Auteur: <span>Harm</span>

Een vaste gast op Gobsmag is de Amerikaanse singer/songwriter Sean Rowe. Een paar keer schreven we al over hem en zijn geweldige stem. En nu weer, want er komt een nieuwe langspeler aan: New Lore.

Een paar weken geleden verscheen het liedje Gas Station Rose en nu is er met het prachtige Newton’s Cradle ook een eerste echte –en prachtige- officiële single. Dat Rowe een hang naar soul heeft hoorden we al op eerdere liedjes, maar op Newton’s Cradle wordt het nog meer duidelijk met die heerlijke strijkers en het vrouwenkoortje.

Waar gaat het liedje over? Dat vertelde Rowe onlangs bij de buren van American Songwriter:

When I was writing the lyrics of the song I kept thinking about the Newton’s Cradle — you know, that toy that you set off and it reacts back and forth. And it reminded me of a relationship, of fighting, of that feeling when you just keep setting each other off, making each other crazy and all you want to do is walk away. When we shot the video I wanted to show that feeling you feel in an argument like the whole world is coming down around you and you feel like you’re losing your mind a bit.

Heel mooi.


Nieuwe muziek

De Noorse singer/songwriter Petter Carlsen staat al een tijdje op de radar van Gobsmag. Kwam door z’n plaat Sirens, uit 2014. Destijds noemden we “zijn mooie, gevoelige stem waarmee hij elk liedje een gevoelig laagje kan meegeven” als unique selling point. En op nieuwe liedjes als Majestet, Spøkelse, Tynnslitt en het hier uitgelichte Gnist gaat die lyrische vlieger nog altijd op.

Die liedjes zijn van nieuwe plaat Glimt, dat eind deze maand uitkomt. En de titels verklappen ook meteen een koerswijziging: Petter Carlsen zingt niet meer in het Engels, maar in z’n moerstaal, het Noors. Korte Google Translate talencursus:

Glimt = Glans in het Nederlands.
Gnist = Vonk
Spøkelse = Spook
Majestet = Majesteit
Tynnslitt = Enigszins (?)

Volgens het persbericht geeft deze taalwijziging “een sprookjesachtige twist aan het geheel.” En is het “prachtige, filmische muziek met de typische warme romantische gloed als pleister tegen de koude dagen.” Petter zelf is beduidend minder bloemrijk als hij over het album praat: “Hier zijn 10 schijnsels van wat het leven me tot noch toe in petto had. Gebaseerd op zowel eigen ervaring, fictie of verhalen van vrienden en familie.”

Hoe dan ook, het is fijn dromen met de nieuwe Petter Carlsen.


Nieuwe muziek

Als je met Adna praat, moet je heel dichtbij staan. Een zacht stemmetje, heel verlegen. Maar als ze eenmaal op het podium staat en haar heerlijk galmende gitaar omhangt, word je weggeblazen. Niet door een muur van geluid, maar door een krachtige stem en overtuigende liedjes die meerdere gevoelige snaren weten te raken. 17 maart verschijnt met Closure haar derde album en Thoughts is de nieuwe single.

De lokale perspromoter weet ook waar hij het over heeft: “Haar muziek wordt omschreven als droompop. En wordt ervaren als verbluffende schoonheid die al snel een donkere kant openbaart. Ze verkent de gevoeligheid en fragiliteit van muziek op prachtige wijze.” Geen woord van gelogen, kun je zo één op één kopiëren en plakken op je muziekwebsite.

Bij Stereogum vertelde Adna waar Thoughts over gaat:

I wrote this when I was 16 as some kind of declaration of love to the place where I have my roots. Despite all the sorrow and the melancholy, it’s the most beautiful place I know about. And I wanted to make this song again, because it feels important to also see and think of the beauty in the things that otherwise are shown as something sorrowfully.

En nu luisteren, want prachtig x3.


Nieuwe muziek

Meer dan 2 jaar geleden schreven we: “Het is zonde dat Christopher Paul Stelling in Europa nog tamelijk in anonimiteit moet werken. Wellicht dat 2014 het jaar van de ommekeer wordt.” Een doorbraak in ons land volgde helaas niet, maar dat zou zomaar eens kunnen gebeuren met de aankomende nieuwe plaat Itinerant Arias, dat uitkomt op het kwaliteitslabel Anti (huis van oa Andy Shauf, Daniel Lanois, Glen Hansard, Keaton Henson en nog veel meer). Single ‘Destitute’ zou misschien wel het mooiste kunnen zijn wat Christopher Paul Stelling tot nu toe heeft uitgebracht.

