Auteur: <span>Harm</span>

De dudes van het Amerikaanse Twin Peaks gaan lekker in het thuisland en in Engeland lezen we in onze rss feedjes. Een klein blog buzzje hangt om ze heen en nieuwe plaat Wild Onion kon rekenen goede woorden. In Nederland komt het allemaal wat moeilijker op stoom, maar wat niet is, kan nog komen.

Hier op de immer sfeervolle Gobsmag redactie zijn we al overtuigd en draait het plaatje al geregeld een rondje. Wij zijn niet vies van een portie rammelrock en singles als ‘Flavor‘ en ‘Making Breakfast‘ gaan er bij ons in als koek met bier.

Weliswaar is het album pas deze week officieel in ons land uitgekomen, in Amerika pakt Twin Peaks lekker door. Daar verschijnt namelijk binnenkort een losse 7″ single: ‘In The Morning (In The Evening)‘. Leuk detail bij deze toffe release: “This was our first experience recording directly to 2” Tape, using an entirely analog setup at the wonderful Treehouse Records. We loved the vintage process and are psyched for everyone to hear it.”

Extra tip: Twin Peaks speelt op donderdag 12 februari in het Amsterdamse Bitterzoet en wij geven hier een setje kaarten voor weg!

Nieuwe muziek

Kans is aanwezig dat jij als muzikale indiana Jones de Finse band Satellite Stories al lang hebt ontdekt. Deze gasten zijn namelijk al een tijdje bezig en de vorig jaar verschenen plaat Pine Trails bevatte bevatte met Campfire en Australia (Don’t Ever Let Her Go) singletjes waarover ook in ons land (in beperkte kring) werd gesproken. En als we nog verder terug gaan, en laten we dat eens doen, herinneren de early-adopters onder ons zich natuurlijk de single waar het allemaal mee begon: Kids Aren’t Safe In The Metro, uit 2012, wat waren we nog jong en wat had ik nog een haar.

De band laat er geen gras overgroeien en 6 maart verschijnt er al weer een nieuwe plaat: Vagabonds. Vooruitgestuurde singles The Trap en Heartbeat (hieronder) noemen we in vakjargon kneiters van knoeperds. Als gerespecteerd muziekblog kunnen we je met enige voorkennis vertellen dat die twee stampers een goede indicatie zijn voor de algehele sound van dat aankomende album. Op de rustige afsluiter na, tellen we louter catchy klappers waar we belachelijk veel zin in de festivalzomer van krijgen.

Gelukkig kun je Satellite Stories al eerder live aan het werk zien: 5 maart staan ze in Amsterdam (kleine zaal Paradiso), 6 maart in Tilburg (O13) en 7 maart in Zwolle (Hedon). U bent bij deze getipt.


Nieuwe muziek

In de nooit teleurstellende e-mailbox van Gobsmag vonden we een tip: “Hey Gobsmag – here’s a little something from across the pond for you- UK based band, Life in Film.” Wij luisteren en wat denk je? Get Closer is een topliedje.

Dan meteen maar wat research doen en erachter komen dat het liedje opgenomen met achter de knoppen niemand minder dan Stephen Street (bekend van z’n werk met The Smiths, Morrissey, Blur en nog meer top gitaarbands maar waarom zouden we die noemen als je deze drie al hebt gehad). Volle Gobsmag-aandacht in de pocket.

De buren van Interview Magazine zijn ook enthousiast en omschrijven de sound van Life In Film als volgt:

“Filled with upbeat, yet melancholic indie pop songs, the album merges influences that range from The Smiths and The Doors to Belle & Sebastian and David Bowie.”

Dat is fijne binnenkomer. Wij gooien graag ook nog moderne, maar even Britse, referenties als The Wombats, The Crookes en The Heartbreaks in de ring.

EP’tjes verschenen in 2012 (Needles & Pins) en 2014 (Life in Film), voorlopers van het in het voorjaar van 2015 uitkomende debuutalbum Here It Comes. En daar hebben we zin in.

Nieuwe muziek

Mooi verhaal: Tobias Jesso Jr. maakte een paar demo’s en stuurde ze op goed geluk naar Chet JR White, bassist en producer van het helaas inmiddels ter ziele gegane bandje Girls. White was onder de indruk en bood meteen aan meer liedjes met Tobias te doen. Later schoven ook Patrick Carney van The Black Keys en Ariel Rechtshaid (Vampire Weekend, Haim, Sky Ferreira) aan achter de knoppen bij de opnames van het debuutalbum dat vanaf 16 maart in de winkels ligt: Goon.

Twee maanden geleden verscheen in de vorm van Hollywood het eerste prachtige voorproefje van dat album en deze week kregen we het nog mooiere How Could You Babe voorgeschoteld. Beide liedjes zijn niet bepaald lichtvoetig, er komt nogal wat op je af. Tobias vertelt waar dat vandaan komt:

In 2008 I moved to LA to play backup bass for a Pop singer. That job didn’t work out, but I ended staying in LA for four years. I returned to North Vancouver because my mother had been diagnosed with cancer (she’s better now). I wrote most of the songs on my album Goon about my time spent in LA. It was a reflection that included, like the most popular of love clichés, a tough break up.

