Auteur: <span>Harm</span>

De Amerikaanse muzikant Aaron Frazer kenden we vooral als de drummer van de heerlijke soulband Durand Jones & The Indications. Een drummer die ook wel eens de lead vocal voor z’n rekening mocht nemen, dat wel (zoals op het heerlijke Is It Any Wonder). Dat-ie solo al lang een streaminghit op z’n naam had staan met My God Has A Telephone (23 miljoen Spotify streams sinds 2017) was aan ons voorbij gegaan.

Die solocarrière krijgt vrijdag 8 januari 2021 wellicht een nieuwe impuls met het verschijnen van debuutplaat Introducing… Geproduceerd en mede-geschreven door The Black Keys man Dan Auerbach kun je een collectie liedjes verwachten die worden omschreven als een ‘mixture of mid-‘60s soul with Auerbach’s particular sensibilities, songs with a message in the key of Gil Scott-Heron, and uplifting tales of love told through a blend of disco, gospel, and doo-wop.’ De 12 tracks werden in een weekje op tape gezet, in de studio van Auerbach in Nashville.

Auerbach belde wat rond, en haalde onder andere 80 jarige singer/songwriter L. Russell Brown naar de sessies. Brown, die hits schreef voor Frankie Valli en z’n liedjes door Frank Sinatra, Bing Crosby en Perry Como vertolkt zag worden, was diep onder de indruk van Frazer, vertelt Auerbach: ‘As soon as Aaron started singing, Russell looked at me and his eyes lit up. He instantly understood Aaron; it was a perfect, effortless way to start the record.’

Drie heerlijke liedjes van het debuut zijn inmiddels al online te vinden, met Bad News als absolute uitschieter. Beginnen we vrijdag 8 januari meteen met een album voor het jaarlijstje?

Foto: Aaron Frazer photographed in Nashville, TN for Easy Eye Sound & Secretly Canadian

Nieuwe muziek

Het debuutalbum I Slept On The Floor van het Britse Another Sky vond je gisteren terug op plekje 7 in onze artikel met 31 favoriete albums van 2020. Ondergetekende sprak daar van een kleine obsessie en roemde de hoorbare invloeden van Everything Everything, Radiohead, Alt-J en de karakteristieke stem van frontvrouw Catrin Vincent. Enfin, oud nieuws, soort van.

Klokslag 12 uur begon 2021 met een nieuwe EP van deze prachtband: Music For Winter Vol I. Daarover vertelde Catrin in het persbericht: ‘Some songs are old, some are new, all are entirely collaborative. After being kept apart because of the lockdown and writing a bunch of our second album separately, we just wanted to get back into our studio and record.’

Zes liedjes telt het mini-album, waarvan de helft eind 2020 z’n weg al naar het internet had gevonden. Daarbij uitschieter It Keeps Coming, de explosieve afsluiter over zelfhaat: ‘I had a dream, I built a machine that changed who I was. And then I was loved.’

De EP is uiteraard te streamen in Spotify, maar ook in z’n geheel als lyric video op Youtube te vinden.

Nieuwe muziek

Gisteren deel I en vandaag op oudejaarsdag deel II van de lijst met de favoriete albums uit 2020 van ondergetekende. Albums die ik, om wat voor reden dan ook, vaak heb opgezet en nog altijd blijf opzetten. Ongetwijfeld niet de beste of belangrijkste, maar wat zou het. 

Favoriete albums van 2020

Op de drempel van het nieuwe jaar een lijstje met de favoriete albums uit 2020 van ondergetekende. Albums die ik, om wat voor reden dan ook, vaak heb opgezet en nog altijd blijf opzetten. Ongetwijfeld niet de beste of belangrijkste, maar wat zou het. Gaan we dan (Spotify playlist helemaal onderaan de post).

Favoriete albums van 2020

Debuutalbum Home For Now van het Londense Babeheaven verscheen eind november en draait sindsdien overuren bij ondergetekende. De band bestaat uit Nancy Andersen en Jamie Travis en hun sound werd onlangs door The Guardian omschreven als deceptively sweet, intensely introspective electronic pop. Ook achter de titel van het stuk staan we: One to watch.

De invloed van bands als Massive Attack en Portishead valt niet onder stoelen of banken te steken en dat doen ze dan ook niet. Bewijsmateriaal vinden we in topsingles (met prachtige video’s) Human Nature en persoonlijke favoriet Cassette Beat.

Nieuwe muziek

In 2013 had ik het idee opgevat om voor een eerdere versie van deze website internationale artiesten te interviewen. Niet aan een tafeltje, daar was ik te bang voor, maar heel veilig per e-mail.

Ik schreef veelal beginnende acts aan, je bent immers early adopter of niet, en de contactgegevens scharrelde ik zo van de fanpage op Facebook. Een manager of promoter zat er vaak nog niet tussen, heerlijk. De opgestelde vragen in het meegestuurde Word-documentje waren zo geforceerd grappig doen, dat ik ze niet eens hier ga bespreken.

Het Word-documentje viel ook in de inbox van Mackenzie Scott, veel beter bekend onder haar artiestennaam Torres. De Amerikaanse singer/songwriter was met haar geweldige debuutalbum Torres (2013) al aardig doorgebroken op toonaangevende muziekblogs als Pitchfork (een 8.1) en Stereogum, dus ik was toch wel verrast dat ze niet alleen mijn vragenlijstje ingevuld terug had gestuurd, maar ook nog haar best had gedaan op de antwoorden.

Gobsmag gemijmer

The New Nostalgia is geboren in de straten van Amsterdam, zo valt te lezen in de bio op hun Bandcamp pagina. In die straten probeerden “four old university friends to comprehend the existential haze of their mid-twenties”. Zoals dat gaat. Inmiddels opererend vanuit Londen (ten minste, dat wordt als locatie opgegeven – zijn het Engelsen of toch Nederlanders?) en de band is, aldus ondervonden, te vinden op het eerder genoemde Bandcamp middels ondergetekende favoriete genre-tag: Post-Punk Revival. Meteen nostalgische gevoelens. De vroege jaren 2000’s, het begin van een nieuw millennium, weet je nog? Inmiddels is er al een tijdje een tweede golf gaande binnen het genre (een revival, zeg maar) en single ‘Millennial Love‘ van The New Nostalgia past daar prima bij.  Een Post-Punk Revival kneiter in vakjargon. Lekker ook hoe het uit de bocht vliegt aan het einde. Top, nieuwe herinneringen gemaakt deze zondag.

Nieuwe muziek

In 2020 won The Radar Station de Nieuwe Lichting van Studio Brussel. Altijd een goede indicatie van talent. Begin september verscheen met Life Inside a Tornado dan ook een prima debuutplaat. Genoeg fijne referenties te horen, zoals The War On Drugs en The National, en een zanger met heerlijk, donker stemgeluid. Of zoals we op de website van boeker Harvest Music lezen: “Met hun rijke, gelaagde synth- en gitaarpartijen en prominente drums creëert The Radar Station een eigen, uniek geluid: weidse, eigentijdse indierock.” Niks meer aan doen, plaat opzetten.

Play in Spotify

Nieuwe muziek