Auteur: <span>Jasper</span>

Die eigengereide andere van Disq (7.7)
Gepubliceerd 25/01/2019 door

Die eigengereide andere van Disq (7.7)

Hellooo Wisconsin! Dwars als wij zijn, kiezen wij niet voor de andere kant van de 7″ van deze uit die staat afkomstige band, zoals andere online scribenten dat doen. Wij gaan voor Parallel. Want die vinden we net iets eigengereider. Iets meer beklijvend. Maar geen kwaad woord over Communication; ook dat is een topsong op deze eerste release van Disq sinds 2016.

Isaac deBroux-Slone en Raina Bock kennen elkaar al heel lang. Ze werden aan elkaar geïntroduceerd door bevriende ouders toen ze baby waren. Het contact bleef, werd best intens en resulteerde in een eigen band. Disq. Raina leerde instrumenten te bespelen, Isaac leerde muziek op te nemen en te produceren. En nu openen ze voor bands als Whitney en Twin Peaks en voor Jay Som.

Parallel gaat over de ontbinding van een betekenisvolle en diepe relatie en die uren, dagen en weken daarna als je rusteloos denkt aan hoe je ooit, in vredesnaam, weer zo’n connectie krijgt, heden ten dage.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Disq Magic Gang Popstrangers Weezer

Twain en de dood als een stedentrip (7.8)
Gepubliceerd 18/01/2019 door

Twain en de dood als een stedentrip (7.8)

De dood, ja, de dood. Mat Davidson van indie-folk project Twain stelt op “Death (or S.F.?)” voor om het een positieve draai te geven. Wat als we het benaderen als een ‘sexual awakening or traveling to an exotic city’? Of dat gaat werken weten wij niet. Maar in bepaalde opzichten heeft Mat wel gelijk. Wat weten wij nou helemaal van de dood?

Who knows
Maybe death will be your friend

Een warme piano ballade. Maar dankzij die speelse drums allerminst zoet (en nauwelijks folk eigenlijk). “Death (or S.F.?)” is een overblijfsel van de Rare Feeling-sessies, die hebben geleid tot het gelijknamige debuut waarmee Twain best wat attentie trok. Dat gaat met de aankomende dubbel EP (2 E.P.s) ook lukken denken we. Want Mat heeft de stem en de verhalen en dan heb je al heel veel.

Nieuwe muziek

Michael Nau Stephen Steinbrink Twain

Team Picture heeft een kunstmatige oplossing tegen eenzaamheid (7.8)
Gepubliceerd 11/01/2019 door

Team Picture heeft een kunstmatige oplossing tegen eenzaamheid (7.8)

Ja. Eenzaamheid. De bandleden van Team Picture hadden eigenlijk nooit echt stilgestaan bij de tekst die Clone You had gekregen. Maar toen het artworkmannetje terugkwam met zijn voorstellen werd het pas duidelijk. Isolatie. Alleen zijn. Clone You ademt die desolate sfeer van eenzaamheid. Een verlangen naar het zijn bij iemand, zo sterk, dat klonen wellicht de enige optie is.

Almost kissed you on the grass, I wanted to (I wanted to)
Got my hands on your drinking glass, I’m cloning you
I wanted to (I wanted to)

Clone You werd al geschreven in de begindagen van de band uit Leeds. Als een soort experiment. Om te kijken of ze ook anders kunnen klinken dan een alt-rock band (wat ze uiteindelijk wel gewoon geworden zijn). En nu is de tijd rijp om hem naar buiten te brengen. Dat is een goede keus. Deze slow burner is misschien wel het beste dat ze tot nu toe gebracht hebben. Het blijft namelijk plakken tot het eind.

https://soundcloud.com/teampictureband/clone-you-1

Nieuwe muziek

Eagulls Team Picture The Cure

Stoner zingt over de worsteling met het onvermijdelijke (7.7)
Gepubliceerd 04/01/2019 door

Stoner zingt over de worsteling met het onvermijdelijke (7.7)

Dood. Dit liedje gaat over de dood. We kunnen het maar beter eerlijk en direct zeggen. Dood. En over de angst om dood te gaan. Stoner schreef Ultra-Lite Midlife Paradise nadat hij een documentaire zag over punk-icoon Wilko Johnson en zijn gevecht tegen kanker. Maar eigenlijk gaat het over die keer dat hij thuis kwam en een ouder zag worstelen met het onvermijdelijke.

Stoner is dus een liedjesschrijver. Maar veel meer weet niemand over hem. Behalve dan dat hij zijn pseudoniem een hommage is aan de gelijknamige roman van John Williams en dat hij op 26 februari voor het eerst live speelt in de Waiting Room in London. Gaat dat zien!

Of niet. Maar luister dan in ieder geval even naar Ultra-Lite Midlife Paradise. Het is zwaar, het is lastig, een beetje ontoegankelijk ook, maar verdomd mooi.

Nieuwe muziek

Jason Molina Roy Orbison Stoner

Soft People brengt de pijn zachtjes (7.7)
Gepubliceerd 07/12/2018 door

Soft People brengt de pijn zachtjes (7.7)

The Absolute Boy is wat je noemt een glimmend meesterwerkje. Zoete tonen en dromerige deuntjes. Soft People weet heel knap de juiste hoeveelheid janly- en swirly-heid te koppelen aan het juiste ritme. Dat maakt The Absolute Boy zo lekker licht en helder. Maar op het moment dat je wilt concluderen dat het een fijn niemendalletje is, komt de tekst pas binnen. Hard.

