Auteur: <span>Harm</span>

Rah Rah is terug
Gepubliceerd 11/09/2015 door

Rah Rah is terug

Eindelijk dan ook uit in Nederland: Vessels, het nieuwe album van de Canadese band Rah Rah. Single Chip Off The Heart laat horen dat de al prima zijnde band nog altijd groeiende is.

Hier op de Gobsmag redactie vinden we het nog steeds raar (raar, haha) dat Rah Rah in 2013 geen hitje wist te scoren met het geweldige liedje Prairie Girl. Sowieso wat het album waarop die kneiter te vinden is, The Poet’s Dead, een dikke aanrader. Eentje die overigens geen potten kon breken in Nederland. In het thuisland zijn ze al wel overtuigd, daar pakte Rah Rah al titels als “Best Alternative New Artist” en “Best New Canadiana Artist”.

Misschien dat er dan toch wat gaat gebeuren met opvolger Vessels. Die opent vrij traditioneel met Be Your Man, en herbergt nog meer folkrock liedjes (Diamond), maar wordt pas echt goed als de vrouwelijke kant van de band de vocalen overneemt en we echt de powerpop ingaan met topliedjes als Fix Me, Wolf Eyes en absoluut prijsnummer In Space. Nieuwe single Chip Off The Heart valt ook in die categorie en is wat ons betreft dan ook een meer dan logische reden om naar de radiostations te sturen.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Mando Diao Rah Rah

Tijd voor Jakob Bruno
Gepubliceerd 09/09/2015 door

Tijd voor Jakob Bruno

Vraagje in de mailbox: Of wij het gloednieuwe liedje I Don’t Know Where Time Goes van de Deense singer/songwriter Jakob Bruno in première willen gooien. Na een eerste luisterbeurt hadden wij ons antwoord meteen al paraat: Dacht het wel, ja.

Jakob Bruno is 25 jaar jong en muzikaal beïnvloedt door de pysch folk en dromerige popmuziek uit de 60’s. En de multi-instrumentalist die hij is, bespeelt hij alle instrumenten op zijn opnames.

Het sterke I Don’t Know Where Time Goes is de opvolger van de eerder verschenen en eveneens meer dan prima zijnde liedjes Labyrinth – Like Mind en Melting Colours. U begrijpt: Jakob Bruno gaan we goed in de gaten houden.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Jakob Bruno Nick Drake Paul Simon Simon & Garfunkel

Skin & Bones lachen je uit
Gepubliceerd 04/09/2015 door

Skin & Bones lachen je uit

Uit Los Angeles komt het duo Skin & Bones, bestaande uit Taylor Borsuk (gitaar, zang en “suitcase drums”) en Peter Blackwelder (viool). Een paar dagen geleden stuurden ze ons hun liedje Pointing & Laughing toe. Na een eerste luisterbeurt was het meteen duidelijk dat we ‘m aan jullie moesten laten horen. Zodoende.

Taylor en Peter spelen veel op de straat. Voornamelijk aan de kust van Amerika, maar ook de straten van Duitsland. Zelf zeggen ze dat “their authentic twang bites like a stiff shot of Southern Comfort and is just as intoxicating.” Tja, Wat dat betekent weten wij ook niet zo goed. Maar dat het muzikaal goed zit, weten we wel. Een gitaartje dat niet zou misstaan bij Alabama Shakes en een stem die vast en zeker in de smaak valt bij liefhebbers van George Ezra. Voeg daar een catchy (Lumineers, Edward Sharpe) refreintje aan toe en Pointing & Laughing zou zomaar eens een hit kunnen worden.

Nieuwe muziek

Edward Sharpe & The Magnetic Zeros Lumineers Skin & Bones

Riley Pearce is moedig
Gepubliceerd 01/09/2015 door

Riley Pearce is moedig

De Australische singer/songwriter Riley Pearce vertrok vorig jaar uit Perth om neer te strijken in het Amerikaanse Montana. Reden voor die verhuizing? Een nieuwe locatie zorgt voor nieuwe inspiratie.

En die verandering van omgeving wierp inderdaad z’n penvruchten af. Het gemis van zijn familie en vrienden in Australië bleek de grootste bron voor het nieuwste werk van de 22-jarige Pearce. Na het aardige debuut EP’tje We Are Fools uit 2013, komt hij binnenkort met een veelbelovende opvolger: Outside the Lines.

Op dat EP’tje de single Brave, een bijzonder mooi liedje dat gaat over over het feit dat je nu eenmaal soms je geliefden moet achterlaten om je eigen dromen te verwezenlijken. En daar heb je moed voor nodig. Maar… I’ll be coming back for you.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Bear's Den Bon Iver Half Moon Run Riley Pearce

Darwin Deez is niet in rook opgegaan
Gepubliceerd 28/08/2015 door

Darwin Deez is niet in rook opgegaan

De prettig gestoorde Darwin Deez heeft met Double Down een gloednieuwe plaat klaar liggen. Last Cigarette is sinds vandaag het derde liedje dat vrijgegeven is van die aankomende release.

Even voor de mensen die de afgelopen jaren onder een steen hebben gelegen: Darwin Deez debuteerde in 2010 met een succesvol debuutalbum onder dezelfde naam. Liedjes als Constellations, Bad Day, Up In The Clouds en Radar Detector vinden nog altijd hun weg naar indie disco playlistjes. In 2013 volgde met Songs For Imaginative People een opvolger die het beduidend minder goed deed, maar met You Can’t Be My Girl op z’n minst één fijne single bevatte.

