Auteur: <span>Harm</span>

Muziek uit Zweden: maar kennis met het prachtige geluid van Albert af Ekenstam. Zijn debuutalbum Ashes is net uit en Made Of Gold is de mooie single.

Albert af Ekenstam is goed bezig naam te maken buiten eigen landsgrenzen. Zo ging Made Of Gold in première op de website van de Engelse krant The Independent (“takes his cues from the likes of Bon Iver and Mogwai”) en waren er lovende woorden van Clash Magazine (“Albert’s soft, tender evocation of those naked lyrics is completely engrossing, while the arrangement – simple, yet never sparse – provides amble room to magnify those feelings”) en Consequences of Sound (“we meet the artist attempting to relight the embers with brooding piano suspended beneath a layer of gorgeous, heartfelt vocal”). Ook interessant: de Estlandse band Ewert and the two Dragons heeft op hun doorbraakalbum Good Man Down uit 2011 met ‘Falling’ een liedje staan van Albert (dat ook weer staat op zijn album Ashes.)

Afijn, wat moet je nog meer weten om deze plaat aan te slingeren? Wij hebben nog wel één vraag: wie haalt de beste man naar Nederland?


Nieuwe muziek

Een kleine twee weken geleden stonden ze nog op het London Calling festival in Amsterdam: Gold Class. Niet verkeerd voor een Australische band. Nieuwe single Kids On Fire doet ons een beetje balen dat we ze daar hebben gemist.

Het liedje is afkomstig van een binnenkort verschijnende opvolger van het in 2015 uitgebrachte It’s You, dat vooral in het thuisland prima deed. De bijbehorende clip mag er ook zijn, en bij de buren van Noisey vertelde regisseur Geoffrey O’connor onlangs over zijn concept:

“I’ve always wanted to make something with a bit of venetian blind shadow play and luckily Gold Class let me do it. It felt cruel making them play the song extra fast with a bright light flashing in their eyes. If they never perform this song again it’s probably my fault”.

Moeten we dan nog meer vertellen? Nope, gewoon luisteren.


Nieuwe muziek

Vijf jaar hebben we er op moeten wachten, maar in februari 2017 komt de Amerikaanse band The Dig weer met een echte langspeler: Bloodshot Tokyo. Liedje Simple Love, met guitige video, laat horen dat je alvast een pre-order moet plaatsen.

Niet bekend met The Dig? Korte introductie: kwartet uit New York, twee langspelers vooralsnog uitgebracht (2011 en 2012) en twee EP’tjes (beide in 2013). Leuk Wikipedia-feitje tussendoor: de band repeteerde vroeger in een hok naast die van The Strokes. Afijn, in de afgelopen jaren was The Dig al op pad met The Lumineers, The Antlers, The Walkmen, Portugal. The Man, en Editors. Bekendste nummer? Dat zal I Already Forget Everything You Said zijn. Of anders Break The Silence. Niet? Hoogste tijd om aan te haken, me dunkt.

Terug naar 2016, terug naar topliedje Simple Love, dat op tekstueel vlak ook simpel te noemen valt. Simpel op z’n jaren vijftigs. Ik hou van jou, jij houdt van mij. In de traditie van de vroege Beatles die haar hand wilden vasthouden. En schatje, weet dit:

You’re the apple I’m the tree
You’re the honey I’m the bee
You’re the only one for me


Nieuwe muziek

Om de zoveel tijd komt het Londense Leif Erikson met een nieuw liedje. En elke keer is het weer goed. De vierde in deze serie van voorproefjes (er is nog geen EP of album) is het sterke Real Stuff.

Het vijftal begon er in 2015 mee, door het fijne Looking For Signs te droppen. Een liedje dat meteen als blauwdruk voor hun sound genoemd kan worden: een soort van relaxte mix van Midlake en The War On Drugs. Liedje Never Get You Out Of My Mind, dat in 2016 volgde, was zowaar nog beter. En dan ga je opletten, hè. Dit zou weleens een heel fijne band kunnen zijn. (Het doet denken aan de opmars van Palace, een Britse bandje dat ons al sinds 2014 liedje voor liedje doet verlangen naar de langspeler die morgen eindelijk verschijnt en -spoiler alert- geweldig is.)

