Auteur: <span>Harm</span>

Be Charlotte komt eraan (8.0)
Gepubliceerd 15/12/2016 door

Be Charlotte komt eraan (8.0)

Fijn nieuw geluid uit Schotland: maak kennis met Be Charlotte. Een album is er nog niet, maar wel twee geweldige singles: Drawing Windows en onze favoriet Machines That Breathe. Daarbij stond de band al op grote festivals als T In The Park en SXSW.

Een grote belofte dus, zo zou je de band rondom singer-songwriter Charlotte Brimner met gemak kunnen noemen. Zo was het onlangs The Independent die ze op een lijstje gooide met Ones To Watch in 2017. “Brimner has a wonderfully expressive vocal range that she incorporates with spoken word, rap and beatboxing,” tekende de Britse kwaliteitskrant op. Nog paar quotes? “Inteli-pop with a naturally elastic vocal range and a preternatural ability with melody,” zegt Clash Mag. Of deze van Gigwise: “The ambitious sonics are comfortably up there with the greatest pop productions of our time.”

De negentienjarige Brimner omschrijft het zelf iets compacter: “Be Charlotte is all about the damn good vibes.” En daar is geen woord Chinees bij.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Be Charlotte Chvrches Wolf Alice

Thom Hell in 1985 (7.7)
Gepubliceerd 12/12/2016 door

Thom Hell in 1985 (7.7)

De Noorse singer/songwriter Thom Hell is al een tijdje bezig en onlangs verscheen met Happy Rabbit al z’n achtste plaat sinds 2004. Single 1986 doet het bij ons heel goed.

In het thuisland gaat Thom lekker. Z’n platen duiken op in de hitlijsten en met het in 2008 verschenen God If I Saw Her Now scoorde hij zelfs twee Noorse Grammy’s. Een jaar later won hij er weer eentje.

In Engeland worden ze ook steeds meer fan. In een review (7/10) haalde Uncut zelf Paul McCartney erbij als referentie om Hells liefde voor melodieën te duiden. Want melodisch, dat is het. Als je nog wat meer rondkijkt op het internet, lees je ook andere namen zoals 10CC, Elton John en The Beach Boys. Kortom: mooie liedjes.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Paul McCartney Ryan Adams Thom Hell

De onrust van HAARM (8.0)
Gepubliceerd 08/12/2016 door

De onrust van HAARM (8.0)

Begin dit jaar riepen we: HAARM komt eraan. Nu de balans opmakend, gaat het nog niet superhard, maar tweede single In The Wild laat wel horen dat het goed gaat komen met dit viertal uit Liverpool.

Mocht je kwaad willen dan zeg je bij het horen van deze single: “Dit is een Massive Attack rip off. Dit is gewoon Unfinished Sympathy in een nieuw jasje.” Wij horen dat ook wel. Maar als het zo’n kneiter als In The Wild oplevert, vinden wij een non-argument. Bij de buren van Gigslutz legt de band uit waar het liedje over gaat:

The song is about going through life feeling lost and alone but always trying to get ahead. Getting older and looking back on your actions, wondering if you could have done things differently; whilst the whole time your life is happening so fast, and before you know it it’s over.

Een gevoel van haast dus. Onrust. Ga ze dus geen vragen stellen over wanneer dat debuut EP’tje komt, okay?

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Haarm Massive Attack Stone Roses The xx

De warme folk van Hollow Coves
Gepubliceerd 06/12/2016 door

De warme folk van Hollow Coves

Indie Folk uit Australie: dat hebben we vaker gehoord (en over geschreven). Maar goed, het uit Brisbane afkomstige Hollow Coves maakte met Coastline zo’n fijn liedje dat we er niet omheen konden.

Hollow Coves bestaat uit twee dudes genaamd Ryan en Matt en in 2014 dropten ze met Drifting al een fijn EP’tje. Liedje The Woods waar daar aan de andere kant van de wereld zelfs een klein hitje. Hun sound? Die omschrijven ze zelf als een mix van “simple acoustic melodies, vocal harmonies, and impactful themes.” Niks meer aan doen.

Nieuwe muziek

Bear's Den Hollow Coves The National

Gin Wigmore is soort van pissed off (7.7)
Gepubliceerd 01/12/2016 door

Gin Wigmore is soort van pissed off (7.7)

Alleen geen onbekende meer (oa Obama schijnt fan te zijn – we gaan hem zo hard missen), maar toch voor het eerst op Gobsmag: Gin Wigmore. Waarom? Omdat single Dirty Mercy een kneiter van een knoeperd is.

