Auteur: <span>Harm</span>

Een prima single in onze mailbox: Bird’s Eye View van nieuwe roots/indie band Elephant. Het Rotterdamse kwartet noemt het ‘een bitterzoet nummer over ouder worden en het accepteren van gestrande dromen’. Op het prachtige liedje worden ze vergezeld door pedal steel gitarist Stefan Wolfs (Judy Blank, Next of Kin). Mellow popmuziek met een excentriek randje, voor liefhebbers van o.a. Wilco, Andy Shauf en Big Thief.

De vandaag uitgekomen videoclip is een samenwerking met Conform Cox, (Cox Janssens), een zeer talentvolle Rotterdamse designer/illustrator. Ze werd in 2019 benoemd tot één van de drie stadstekenaars van Rotterdam en exposeerde in de Kunsthal. Ze heeft het thema van de song op een eigenzinnige manier vormgegeven.

Bird’s Eye View is de tweede single van Elephant. Een paar maanden geleden verscheen al Midnight in Manhattan, dat drie weken in de Verrukkelijke 15 van NPO Radio 2 stond en internationaal werd opgepikt door o.a. Amazing Radio (US/UK). In maart 2021 zal een titelloos debuut EP’tje verschijnen, die werd opgenomen met producer Pablo van de Poel (DeWolff) in de Electrosaurus Southern Sound Studio. Duidelijk dus: Elephant is een band om goed in de gaten te houden.

Nieuwe muziek

Op 12 februari 2021 verschijnt met Roses of Neurosis een nieuwe solo EP van de Noorse muzikant Sivert Høyem, ook bekend als frontman van de meeslepende band Madrugada. November vorig jaar verscheen al sterk voorproefje Run Away en vandaag is daar Devotional bijgekomen, een onderkoeld beginnend liedje dat steeds mooier open gaat (die trompet!). Zo’n liedje dat na elke luisterbeurt nog mooier wordt.

Het is vijf jaar geleden dat we voor het laatst samen in de studio waren, en de afgelopen maanden waren we natuurlijk meer geïsoleerd dan ooit tevoren,’ vertelt de man met de prachtig donkere stem over het opnameproces van de EP. ‘Het was geweldig om weer samen muziek te kunnen maken.’

Foto: Frode Fjerdingstad

Nieuwe muziek

Eind jaren tachtig / begin jaren negentig beleefde Deacon Blue grote successen, zowel op creatief als commercieel vlak. Zo is debuutalbum Raintown (1987) een klassieker (en persoonlijke favoriet van ondergetekende), met topliedjes als Loaded en Dignity. Met opvolger When the World Knows Your Name ging het nog harder; er stond een top 10 hit in Engeland op en nog vier top 40 noteringen. Het in 1993 uitgekomen (en zeer sterke, U2-achtige) Whatever You Say, Say Nothing bevatte met het spannende Your Town ook een hit in Nederland (plekje 17). In de afgelopen acht jaar is de band helemaal terug met vier sterke nieuwe albums op rij. Op 5 februari 2021 komt daar een mini-album bij: Riding On The Tide Of Love.

Hoewel we het jaar zo snel mogelijk willen vergeten, bereikte Deacon Blue in 2020 met hun in maart uitgekomen (en prachtig zijnde) album City Of Love de nummer 1 plek in thuisland Schotland en reikten ze in Engeland tot nummer 4. Het idee was dan ook om die zomer te gaan oogsten in de Europese zalen, maar u weet ook wat er is gebeurd (*).

Dan maar weer aan de slag in de studio, bedacht de band rondom de vorige maand 63 jaar geworden zanger / songwriter Ricky Ross. Er lagen nog een paar niet gebruikte liedjes uit de City Of Love sessies en een aantal wel begonnen, maar niet afgemaakte opnames. Het resultaat is vanaf 5 februari 2021 te horen op het acht nieuwe liedjes tellende mini-album Riding On The Tide Of Love, door Ross genoemd als een ‘companion piece that we recorded piece by piece, going into the studio one by one to record our individual parts. In its own way it’s brought us all together, we hope it will bring you together too.’

