Auteur: <span>Jasper</span>

The Claremonts doet oude tijden herleven (7.9)
Gepubliceerd 17/11/2017 door

The Claremonts doet oude tijden herleven (7.9)

Heel Manchester staat op zijn kop! Of half Manchester. Of eigenlijk enkele Mancunians. En een paar Engelse muziekliefhebbers met sympathieke blogs die The Claremonts voorzichtig naar sterrendom schrijven. Dat begrijpen we ook wel. Want met This Is Your Life doet The Claremonts oude tijden herleven. Wie wil dat nou niet? De zuurpruim hoort weer een Oasis-sound-a-like, een The Stone Roses-wannabe of roept gewoon heel hard ‘The Smiths!’, omdat dat meestal geen totale onzin is. Maar zo bitter zijn wij niet. The Claremonts en de toekomst; het zou best eens kunnen.

This Is Your Life vertelt over de vervloekte alledaagsheid van het moderne leven. Ben jij geworden wie je wilde zijn? Doe jij wat je wilt in je leven? Heb jij ‘a spouse who doesn’t love you’ of een ‘boss who doesn’t know your name’? You’re nothing new, you’re nothing new. En dan begrijpen we best dat je uit volle borst mee wilt schreeuwen met zanger Finn Gildea. Fijn is het niet misschien niet. Ook niet voor je stembanden. Het is een spiegel waar je liever niet in kijkt als je je aangesproken voelt.

Did you read the news today?
This is your life
You barely got one

(Toegegeven; dat klinkt toch behoorlijk Morrisseyaans.)


Nieuwe muziek

The Claremonts

Anamon gaat snel (7.8)
Gepubliceerd 08/11/2017 door

Anamon gaat snel (7.8)

Soms is een minuutje of twee voldoende. Eigenlijk minder zelfs. Anderhalve minuut. Soms is dat genoeg om een grijze wolk te verdrijven, een moeilijk gesprek te relativeren of het scherpe randje te vermijden. Het roffelende Fast Car van Anamon heeft alles om de wereld een beetje mooier te maken. Voor even. En we laten zo weten of dat is gelukt of niet.

Energie brengt het trio uit New York hoe dan ook. Fast Car glinstert, zelfs in die korte tijd. Het tempo, het basloopje. De zalvende stem van Ana Emily Monaco. In haar hoofdje beginnen de liedjes. En ze eindigen dan als garagey westerny punk rock. Zegt ze zelf. Inmiddels zijn het er negen, opgenomen tijdens een nacht in juli toen iedereen sliep. Debuutalbum Stubborn Comfort verschijnt binnenkort.

Fast Car kun je wel gebruiken als het regent buiten. Of in je hoofd. Of in je hart. Helpt het die grijze wolk te verdrijven? Ja. Voor even. Heel even. Want het blijft natuurlijk wel herfst.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Anamon

De dromerige, herfstige indiepop van Pale Grey (8.0)
Gepubliceerd 27/10/2017 door

De dromerige, herfstige indiepop van Pale Grey (8.0)

En dan valt de regen en dan glinsteren de bladeren en dan waait de wind door je haren en je achterband is zacht en je wordt ook aldoor ouder en het wordt ook telkens kouder, elke winter weer. Maar het maakt allemaal niet zo heel veel uit. As long as she will stay (maar, verdorie, daar ben je dus een beetje bang voor). Daar gaat Seasons van Pale Grey over. Denken we. En ook al is het niet zo, dan vinden wij het fijn dat te geloven. Want dat is waar wij aan denken als we de dromerige, herfstige indiepop van deze Luikse band horen.

Niet dat wij nu met betraande ogen uit het raam naar de verlichte stad zitten te turen. Welnee (of stiekem wel). Album Waves (de tweede) heeft ook wat lichtvoetiger werk te bieden. Niet veel. Maar wel wat. Pale Grey is namelijk groovy (af en toe), atmosferisch (dat zeker) en eclectisch (zou best kunnen). Die termen verzinnen we natuurlijk niet zelf. Maar op die momenten schuiven de Belgen een beetje richting Alt J, bijvoorbeeld. Zoals in Billy. Of in Blizzard. Ok, echt vrolijk wordt het nog altijd niet. Maar hé, kijk eens naar buiten. En luister Seasons. Veel mooier wordt het deze herfst toch niet.