Before you hit me
Before you clipped my wings
I was the absolute boy

Het is niet vrolijk. Het is ernstig. Het is verschrikkelijk. The Absolute Boys gaat over overleven. Het gaat over de mishandeling die Caleb Nichols als een kind moest ondergaan en het verwoestende effect ervan op de jaren daarna. Hij heeft, samen met John Metz (zijn man) een nummer zó mooi gemaakt dat het een beetje boven de pijn komt te staan. Indrukwekkend, vinden wij. Zeker op het moment dat de muziek even stil valt. Daar pakt Caleb zijn demonen het hardst aan.

Kwetsbaar en persoonlijk. Maar toch straalt The Absolute Boy. Misschien omdat Caleb het heeft geschreven met de liefde van zijn leven.

Nieuwe muziek

Gotye Morrissey Soft People

Iets is over, maar daar maakt Delsbo Beach Club iets moois van (7.8)
Gepubliceerd 30/11/2018 door

Iets is over, maar daar maakt Delsbo Beach Club iets moois van (7.8)

Dit gaat over dingen (liefde of vriendschap – red.) die voorbij gaan en waar andere mensen dan weer dingen van vinden terwijl ze er eigenlijk niets van weten. En dat is irritant, vindt Erik van Delsbo Beach Club. Daarom schreef hij er met Something’s Over een liedje over. Een alt-pop-pareltje, mogen we wel zeggen. Met een Chad VanGaalen-achtig begin en een drie minuten durende, tekstloze extravaganza.

Something’s over
And I don’t like it to be
Now I know what it means

Erik (Björklund) schreef het nummer twee jaar geleden. Maar nu pas, nu hij een band heeft, heeft het een definitieve vorm gekregen. Volgens hem vertelt het ‘what happens when two people are on different emotional wavelengths and have to break off their relation and other people choose to totally condemn one of them based only on their own perception about the situation not feeling good.’ Dat gebeurt te vaak, zegt Erik. En dat maakt alles er niet leuker op.

Goede gozer, die Erik. Goede muziek ook, van Delsbo Beach Club. Dit is pas het derde singletje, maar muziekminnend Scandinavië loopt al weg met deze Zweden. Dat snappen wij wel. Daarom lopen wij gedwee mee.

Nieuwe muziek

Chad VanGaalen Delsbo Beach Club Mac DeMarco Real Estate

Fijne vloeibare vriendschap van Psychedelic Porn Crumpets (7.9)
Gepubliceerd 23/11/2018 door

Fijne vloeibare vriendschap van Psychedelic Porn Crumpets (7.9)

Vanuit Perth, in de richting van Leederville, staat een oude paardenstal en daarachter is een brug en aan de andere kant ervan worden feesten gegeven, tot diep in de ochtend, en een eindje verderop is het een grote bende, rommel enzo, en die plek is niet alleen een huis voor ratten, maar ook voor die maffe sound van Psychedelic Porn Crumpets die je hoort op My Friend’s A Liquid.

And you don’t know why
All of this decays
My liquid friend

Weird, wacky en freaky, dit nummer. En zo is het ook ontstaan: ‘I met a Smurf in the closing hours of ‘Party In The Paddock’ (Aussie festival) after the final act finished, loin cloth intact, white hat & patchy blue face paint that had been well worn, must have been close to 4am. There were a bunch of other lost souls, myself included, in festival costumes needing a spark of influence to keep the drugs working as nobody wanted to call it quits. We got talking by a performing tree which had caused a good huddle to emerge and he claimed his friend had turned into a liquid. I could definitely relate at the time and the name has always stuck with me, My Friend’s A Liquid. I promised I’d write him a track so this is dedicated to that Smurf and all the other poor people coming down after a three-day bender.’

En toch gaat het hard met de Australiërs die elkaar hebben ontmoet via dezelfde drugsdealer. Bijna alleen maar uitverkochte concerten (ook die in Sugarfactory dit jaar), onder contract bij de managers van Arctic Monkeys en Royal Blood en een plekje op SXSW voor volgend jaar.

Het is de andere kant van het konijnenhol. Het is de andere kant van de realiteit. De soundtrack voor Alice’s Adventures in Wonderland. Fuck logica. Fuck ratio. Fuck nuchterheid. Waar is de moshpit?

Nieuwe muziek

King Gizzard & The Lizard Wizard Psychedelic Porn Crumpets Tame Impala

Simon Lynge: dun papier snijdt het diepst (8.0)
Gepubliceerd 16/11/2018 door

Simon Lynge: dun papier snijdt het diepst (8.0)

Het is wachten op de winter. Het is wachten op een cumulatieve uitbarsting van alle dingen die je verzamelde het afgelopen jaar. Maar misschien merk je er niks van, dankzij afleiding, of een fles wijn, of drukte op je werk. Dan is de eruptie niet meer dan een plofje in je hart. Erger is dan wellicht de kou op je wangen. En het vocht in je schoenen. Een nieuw jaar komt er hoe dan ook aan. Je moet alleen nog even het donker door. Precies dat (of ongeveer dat) bedoelt Simon Lynge. Skin is Paper Thin.

When you’re in the dark, in the middle of winter
Live ain’t just a spark

Op een Sufjan- of Elliot-achtige wijze zingt Simon over duister en eenzaamheid. En dat kan hij goed, omdat hij opgroeide in het dunbevolkte Groenland, de winters in Denemarken kent en dit nummer schreef in het afgelegen huis van een rondreizende clown in de groene heuvels van Wales (dat van die clown zoeken we nog een keer op). ‘When the darkness of winter and the world wears the spirit out, Paper Thin comes from that place of stress and rumination. It’s a slow moving molasses state of emotional fiction, where dreams seem completely out of reach. But we can help each other, we can hold each other … gently.’

Dan valt het wel mee met die winter.

Nieuwe muziek

Elliott Smith Simon Lynge sufjan stevens