Ze komt uit Nieuw-Zeeland en is -as we speak- bezig met een headline tour door Amerika. Dan ben je dus goed bezig. Ergens volgend jaar moet een nieuwe plaat verschijnen, haar vierde sinds debuut Holy Smoke uit 2009. Dirty Mercy geeft duidelijk aan wat we qua sound kunnen verwachten, vertelde ze onlangs:

I made sure I came out swinging with this one. […] I had always wanted to write a song with this sort of energy. A little trashy, kinda pissed off, whilst still retaining my love for a solid melody. Dirty Mercy is a song that really represented where my head was at when I first began this venture into my next album.

Voor nu: opengooien dat volume!

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Beth Hart Gin Wigmore The Gossip

Leif Vollebekk vraagt om nu nog eens naar hem te kijken (8.4)
Gepubliceerd 29/11/2016 door

Leif Vollebekk vraagt om nu nog eens naar hem te kijken (8.4)

Goeie naam in het Nederlands: Leif Vollebekk. Gelukkig is de beste man Canadees (en inmiddels uitgeweken naar Amerika). Eind februari verschijnt met Twin Solitude z’n derde langspeler. Voorproefje Elegy is al wonderschoon.

Aardig verhaal hoe Twin Solitude tot stand is gekomen. Tijdens het touren met z’n vorige platen, raakte hij teleurgesteld in z’n eigen liedjes. Na elk optreden sloot hij zich op in z’n hotelkamer, helemaal alleen. Al mokkend zette hij daar vaak één speciale plaat op: de 1972 klassieker Pink Moon van Nick Drake. Luisterend in het donker viel het kwartje: om tevreden te zijn over z’n eigen werk, moet hij anders gaan schrijven. Openstaan voor ideeën die spontaan bij hem opkomen, deze verder verkennen en zo de liedjes zichzelf vorm laten geven. Zodra hij deze werkwijze had omarmd, stroomden de liedjes uit hem.

Het resultaat is Twin Solitude, een plaat als een creatieve doorbraak en wellicht ook een commerciële. Of zoals hij in Elegy zingt: “Take a look at me now.”


Nieuwe muziek

Bob Dylan Jeff Buckley Leif Vollebekk Nick Drake

De open mind van April (7.7)
Gepubliceerd 23/11/2016 door

De open mind van April (7.7)

U weet inmiddels wel dat ondergetekende een britpophart heeft. Een hart dat sneller gaat kloppen bij het zien van een paar schoffies met gitaren, drums en een flinke dosis zelfverzekerdheid. Nieuw op die radar: April.

April komt uit Nuneaton, 14 km ten noorden van Coventry en 166 km verderop ligt Londen. Het kwartet staat pas aan de vooravond van een carrière, twee singles zijn er nu uit: Ten Miles High en de kneiter Open Mind. We horen respectievelijk de swagger van The Stone Roses en de branie van van Oasis. Iets dichterbij in de tijd: Blossoms. Kortom: britpop met een fijn stampende beat.

Er is er meer te melden? Nope, vooralsnog gewoon aanslingeren en continuing production of the open mind.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

April Blossoms oasis Stone Roses

Holy Sons: beroofd en begaafd (8.0)
Gepubliceerd 17/11/2016 door

Holy Sons: beroofd en begaafd (8.0)

Man achter de naam Holy Sons is Emil Amos, een zanger / drummer uit Portland. Eind oktober verscheen z’n nieuwste worp: In The Garden. Single Robbed And Gifted is er eentje om mee te “woohoo”-en.

Amos is een druk baasje (hij schijnt meer dan 1000 liedjes te hebben geschreven) en brengt al sinds 2000 platen uit onder de naam Holy Sons, bij verschillende platenmaatschappijen. De eerste albums ook meer verzamelingen van lo-fi home-recordings. In 2005 brengt hij een eerste plaat uit bij Partisan Records, huis van bands als Eagulls, John Grant, The Amazing en Torres. Het dit jaar verschenen In The Garden is ook op dat label, na een periode van een stuk of 5 albums bij andere platenmaatschappijen. Lekker overzichtelijk allemaal, nietwaar?

Afijn, In The Garden dus. Een heerlijke, 70’s American Rock aanvoelende plaat, geproduceerd door John Agnello (Dinosaur Jr., Kurt Vile, Phosphorescent, Sonic Youth). Over het opnameproces vertelt Emil:

This album was originally aesthetically based on the joy of pulling out old 70’s American & British songwriting LPs at night while you’re pounding whiskeys by the fireplace. The way those albums look and feel like a lost pillar of classicism. The drums are so round and close they sound like you could eat them.. .and there’s that feeling of pure pleasure you get from hearing guitar solos that were done in one take and slightly flawed vocal harmonies recorded on the fly before Pro Tools existed.

Kortom: prachtplaat.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Band Of Horses Holy Sons Neil Young