Titeltrack Riding On The Tide Of Love is inmiddels al vrijgegeven. Dat ze het liedje vorig jaar niet op City Of Love hebben gezet, verbaast Ross zelf ook, zoals hij vertelt in de Yorkshire Times:

‘I realised too late how perfectly “Riding On The Tide of Love” would have fitted on the record. These things sometimes happen when you’re in the middle of a creative project. However, as fate would have it we realised that this was a better song for the year we’ve just been through. It’s about optimism in the face of a bad series of events. The world keeps turning and love is still our best and only way out.’

 

(*) Het concert in TivoliVredenburg (Utrecht) is verplaatst van 20 oktober 2020 naar 3 november 2021.

Nieuwe muziek

De 20 jarige muzikante en dichteres Arlo Parks, uit Londen, speelde al op grote festivals als Glastonbury, Latitude en The Great Escape, stond afgelopen jaar op de BBC Sound of 2020 longlist en sierde al eens de cover van (het inmiddels ter ziele gegane) NME magazine. Met twee fijne EP’tjes (Super Sad Generation en Sophie – beide uit 2019), enkele losse singles en een verstilde Radiohead cover, bereikt ze in Spotify ruim 2,7 miljoen luisteraars per maand.

Met het op 29 januari 2021 verschijnende debuutalbum Collapsed in Sunbeams zullen die cijfers ongetwijfeld nog hoger worden. De reeds vrijgegeven voorproefjes Eugene, Black Dog, Hurt, Green Eyes en (recent) Caroline zijn allen perfecte popliedjes. Vooral Green Eyes is een opbeurend pareltje, dat volgens Parks gaat over ‘self-discovery, self-acceptance and adolescence. It is supposed to uplift and comfort those going through hard times.’ En dat doet het.

Tot die nieuwe release de stores hit kun je helemaal up te date raken met alle uitgebrachte liedjes van Arlo Parks (16 stuks) via de handige Spotify playlist Arlo Parks – Complete. Kom je ook onze andere absolute favoriet tegen: Angel’s Song. Ze schreef het voor een vriend die er helemaal door heen zat: ‘You wanna jump off the roof. But fuck, I love you.’

 

Nieuwe muziek

Singer/songwriter Graeme Jamesoorspronkelijk uit Nieuw-Zeeland, nu wonend in Den Haag – is het nieuwe jaar voortvarend begonnen door direct op de eerste dag met een nieuwe EP te komen: The Weight of Many WintersHet is de tweede in een serie van vier EP’s, voor elk seizoen eentje. Eerder bezong Graeme op Old Storms In New Places al de herfst.

Over The Weight of Many Winters vertelt Greame dat het gros van de folkliedjes zijn geschreven gedurende zijn ervaringen met de kille Noord-Europese winterdagen. Ook niet verkeerd voor een songwriter: de winter levert als seizoen genoeg metaforen op voor Het Leven. ‘I particularly wanted to explore themes of death, desperation and weakness,’ aldus Graeme. ‘Winter is also a time of hibernation and reflection. It is a time to do business with one’s soul, for to understand death is to understand life.’ 

Graeme, die in Spotify al miljoenen streams kan overleggen, heeft ook geprobeerd het seizoen voelbaar te maken in de sound: ‘(…) the instrumentation and production of ‘The Weight of Many Winters’ seeks to reflect the stark beauty and cold intensity of the season.’ Op de prachtige, sfeervolle titeltrack is hem dat zeker gelukt.

Nieuwe muziek

Een makkelijk begin was het niet voor Londens trio The Slow Cooked Bears. Eerst duurde het mixen van debuutsingle Space Odyssey veel langer dan verwacht, toen werd een van de bandleden overvallen met kanker (en kwam er gelukkig weer bovenop) en daarna kwam die pandemie er nog even overheen. Toch wist de band tijdens de lockdown die single eruit te krijgen en begin december zowaar een tweede en nog betere: The Grand Scheme.

