Auteur: <span>Harm</span>

Belgische prachtbands: daar kun je ons midden in de nacht voor wakker maken. Het nieuws dat Marble Sounds volgende maand met een nieuwe plaat komt, Tautou geheten, werd hier op de redactie dan ook juichend ontvangen. En die euforische stemming werd alleen maar groter na het beluisteren van de eerste single: het belachelijk mooie The Ins And Outs.

Tautou is de opvolger van het in 2013 verschenen meesterwerkje Dear Me, Look Up. Een plaat die zowaar metLeave A Light On een 3FM megahit bevatte. Mooiste liedje van dat album? Misschien Never Lost, Never Won. Of nee wacht, dat is natuurlijk Photographs. (“You cut me out, you cut me out…”)

2016 begint meteen goed voor de band rondom singer/songwriter Pieter van Dessel, want ze maken hun opwachting op het Eurosonic Noorderslag festival in Groningen. Daar worden ze aangekondigd met de volgende woorden: “In al zijn bescheidenheid ontpopte Marble Sounds zich de voorbije jaren tot de ruwe parel van de Belpop.” En zo is het. Nu is het tijd om die parel op een mooi plaatsje te zetten.


Nieuwe muziek

Slechts drie liedjes heeft Londense Bryde online staan, maar het is voor ons genoeg om heel enthousiast over te worden. Allermooiste van de drie moet debuutsingle Wait zijn.

Wie is Bryde? Op haar Facebook omschrijft ze het in één zin: Bryde is a girl & an electric guitar singing fierce & fragile songs. Als we het niet al te letterlijk nemen (je kunt nu eenmaal niet een meisje én een gitaar zijn) zijn we het er helemaal mee eens. Vooral over dat breekbare, dat belachelijk goed voelbaar is in het eerder genoemde Wait. “Sinister and uneasy as it is hauntingly beautiful,” noemt de ingehuurde PR manager het liedje.

U begrijpt: Bryde klinkt ons veelbelovend in de oren. En we staan natuurlijk niet alleen: onlangs was ze te gast bij BBC Radio London en draaide BBC Radio 1 zeer recent ook deze eerste single, die gemaakt lijkt te zijn voor deze donkere dagen.

Mensen, wat mooi. “It’s a delicate thing…”


Nieuwe muziek

Opwindende muziek uit Ierland: maak kennis met de jonge gasten van Otherkin. Een debuutEP’tje is net uit (The 201 EP) en vandaag is de videoclip van single Feel It in première gegaan. En dat, dachten we, moeten we meteen even met je delen.

Studievrienden Luke, Conor en David stonden in 2010 aan de basis van Otherkin, maar werden twee jaar later pas echt serieus toen ze een drummer (Rob) vonden. Met een gedeelde liefde voor gitaarbands als The Strokes, The Hives, The Vines en Libertines kwamen ze via optredens in studentenhuizen en huisfeestjes al snel in het altijd levendige live circuit van Dublin.

De volgende stap kwam met de single ‘Ay Ay’, dat ze in eigen beheer uitbrachten, begin 2015. Het Ierse label Rubyworks (met oa Hozier in de stal) sloeg meteen toe en scoorde handtekeningen van de lads. En met The 201 EP als eerste release, snappen wij wel dat ze daar mee in hun nopjes zijn. Overigens zijn er live nog meer succesjes: deze zomer speelde Otherkin al op Leeds & Reading Festival, komende januari staan ze op Eurosonic en voor mei 2016 staat The Great Escape al in de agenda. Lekker bezig, deze gasten.


Nieuwe muziek

Begin 2016 komt het Duitse duo Me And My Drummer met een nieuwe plaat die luistert naar de prachtige titel Love Is A Fridge. Eerste voorproefje krijgen we in de vorm van prima single Blue Splinter View.

Love Is A Fridge is de opvolger van het in 2012 verschenen debuut The Hawk, The Beak, The Prey, dat destijds aardig werd ontvangen en met You’re A Runner een populair liedje bevatte. Succes is er vooral in het thuisland, Zwitserland en Oostenrijk, maar het nieuwe werk verraadt dat het nu ook weleens in de rest van Europa kan gaan gebeuren.

Toch nog even over de albumtitel Love Is A Fridge. Die laat ons niet los, dus zijn we er even dieper ingedoken. Zangeres Charlotte Brandi legt fijntjes uit aan onze collega’s van Fame Magazine waar die vandaan komt:

It has several levels to it. It´s of course a reference to “Life Is a Bitch” but since there happen to be so many songs about relationships and little short stories of a romantic kind on this album, we knew it would have to have “Love” inside the name somewhere. (…) I also had some strange encounters this year from which one was with someone who called me “a cold store”. That reminded me of a song an Ex boyfriend of mine wrote two years ago which he called “Kühlschrank” (fridge) and he said it was dedicated to me.

