Auteur: <span>Harm</span>

Vorig jaar schreven we een enthousiast stukje over de single Ghost van het Canadese Folly and the Hunter, afkomstig van hun prima plaat Tragic Care. Begin januari verschijnt de opvolger: Awake.

Die nieuwe plaat, opgenomen in Toronto, is ten opzichte van haar voorganger iets meer pop dan folk. (Een ontwikkeling die we meer zien tegenwoordig, zoals bij Half Moon Run en Mumford & Sons.) Als producer was Howie Beck gestrikt, die eerder werkte met Feist. Hij was het ook die Folly & The Hunter de nieuwe richting op stuurde. “We pushed beyond our comfort zone, and it brought a new energy to the music,” aldus frontman Nick Vallee.

Ook inhoudelijk zijn de liedjes anders benaderd. Waar Tragic Care vooral gaat over hartzeer en verlies, is op Awake een optimistischere kijk op zaken te horen. Hoop en zelfvertrouwen sijpelen door, maar nog altijd omgeven met een randje onzekerheid. De reeds vrijgegeven titeltrack onderstreept dat: “This is a child’s fear – I am staying right here.”


Nieuwe muziek

Het is een mooi verhaal: Amerikaanse muzikant Nico Yaryan mag als drummer mee op de wereldtournee van goede vriend Hanni El Khatib. In Amsterdam ontmoet Yaryan een leuk meisje en ze worden verliefd. Hij stopt met de band en trekt bij haar in. Totdat hij ons land weer uit moet en terug naar Los Angeles verhuist. Daar werkt hij op een wietboerderij (jawel) en van het verdiende geld probeert hij zo vaak mogelijk terug te gaan naar Amsterdam.

Ondertussen schrijft Yaryan natuurlijk ook liedjes over zijn lange afstandsrelatie. Daar ben je immers muzikant voor. Over de sterke debuutsingle Just Tell Me vertelde hij onlangs tegen de collega’s van Stereogum het volgende:

I wrote this song when I was feeling strain in my long distance relationship, and I knew it had been too long between visits. I didn’t have the money to book a trip to Amsterdam where my girlfriend lived, and I was feeling selfish that I had chosen to live in LA to pursue my music. It takes a lot of work to maintain a relationship when someone lives on the other side of the planet, and I wasn’t being good about making our Skype dates on time, or being as present as I could have been. So this song is a sort of plea to her.

Of zoals Bloc Party al eens verzuchtte in een van hun überclassics: This modern love breaks me.


Nieuwe muziek

Maak kennis met het Amerikaanse Astronauts, etc. Begin september verscheen met Mind Out Wandering een heerlijk debuutalbum. Bevestiging vind je in single I Know.

Astronauts, etc. is het project van de in Oakland wondende Anthony Ferraro, voorheen toetsenist bij Toro y Moi. Het begon allemaal bij hem op de zolderkamer, met een paar singles gemaakt achter een computer, al in 2012. Live speelde hij wel met een band en met die “jazz-trained musicians” nam hij uiteindelijk een nieuwe plaat op: Mind Out Wandering.

Wat meteen opvalt is de falsetto stem van Ferraro. En dan denk je natuurlijk meteen aan Bon Iver. Zelf zegt hij daarover:

Falsetto probably came as a result of listening to a lot of Bon Iver and stuff that was on the crest of the wave when I started to listen to popular music. I think I’m a little scared of my chest voice. My goal is to venture down there pretty soon.

Het levert een warme, melodieuze plaat met een R&B groove op en een scala aan prijsnummers, zoals See You, Control, If I Run, No Justice en onderstaand I Know. U begrijpt: u moet luisteren.


Nieuwe muziek

Na een rustperiode van vijf jaar, is de Britse band Starsailor weer bij elkaar en vliegen ze de wereld over met een nieuwe tour. Onder de arm een gloednieuwe verzamelaar: Good Souls: The Greatest Hits.

Starsailor heeft een speciaal plekje bij ons. Dat komt door dat debuutalbum van ze, het in 2001 verschenen Love Is Here, dat bulkt van de mooie (klaagzangerige) liedjes. U wilt voorbeelden? Komen ze: Poor Misguided Fool, Way To Fall, Lullaby, Love Is Here, Good Souls en natuurlijk Alcoholic (u weet wel: “Je hebt papa’s ogen, papa is een alcoholist.”) Volgens ons spreek je dan van een classic album.

Daarna werd het allemaal wat minder. Opvolger Silence Is Easy (deels geproduceerd door Phil “gekkie” Spector) bevatte met Four To The Floor wel hun grootste internationale hit, maar wist minder te raken dan haar voorganger. Ook de twee platen die daar na kwamen (On The Outside uit 2005 en All The Plans uit 2009) waren niet slecht, maar bevatten slechts een paar memorabele liedjes.