Nieuwe muziek

Air Metronomy Pale Grey

Happy Abandon geeft ons woede, berusting en gejaagdheid (8.0)
Gepubliceerd 20/10/2017 door

Happy Abandon geeft ons woede, berusting en gejaagdheid (8.0)

Het was allemaal Jakes idee, zo’n twee jaar geleden, ergens in Chapel Hill, North Carolina. En nu ligt er een eerste langspeler vol verlies en acceptatie; een verkenning van verdriet. Maar een breakup album is het niet. Ja ook. Misschien. Het gaat in ieder geval niet altijd over de liefde. Beneath Our Feet van Happy Abandon geeft ons woede, berusting en gejaagdheid. Een orkest van dingen. Mooie dingen.

Waar Beneath Our Feet exact over gaat? Geen idee. Maar misschien niet over verlies. Of wel. En naar de rest kunnen we best gissen, maar ach, wat heb je daar nu eigenlijk aan. Een beetje morbide is het wel (and this world’s been built on the backs of all the ones you’ve killed), maar soit, we horen Peter (dat is de zanger) toch veel liever croonen, grauwen en pleiten (om het één of ander) en we horen die weldadige compositie toch liever op onacceptabel geluidsniveau door het redactielokaal schallen. Luister en je snapt het.

En wat we ook leuk vinden; Happy Abandon is op Schoolkids Records labelgenoot van Bettie Serveert. En laat die band nou net een inspiratie zijn voor Peter. Het kan snel gaan met dat ideetje van Jake.


Nieuwe muziek

Happy Abandon Mercury Rev Placebo

Carpet kan het hebben (8.1)
Gepubliceerd 13/10/2017 door

Carpet kan het hebben (8.1)

Dat bakje hè. Met ‘deze-leggen-we-even-weg-liedjes’. Dat wordt nu dus wekelijks geplunderd door de minder getalenteerde scribenten op deze redactie. Zó ordinair. Maar daar hebben wij – het neusje van de zalm – dus wat op gevonden. Geef de stagiair een Nuts en hij duikt met plezier de container in. Hij kwam boven met een pareltje van Carpet; One Step / Minuet. Met 846 views op YouTube nog altijd #newmusic, dachten wij.

Carpet is Duits (Augsburg) en is eigenlijk Maximilian Stephan Nieberle en hij is eigenlijk grafisch vormgever. Niet dat hij Carpet alleen doet; Sigmund, Jakob en Hubert helpen hem mee. Een zelfverzekerd stelletje, getuige de biografie: ‘Über Geschmack lässt sich streiten. Ja schon, aber sind wir mal ehrlich, eigentlich auch nicht. (…) Die Gründe dafür stecken im Detail und in einem ausgeprägten Sinn für Ästhetik. Carpet beweisen, dass sie genau dafür ein sicheres Händchen haben.’

Daar houden wij wel van. Snobs als wij zijn. En Carpet maakt het waar. Laten we eerlijk zijn. Op One Step / Minuet bewijzen ze die details te beheersen. En om dan je clipje te beginnen met een citaat van Shakespeare is bijna té hooghartig. Maar ze kunnen het hebben. One Step / Minuet kan het hebben. En hebben we het al over de tekst gehad?

In a fading night
From half of her bare neck
I run my fingers right
Down her back
– Hold it

Het is prachtig, prachtig, prachtig toch? En zeker een Nuts waard.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Carpet Grizzly Bear

Sad Palace klinkt ongemakkelijk (7.9)
Gepubliceerd 06/10/2017 door

Sad Palace klinkt ongemakkelijk (7.9)

Ach, laten we ook maar eerlijk zijn ook. Ja, er is een bakje. Het staat naast het koffiezetapparaat. En in dat bakje liggen ‘deze-leggen-we-even-weg-liedjes’. Het is een zielig bakje. Vol nummers die met gemak in aanmerking komen voor de lovende woorden, de weelderige beeldspraak en de onnavolgbare hyperbolen van één onzer redacteuren. Maar dat krijgen die liedjes niet.