Met het 18 september verschijnende Double Down lijkt Deez weer op de goede weg terug. De reeds vrij gegeven liedjes Time Machine en Kill Your Attitude werden de hemel in geprezen door voormalig BBC DJ Zane Lowe (nu Apple Beats 1) en Annie Mac van BBC Radio 1. Samen met het eveneens toffe Last Cigarette belooft dat dus veel goeds.

Overigens gaat dit nieuwe liedje niet specifiek over roken. “This song applies to my relationship with girls, not my actual relationship to smoking,” aldus Deez. “It’s the people we know are bad choices that are the hardest to resist.” Kijk, daar steken we wat van op.

Nieuwe muziek

Darwin Deez

The Migrant klimt naar de top
Gepubliceerd 27/08/2015 door

The Migrant klimt naar de top

Uit Denemarken komt het mooie geluid van The Migrant. In dat land is het album Flood al een tijdje uit, maar vanaf 16 oktober kunnen we ‘m nu ook eindelijk in ons land bij de lokale platenboer halen. Luisterend naar single ‘Climbers’ is dat goed nieuws.

Spil rondom de band is Bjarke Bendtsen, die Nirvana noemt als de band die hem als veertienjarige destijds wakker schudde en gitaar deed oppakken. Het land Amerika trok hem ook, en al gauw vertrok hij daarheen om muziek te maken. Hij zegt daarover:

The great thing about the US is that there are so many different kinds of people there. I mean there’s a big main stream that sucks, microwave food, fear TV, fat people, drive in banks, too powerfull cooperations etc., but because of this main stream is so ugly there are so many people that react strongly against i tand a lot of really cool communities, oases, have popped up everywhere. So I pretty much just jumped from one oasis to another, and one of them is Austin, Texas.

En in Austin heeft Bjarke zelfs een eigen backing band, die hem ondersteund tijdens zijn optredens aan die kant van de grote plas. Hier in Europa heeft bestaat zijn band uit muzikanten uit Kopenhagen, wat nog altijd zijn thuishaven is.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Dangers of the Sea Midlake The Migrant

Jono McCleery kan het ook zelf
Gepubliceerd 17/08/2015 door

Jono McCleery kan het ook zelf

Begin oktober brengt de Britse singer/songwriter Jono McCleery zijn nieuwste album uit: Pagodes. Eerste voorproefje is het liedje Age Of Self. Niet alleen een cover van Robert Wyatt, maar ook meteen een pareltje.

In 2008 debuteerde Jono met het door fans voorgefinancierde Darkest Light, om daar 3 jaar later There Is aan toe te voegen. Laatste plaat leverde hem vergelijkingen op als “Miles Davis, Massive Attack, John Martyn, Fink, and Radiohead wrapped up in one exquisitely produced album”. (Over Fink gesproken: die deed ook mee op het album There Is, je hoort ‘m op liedje Stand Proud.)

De naam Jono McCleery heb je trouwens dit jaar ook al eerder voorbij zien komen op Gobsmag. Hij is namelijk te horen als vocalist op vier liedjes van de nieuwe Portico plaat Living Fields. Zat-ie in een mooi rijtje want ook Alt-J zanger Joe Newman doet op dat album mee, net als Jamie Woon.

Afijn, binnenkort ligt er dus met Pagodes een nieuwe solo-album van Jono in de winkels. Eentje waar het label Ninja Tune het volgende over zegt:

It’s an album that’s difficult to turn away from, full of beautiful melody, futuristic production flourishes and lyrics that don’t shy away from darkness, but always alight on uplifting conclusion.

Precies, goed in de gaten houden dus.


Nieuwe muziek

Fink Jono McCleery José González Nick Drake

Hernieuwd geloof in Roadside Graves
Gepubliceerd 13/08/2015 door

Hernieuwd geloof in Roadside Graves

Een jaar of vijftien timmert het Amerikaanse Roadside Graves muzikaal aan de weg, waarvan de laatste vier jaar bijzonder rustig waren. Begin september gaat daar verandering komen met nieuwe plaat Acne/Ears. Eerste single Gospel Radio belooft veel goeds.

Met 8 leden is Roadside Graves een bont gezelschap. Jeugdvrienden, lezen we op All Music. De eerste twee platen werden in een twijfelachtige kelder opgenomen en in eigen beheer uitgebracht. Uiteindelijk werd de band opgepikt door Kill Buffalo Records uit Brooklyn en bij die platenmaatschappij verscheen in 2007 met het mooie No One Will Know Where You’ve Been een plaat waarmee Roadside Graves een kleine doorbraak in Amerika beleefde.

Daarna volgende meer platen bij andere platenmaatschappijen (een nieuw contract is onlangs getekend bij Don Giovanni Records). Steady bouwt de band met elke plaat aan een groter publiek. Al blijft de echte grote doorbraak nog uit.

Misschien dat het dan gaat gebeuren met het aankomende Acne/Ears. Het zou zomaar eens kunnen, als we afgaan op de sterke single Gospel Radio. In het liedje legt frontman John Gleason zijn twijfels over het geloof en zijn relatie met de kerk bloot:

Gospel Radio tells a short story about my parents’ divorce and our estranged relationship to the local Catholic church and school. […] When I was older church simply became a place to stand in the back and try to talk to girls. Now it represents nothing. I don’t go, never will again I think. It was just something you had to do when you were younger.

Het mondt uiteindelijk uit in een Arcade Fire achtige climax rondom de geweldige zin “Ain’t no static on gospel radio.”

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Arcade Fire Deer Tick Roadside Graves