Gelukkig zijn al die mooie liedjes bij elkaar gebracht op de net verschenen verzamelaar, aangevuld met twee nieuwe: Hold On en Give Up The Ghost. Met name laatstgenoemde vinden we het vermelden waard. Een typisch Britpopliedje (beetje Travis, beetje Coldplay, beetje Stereophonics), en dat kunnen wij hier op de redactie altijd wel hebben.


Nieuwe muziek

Volgende maand verschijnt met All We Need dan eindelijk het debuutalbum van Raury. Eindelijk, want de beste man buzzt al geruime tijd en u kent ‘m inmiddels wel dankzij de nummer 4 positie op de BBC Sounds Of 2015 en zijn goed scorende singles Gods Whisper en Devils Whisper.

Niet? Kort kennismaking zodat u weer mee kan praten op de feestjes: Raury is geboren in 1996, komt uit Atlanta, draagt vaak een hoed en zwalkt succesvol tussen de genres funk, soul, hiphop en folk. Voor z’n nieuwe (en belachelijk catchy zijnde) single ‘Friends’ krijgt-ie hulp van Tom Morello, inderdaad onze goede vriend van Rage Against The Machine. Morello produceerde ‘m ook trouwens, mocht je nog meer de blits willen maken op die feestjes van je waar het blijkbaar gaat om het elkaar aftroeven met nutteloze muziekfeitjes over muzikanten met hoeden.


Nieuwe muziek

Nieuws waar wij heel blij van worden: 13 november verschijnt met Beings een nieuwe plaat van de Britse prachtband Lanterns On the Lake. Eerste voorproefje Faultlines is meteen al geweldig.

Beings is de opvolger van het in 2013 verschenen Until Colours Run. Een plaat die ze opnamen in financiële onzekerheid en omgeven met persoonlijke problemen, maar uiteindelijk wél hun doorbraak in de muziekwereld werd. (Zul je altijd zien.)

Na een jaar touren door Europa en Amerika, stapte de band in februari 2014 al weer de studio in. Zonder echte ideeën en zonder verwachtingen begon het kwartet aan wat uiteindelijk Beings is geworden. “We were just writing and playing together because that’s what we’d always done,” aldus frontvrouw Hazel Wilde.

Beings is uiteindelijk wat rauwer geworden ten opzichte van haar succesvolle voorganger en behoorlijk intens als we Hazel mogen geloven: “At its darkest points, we wanted it to feel like you’d dived into the deepest part our dreams and were taking a look around. At its lightest we wanted it to feel like you were coming up for air.”

Duidelijk, dit is een plaat om naar uit te kijken. Tot die tijd gooien wij Faultlines, een angstig liedje, een paar keer in de repeat en sluiten we af met de profetische woorden van platenmaatschappij Bella Union: “The horizons open to Lanterns on the Lake are now as broad as the sweep of these beautiful songs.” Hatsa.

Nieuwe muziek

Een Deens / Australische band, zo’n eentje hebben we nog niet gehad op Gobsmag. Hoogste tijd, dus maak kennis met het prettige geluid van Palace Winter. Binnenkort verschijnt hun debuut EP Medication, voorproefje Menton zit al bijzonder lekker bij ons in de kantoorstereo.

Palace Winter bestaat uit Caspar Hesselager en Carl Coleman. Twee muzikanten die elkaar hebben ontmoet in een tourbus: Carl speelde in het voorprogramma van (eveneens prima zijnde) The Rumour Said Fire, de band waarin Casper toetsenist is. Na het handje schudden begon de magie, als we het bio’tje mogen geloven en laten we dat eens doen: “They bonded over a shared enthusiasm for anything from Elliott Smith to Seinfeld, Here We Go Magic to Cornettos, Bill Hader to instant coffee and knew it had to result in making music together.”

Seinfeld, Elliot Smith en Cornetto’s: als dat geen goede basis is voor een succesvolle carrière dan weten wij het ook niet meer. En o ja, met twee liedjes als Time Machine en onderstaand Menton, ben je ook lekker op weg. Goed in de gaten houden, lui.


Nieuwe muziek

Aankomende herfst (2015) komt met Moths een nieuw album van Einfach Kurt uit, de Nederlandse band rondom singer/songwriter Koert van Essen. Eerste single ‘Stitches’ belooft veel goeds.

Einfach Kurt oogstte afgelopen jaar veel lof tijdens de Popronde. Met maar liefst 28 optredens was het één van de meest geboekte en besproken bands. “Het was alsof Marilyn Manson een ballad opnam onder de Eiffeltoren,” schreef 3voor12 na een optreden. “Melancholische popnoir met een rauw randje” is hoe de band het zelf omschrijft.

Vraag Einfach Kurt naar invloeden en ze lepelen er met Tom Waits, Bon Iver en C.W Stoneking een paar niet misselijke op. Om er overigens meteen bij te zeggen dat ze er ook de nodige eigenheid aan toe durven te voegen.

En dan maakt van Moths. een verrassend mooi album. Doe als ons en hou ze goed in de gaten.

Nieuwe muziek