Love it.


Photo by SASHBERG

Nieuwe muziek

Je hebt van die liedjes die je maar blijft opzetten. Bijna elke dag wel een paar keer. En zonder het echt door te hebben blijk je ‘m die week uiteindelijk ruim 223x te hebben gedraaid. Dat heeft ondergetekende dus met het liedje ‘Like I Want To’ van Australische muzikante Kita Alexander.

Het liedje is de titeltrack van haar net verschenen debuut-EP’tje, dat met ‘Wild Heart’ gewoon nog een belachelijk goed popliedje bevat.

Haar Wikipedia-pagina leest als een meisjesboek: via Google een manager gevonden die haar in contact wist te brengen met de producers van Lana Del Rey, Sia en Empire Of The Sun. (Noemen wij een goede manager.) Inmiddels heeft Kita (liefhebber van Fleedwood Mac, Joni Mitchel en Cat Stevens) een platencontract bij gigant Atlantic en is het beste radiostation van Australië, Triple J, fan van haar. En dat begrijpen wij dan wel weer. Goed in de gaten houden, dit meiske.

Can I take you higher than you’ve ever been?


Nieuwe muziek

Goed nieuws: 22 januari 2016 komt de Amsterdamse band Bird On The Wire met haar tweede album, Elephanta getiteld. Hulp kregen ze van de Vlaamse producer Koen Gisen die je misschien al in de cd-boekjes van An Pierlé, The Bony King of Nowhere, The Black Heart Rebellion of Flying Horseman hebt zien staan. Vandaag is de eerste -en dikke prima zijnde– single in premiere gegaan: Horse.

Hoe dat klinkt? We lezen dit in het persbericht: “Verwacht een mix van de repetitieve en donkere klank van krautrock en de dromerige melancholieke sfeer die Bird on the Wire al bezat.” Niks meer aan doen.

Albumtitel Elephanta verwijst overigens naar een sterke zuidelijke wind die blaast over de Malabar kust van India. Deze wind markeert het einde van de moesson en het begin van iets nieuws. Kortom: hoe symbolisch wil je het hebben, want Elephanta is de opvolger van het debuutalbum Our Hands Meet on the Moon en zal zomaar eens een heel grote stap voorwaarts voor de Amsterdam band kunnen zijn. U begrijpt: wij zijn reuze benieuwd.

Nieuwe muziek

Ineens was daar een nieuwe single van de Britse band Arthur Beatrice. Titel? Who Returned. Toepasselijk? Dacht het wel ja. Komt er een nieuwe plaat aan? Die info hebben we niet, maar het lijkt er dus wel op. Stellen we meer vragen dan we antwoorden geven? Ja.

Afijn, Arthur Beatrice dus. in 2014 verscheen hun toffe debuutplaat Working Out (topliedje: Grand Union). Dat was drie jaar na hun debuutsingle Midland, die destijds een kleine hype was. Er was -en is- weinig bekend over de band. Maar dat het speciaal was, wist iedereen.

En in 2015 is Arthur Beatrice nog altijd een pareltje om te ontdekken en daarna heel dicht bij je te houden. Is dat te overdreven? En is dit eigenlijk een wel heel erg karig stukje? Beginnen we weer met die vragen? Aanklikken die handel en zet je kippenvelspieren schrap voor die GEWELDIGE laatste 2 minuten…


Nieuwe muziek

Met Another Time komt op 21 januari 2016 het tweede album uit van Femme Vanille. De titeltrack is net op single gegooid en mag er zijn.

Spin in het web van Femme Vanille is frontvrouw Karindra Perrier. Het persbericht omschrijft haar als een songwriter, zangeres, huismus, piekeraar, componist, een ongeduldige dromer, natuurkundige, ex-harpiste, aspirant bètawetenschapper of in elk geval wijsneus, én bovenal creatief leider van haar band. Vanuit haar opleiding schreef en produceerde Karindra muziek voor films, docu’s en reclames, maar tijdens een stage in New York kwam ze er achter dat reclamemuziek niets voor haar was. Ze zegt daar over: “Als ik muziek schrijf wil ik alleen maar schrijven wat ik écht wil schrijven. Waarom zou ik anders muziek maken?”

Wie Femme Vanille kent van hun debuut zal waarschijnlijk verrast zijn met het nieuwe werk. De band laat nu namelijk meer een alternatieve, bijtende kant zien met rauwe melodieën en gruizige drums. Hoorbare invloeden zijn er van van Patrick Watson, Feist en Regina Spektor. En inderdaad, dat is iets om naar uit te kijken.


Nieuwe muziek