Zelf omschrijven ze hun sound als visceral alternative noise rock en dat visceral naar het Nederlands te vertalen valt als visceraal en dat dat weer de ingewanden betreffend betekent, was een bijzonder rondje googlen. Makkerlijker is de pay-off van hun bio: For fans of The Smashing Pumpkins, Queens of the Stone Age, Placebo and the Pixies. En daar zit geen woord Chinees bij.

Nieuwe muziek

Brother & Bones was een van de eerste bands die we besproken op Gobsmag, inmiddels al zes jaar geleden. We voorspelden een grote toekomst voor de Britten, zoals we wel bij meer bands deden (en doen) in al ons enthousiasme. Toch was er zeker wel wat aan de hand bij Brother & Bones: een supportslot bij The Boxer Rebellion, airplay met toffe single To Be Alive, een plekje op Eurosonic en een niet onverdienstelijke eigen clubtour door Nederland.

Na een paar goed ontvangen singles en een EP’tje moest met het debuutalbum de laatste stap gezet worden naar groter succes. Het titelloze schijfje, uitgekomen in 2015, bleek echter vooral meer van hetzelfde te bevatten en de wat voorspelbare productie hielp ook niet mee. Langzaam doofde de interesse voor Brother & Bones en werd het steeds stiller.

De terugkeer wordt ingezet met het 4 december 2020 uitgebrachte album Dress The Emperor. Een prima plaat, die over de gehele linie boeiender klinkt dan het debuutalbum. Invloeden als Biffy Clyro (op Picking Up The Pieces), beetje Foo Fighters (op Dog Eat Dog), Matthew & the Altas (op Like Islands) en (de experimentele) Ben Howard (op opener Send The Reckoning en op Ordinary Friends) zijn duidelijk hoorbaar op deze aardige return to form. Favoriete track moet het stevige What Are You Waiting For zijn, dat klinkt als… Brother & Bones.

Nieuwe muziek

Het was de Amerikaanse muzikant Timothy Showalter (aka Strand of Oaks) die de Nederlanders Jim Zwinselman (gitarist / zanger), Floris Poessé (bassist) en Ruud Gielen (drummer) opzweepte om met z’n drieën een nieuwe band te beginnen: Jimmy Diamond. En passant schoof Showalter ook Jim als zanger naar voren. Dat hij nooit eerder echt gezongen had, hoefde volgens de Amerikaan geen probleem te zijn. Gewoon doen, was het devies.

Hoe een paar Nederlanders loopbaanadvies krijgen van een grote (alternatieve) naam als Strand of Oaks? Dat is een aardig verhaal. Een jaar of twee geleden stond er in de agenda van Showalter een Europese tour (met enkele grote shows), maar er was een probleempje: geen backing band. Gelukkig kende tourmanager Etjen van de Vliet nog wel een paar gedreven muzikanten en na een korte online auditie stonden Jim, Floris en Ruud ineens als Strand of Oaks te rammen voor duizenden mensen die zomer.

De eerste single van Jimmy Diamond is inmiddels uit: Airplane. Een stevige track waar inderdaad de invloed van Strand of Oaks duidelijk te horen is. Zelf noemen ze vooral Los Lobos, Ray LaMontagne en My Morning Jacket als belangrijk voor hun sound. Dat er meer fijne tracks aankomen en dat het live ook staat als een huis was onlangs al te zien tijdens hun gestreamde Locked and Live optreden. Ook aan te raden: de sessie die ze deden voor The Influences, waar ze Airplane speelden en twee covers: Hey Hey, My My van Neil Young en Spinning My Wheels van My Morning Jacket. In de gaten houden, deze gasten.

Luister in Spotify

Nieuwe muziek