelt alles. Van de Turkse bağlama, de Russische balalaika tot de dulcimer (uit de Appalachen). Maar op deze ‘new one-off single’ laat ie dat allemaal achterwege. Book Of The Dead On Sale is een bedwelmend klein liedje van zijn band Saintseneca; het rommelt en bobbelt, het is een hersenspinsel. Dat hoor je. Dat is fijn.

Dit gaat over Remi, het kleine katje van Zac’s vriend Steva. Dat beestje was beroemd, min of meer. Een video van een slapende Remi op de rand van zijn drinkbakje ging viraal; meer dan een miljoen keer bekeken. Toen sloegen Zac en Steva aan het rekenen. Er werd langer naar Remi gekeken (3 jaar in totaal), dan dat hij oud was. En toen dacht Zac: Seems like everything has a number. A number is a score. A score is a value. A value is a price. A price is cheap, or too expensive to be within reach. I don’t know, I guess at least kittens are cute.

Surely I’m awake
38 dollars on the book of the dead felt steep
Oh but then again
How do you put a price on ancient wisdom?

En dan zijn er twee minuten en drie seconden verstreken en besef je dat er eigenlijk niets gebeurd is in Book Of The Dead On Sale. Twee minuten en drie seconden prachtige niets.

Nieuwe muziek

Death Cab For Cutie The Philistines Jr. Told Slant Zac

C.K. Flach en een klein verhaal over grote dingen (7.8)

Gepubliceerd 26/05/2017 door Jasper

C.K. Flach en een klein verhaal over grote dingen (7.8)

Verhalen; daar houden we van. Waargebeurd of niet. Het maakt ons niet uit. Haal de muziek hier weg en we schrijven over boeken. Geen probleem. C.K. Flach schreef met The Officer een mooi, klein verhaal over grote dingen. Over een confrontatie met een agent (en het eindigt gewelddadig), over het rechtssysteem en over ‘blaming and shaming’. Dat verwacht je niet in dit relaxte, Johnny Cash-achtig-gebrachte nummer.

C.K. Flach (uit New York of omstreken) bracht onlangs zijn eerste langspeler uit; Empty Mansions. Daar staan nog meer verhalen op; over politiek, racisme, uitsluiting en corruptie. Maar dan vertelt in verhandelingen over liefde, verlies, hartzeer en redding. Dat was een flinke opdracht, maar de multi-instrumentalist slaagde wonderwel. ‘I think music is the strongest medium we have to share ideas, feelings and views. And what I hope for is that whoever listens to my music can take something away with them. Be it a thought, feeling, idea or inspiration.’

Wij daarentegen smullen vooral van een zin als deze:

And the Slash black blazer,
Trashy blond hair,
Teeth like razors,
And a thousand yard stare