How Could You Babe gaat duidelijk over die scheiding, met een pijnlijk direct gezongen couplet als dit:

Well, have you lost your memories?
Did you wash ‘em down the drain?
And did you have some help deciding
To forget my name?

Om af te sluiten met de woorden van onze Engelse collega’s van The Guardian: “We couldn’t be more excited about his debut album.” 16 maart rennen naar de platenzaak.

Nieuwe muziek

Liverpool is een goede plaats om vandaan te komen als band. Hooton Tennis Club staat wat dat betreft dan al met 1-0 voor. Als je dan ook nog met een fijne kneiter als ‘Jasper‘ komt, draait ons scorebord overuren.

Het is hun debuutsingle, geproduceerd door Bill Ryder Jones van The Coral, die de tennisjongens voor de opnames meenam naar het huis van zijn moeder. En waarom ook niet. Een platencontract is inmiddels getekend bij het prima label Heavenly (oa Mark Lanegan, Temples, The Head And The Heart…) waarmee we kunnen spreken van een veelbelovende start voor Hooton Tennis Club.

Om af te ronden een mooie quote van Alexis Petridis, muziekjournalist van de Guardian: “What sounds like a lyrical eulogy to a late friend set to lovely, languid, vaguely Teenage Fanclubbish music.”

We hadden het niet beter kunnen zeggen, dus we proberen het niet eens. Maestro, muziek:


Nieuwe muziek

Zach Stephenson en Billy Fleming, vrienden sinds hun vierde levensjaar, vormen de Australische band Hockey Dad. “One day, after a few finger paintings and their daily afternoon nap Billy & Zach made a pact to become the greatest band… out of Windang,” aldus het bio’tje.

Met Dreamin hebben ze net een debuut EP’tje uit waarvan liedje I Need A Woman in het thuisland momenteel goed wordt opgepakt.

Dat snappen wij wel. Het drijft op een heerlijke baslijn en rammelt heerlijk in het oor. Surf rock noemen ze het zelf en daar valt wat voor te zeggen. Een beetje garage fuzz punk horen we ook wel. Overigens is het hun tweede single. Het eveneens niet verkeerde Seaweed verscheen eerder.

En veel meer valt er eigenlijk nog niet te zeggen over deze gasten. Prima.


Nieuwe muziek

De 25-jarige Ryley Walker stond al eerder op ons scorebord, op 12 september 2014 om precies te zijn. Toen vroegen we je nog even aandacht voor het prachtige liedje Clear The Sky van z’n eerste album, All Kinds Of You. De titel van dat artikeltje: Mis Ryley Walker niet.

En missen mag je Ryley Walker zeker niet, dus daarom verschijnt de titeltrack van z’n eind maart uitkomende tweede plaat óók op het Scorebord: Primrose Green. Een liedje waarop we goed horen wat de uit Chicago komende singer/songwriter in z’n mars heeft: goeie melodieën, dromerige vocalen en indrukwekkend gitaarspel.

Dat gitaarspel (picking and strumming) doet hem boven het singer/songwriter maaiveld uitsteken. Zo noemt bijvoorbeeld het Amerikaanse Guitar World Ryley “the reincarnation of the True American Guitar Player”.

Amerikaan is hij inderdaad, maar toch met een grote Britse invloed. Zo doet Ryleys gitaarsound ons heel erg denken aan Bert Jansch, de in 2011 overleden Schotse folkmuzikant. Luister daar voor maar eens naar zijn in 1965 verschenen en niet kapot te krijgen ‘Angie‘. Recenter vergelijkingsmateriaal is wel Amerikaans met The War On Drugs (wederom vooral de gitaarsound) en Steve Gunn.

Afijn, u mag Ryley Walker nu helemaal niet meer missen.


Nieuwe muziek

Uit België komt de prachtpop van Byron Bay. Man achter de naam is Tom Verstappen, die reeds in 2012 airplay wist te scoren met een vroege versie van liedje ‘God Only Knows’ dat zeker geen cover van The Beach Boys is. Niet veel later is de band Byron Bay geboren en wordt in 2014 de finale van Humo’s Rock Rally gehaald. En u als muziekliefhebber weet dat die bandwedstrijd al jarenlang een goede indicatie voor talent is.

Collega artiesten erkennen ook de potentie van Byron Bay. De Belgische prachtband Geppetto & The Whales selecteerde ze al als supportact en ook onze Nederlandse trots Mister & Mississippi nam ze op sleeptouw. Resultaat: optredens in Ancienne Belgique, Openluchttheater Rivierenhof, Vooruit, Depot, Muziekodroom en Dranouter Festival.

En let op: dat allemaal zonder ook maar een EP of een album te hebben uitgebracht. 2015 gaat daar gelukkig verandering in brengen, een debuut EP staat namelijk in de planning. Daarop ongetwijfeld deze prachtsingle God Only Knows,die geproduceerd is door Reinhard Vanbergen van Das Pop en bij onze buren natuurlijk al veelvuldig op de radio is te horen. Nu wij, Nederland.

Nieuwe muziek