Omdat ‘mijn hoofd er niet naar staat’. Omdat ‘er zó veel mooie muziek is’. Omdat ‘ik nu even echt helemaal in een andere vibe verkeer’. Omdat ‘de stagiair even druk is met andere dingen’. Er wordt koffie gemorst in dat bakje, hè. Soms wordt ie zonder omhaal (door de stagiair) in de container geleegd. Frostbeat van Sad Palace (Engeland) hebben we gelukkig van dat lot gered. Gelukkig maar. En dat dankzij de Enjoy the Silence-achtige clip die gisteren verscheen.

Een maandje oud is dit fijn opgebouwde indie-pop-met-finale-vol-gitaren-liedje. En hoewel het muzikaal veel/genoeg/alles te bieden heeft, is het verhaal óók de moeite waard. Want Frostbeat gaat over ‘…when the desire for intimacy with someone shapes the way you look at people around you.’ Dat klinkt ongemakkelijk. Een beetje beschamend zelfs, of zo. Maar zo voelt het dus niet. En het klinkt ook anders. Luister maar.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Bombay Bicycle Club Kashmir Sad Palace The Maccabees

Grooms is behoorlijk magistraal (7.8)
Gepubliceerd 29/09/2017 door

Grooms is behoorlijk magistraal (7.8)

Een wat meer ‘propulsive track’ van Grooms, wordt er geschreven. Me dunkt! Voortstuwender (is geen woord, dat weten we) dan Magistrate Seeks Romance gaat de band uit Brooklyn niet snel worden. Bassist Jay plukt en klimt en daalt. Drummer Steve gooit met granaten en maakt het zichzelf vooral niet te makkelijk. Zanger/gitarist Travis flikkert er nog even een boodschap overheen:

The song is about how daily life right now readily facilitates feeling like a good person, while behaving like a bad one.

En het te verschijnen album Exit Index combineert ’the abandon of pop with the unease of American life in 2017, cloaking its hooks in a clamor of samples and distortion, its agitation expressed in its dream-poetry lyrics.’ Daar kunnen we ons eigenlijk helemaal niks bij voorstellen, dus luisteren we nog maar eens naar het behoorlijk magistrale Magistrate Seeks Romance en dat doen we goed hard. Zouden jullie ook eens moeten doen.

Gaan we Grooms in Nederland zien? Wéér zien bedoel je? In 2015 stond de band in Patronaat en op Le Guess Who. En ja, wij denken dat ze snel terugkomen. De Europese boekingen zijn ondergebracht bij Marijn van BLiP Agency. Dus we vertrouwen op Marijn. Kom op, Marijn.


Nieuwe muziek

Cheatahs Grooms Preoccupations Protomartyr

The Chairman spaart zichzelf niet (7.7)
Gepubliceerd 22/09/2017 door

The Chairman spaart zichzelf niet (7.7)

The Chairman had ons te pakken na 23 seconden, net na ‘fucking you over’. Want wat begint als gevoelige piano ballade, krijgt toch net wat meer ballen met zo’n tekst. Lucas Berner uit Denemarken spaart zichzelf niet in Masquerade In The Radio.

It’s running out
You’ve had enough of me
Fucking you over

Het gaat over: ‘(…) the love that you have for someone becoming so extreme that it eventually slips through your fingers and turns obsolete. It becomes all about keeping the love you wrongly think you have, and not the resentment that you actually possess.’

En het begon allemaal als een slaapkamerproject; The Chairman was een manier om de angsten en de depressie waaraan Lucas leed te lijf te gaan. Debuutalbum 2064 werd al jubelend beschreven in de Deense pers. Met opvolger The Strange Life probeert hij ook voet op andere bodems te zetten.

Maar Lucas en de liefde dus. Gegoten in een gracieuze elektronische productie. Met gospelachtige backing vocals en een blazer op het eind. Luisteren.


Nieuwe muziek

The Chairman