Leif Erikson dus. Een band uit Londen die vernoemd is naar een IJslandse ontdekkingsreiziger die beschouwd wordt als de eerste Europeaan die, bijna 500 jaar eerder dan Christoffel Columbus, voet zette op Noord-Amerikaanse grond. Liedje Real Stuff gaat daar niet over. Het is “a straight rock song, it’s my utopian dream,” aldus frontman Sam Johnston bij de buren van The Line Of Best Fit. Die website is ook fan en steekt dat zeker niet onder stoelen of banken: “Leif Erikson’s “Real Stuff” is an instant, timeless classic” en “No other new British band make heartfelt, soaring statements of intent quite like Leif Erikson”. Opletten dus.


Nieuwe muziek

Soms ben je gewoon toe aan een plaat met een heerlijke bak gitaren. Tenminste, zo ervaren wij dat. Dus ja, wij zijn heel blij met Space, het debuutalbum van het Belgische Newmoon.

Newmoon, uit Antwerpen en Gent, zou je een doorstart kunnen noemen van de hardcore punk group Midnight Souls, die er in 2013 de brui aangaf. Vier van de vijf leden in Newmoon hebben daar namelijk een geschiedenis. Nog iets leuks voor de pubquiz: de naam Newmoon is inderdaad geleend van het gelijknamige Elliott Smith album.

Terug naar de muziek. Bij de buren lezen we dat volgens frontman Bert Cannaerts albumopener Helium over het volgende gaat:

Is all about being trapped in a spiral of negativity and being unable to escape it. The feeling that, even though it might be obvious that things are not good for you as a person, it feels so much more comfortable existing in that safety net, rather than going out on a limb to find something better.

Prima. En dan nu: volume omhoog!


Nieuwe muziek

Op 8 december 2014 verscheen op Gobsmag het fijne liedje Little Grace met daarbij de woorden: Hippo Campus zou best weleens een band kunnen zijn om in de gaten te houden.” Enigszins vrijblijvend verwoord (“best weleens” + “kunnen zijn”), maar we deden het wel en zo kwam het dat een jaar later, 2 november 2015, weer een liedje van ze onder de loep werd genomen: Violet. Titel van het stuk: Hippo Campus gaat nog steeds lekker. Afijn, 2016 inmiddels en hoogste tijd voor een nieuw topliedje.

En die is er: Boyish. We gaan nu wel stellig zijn: dit is een kneiter en Hippo Campus gaat er komen.

Nog kort even de feiten. Hippo Campus is een kwartet uit Amerika – St. Paul, Minnesota om precies te zijn. Twee EP’tje zijn er inmiddels: Bashful Creatures (2014) en South (2015). Een nieuw album lijkt er aan te komen…


Nieuwe muziek

Uit Australië en bijzondere fijn: High Tide van Bec Sandridge. Misschien zijn we zelfs een beetje verliefd op haar.

Dat is niet zo handig, want: wij in Nederland, zij helemaal aan de andere kant van de wereld. Long Distance relaties, je moet het maar willen en kunnen. Hey grappig, daar gaat het te gekke liedje High Tide dus ook over. We lezen bij de buren:

I was living in Scotland and I literally started dating someone from Sydney two weeks before I left… I guess this is about that, knowing something can’t work but not being able to, or not wanting to break that bad habit.

Afijn, Bec Sandridge dus. Talentvol en bezig met haar eerste plaat. Ondertussen speelt ze ook nog veel op straat, door heel Europa: “I love busking. You can be spontaneous; people can walk past you, spit at you, or stop what they are doing and listen to you and buy your CD. You are giving the audience to the freedom to choose.” Vinden we tof.


Nieuwe muziek

In de beginjaren werkte Saint Motel zich een slag in de rondte. Veel spelen, veel mensen aan het dansen krijgen, was het devies. Dus trokken ze heel Amerika door, en stonden ze vaak voor een select groepje mensen de ballen uit hun broek te spelen. Twee jaar geleden ging alles echter in een stroomversnelling toen My Type een kneiter van een hit werd (52 miljoen streams inmiddels). En dus kijken nu veel mensen uit naar de nieuwe plaat saintmotelevision die morgen verschijnt.

Voor het nieuwe album heeft de band virtual reality video’s opgenomen, zoals bij topsingle Born Again (hieronder). Als je zo’n bril op zet, geeft het een nieuwe, intensere dimensie aan hun werk. A/J Jackson vertelt op hun website:

There’s essentially a new art form there. But it’s also like when you were younger and bought a new record and went home and put it on, and you’d sit back and close your eyes and kind of enter the album. This is a whole new way to do that, where we’re letting people walk into the album and then just live inside it for a while.

Hoe dan ook, fijn liedje.


Nieuwe muziek