Itinerant Arias is geen makkelijk album. De angsten die Stelling ziet en ook zelf voelt over wereldproblematiek als vluchtelingen en oplopende spanningen tussen landen, wegen zwaar op z’n schouders. Dat is niet iets van de laatste weken, Stelling had een tijdlang door dat veel dingen de verkeerde kant op gaan. Maar zijn woorden klonken veel mensen cynisch en zelfs paranoïde in de oren. Hij vertelt:

I wrote this album about something that hadn’t happened yet, and now it’s happened. I played the songs for people and they said, ‘That’s not what’s going to happen.’ And I would tell them, it really is. I’m not patting myself on the back about it. But I had been out their traveling the world, seeing it building. When driving by refugee camps and seeing people behind barbed wire fences it breaks you.

En dan krijg je dus een protestsong als Badguys, het eerste voorproefje van nieuwe plaat Itinerant Arias. Prachtliedje Destitute (Nederlands: hulpbehoevend) noemt Stelling een “Salvation song”, een reddingsliedje:

Destitute” is a song about counting your blessings.[…] It’s a song about putting one foot in front of the other, about looking up… I think it’s cheerful, a nice place to start. I don’t feel that way everyday, but you know, on some days I do. And it’s good to start off the record that way because then it goes to some pretty dark places.

Zo klinkt hoop in bange dagen.


Nieuwe muziek

In eigen land is Ash Grunwald (in z’n paspoort staat Ashley Mark Groenewald) een gevierd bluesmuzikant met in de afgelopen 13 jaar maar liefst 5 nominaties in de categorie Best Blues & Roots Album voor een ARIA Award, dé muziekprijs van de Australian Recording Industry Association. Van z’n aankomende 10e plaat is Hammer de eerste single.

Bij de buren van The Music vertelt Grunwald dat ‘Hammer’ een soort van heruitvinding van zichzelf is:

I’m not a new artist trying to find my niche or prove myself. I don’t want to be a certain kind of artist fitting into a certain kind of box. I went in to record Hammer knowing the musical boundaries I wanted to push as well as the traditions I wanted to respect and tried to create something my fans would love… a signpost to the future in some ways, with ties to the past.

Topliedje.


Nieuwe muziek

Australische singer/songwriter Rhyece O’Neill schreef het gros van de liedjes voor z’n solo debuutplaat Ubermensch Blues in een hutje, midden in de nacht, na een 12 uur lange werkdag op een bouwplaats in de afgelegen woestijn van New South Wales. Die wanhoop en verlatenheid hoor je wel in liedje ‘The Fire In You’.

Op creatief niveau spat O’Neill uitelkaar. Hij is een dichter, een romanschrijver (z’n tweede boek is net af) en dus ook een songwriter, met vijf albums in de afgelopen drie jaar. Daarbij organiseert hij ook nog eens het Pop Crimes festival waarmee hij underground garage punk, blues, outlaw country en psych bandjes promoot. In Nederland zeggen wij dan: Ja, die O’Neill is een druk baasje.

Daarom even terug naar waar het ons om gaat: nieuwe single ‘The Fire In You’. Een geweldig liedje. Spanning, een dronken zanger en een heerlijk jankende viool.

Nieuwe muziek

Begin maart verschijnt met Too Sorry For Any Sorrow een nieuwe plaat van de Mountain Bike. Eerste voorproefje ‘This Lonely Place’ laat al horen dat de Belgen nu ook uit hun garage durven te komen.

Mountain Bike wordt opgericht in 2012 door Charles-Antoine, Aurélien (drummer en vervangend bassist van Thee Marvin Gays), Étienne en Stefano (drummer, en zanger en gitarist van Warm Toy Machine, een groep uit Toulouse). Wat oorspronkelijk slechts een zijproject was, kanaliseert uiteindelijk alle energie van deze jongens. Wanneer de rollen herverdeeld zijn – Étienne neemt zang en gitaar voor zijn rekening en Stefano speelt bas – brengen de 4 in 2014 een titelloos debuutalbum uit. De plaat, die vol staat met de betere garageliedjes, wordt warm onthaald door de Belgische pers.

Nieuwe plaat Too Sorry For Any Sorrow wordt vervolgens opgenomen bij de ouders van Charles-Antoine, ergens in een boerderij in de streek van Doornik. In de meegezonden bio lezen we dat het album een meer uitgesproken poppy karakter heeft, maar dat deze “zalig relaxte plaat” niet volledig breekt met de garage. En iets verderop een heerlijke pay off: “Laat alle woede in je los en tatoeëer een BMX op je pols: onze lieverdjes van Mountain Bike zijn groot geworden, maar hun directheid is intact gebleven!”


Nieuwe muziek

In 2015 debuteerde de Nieuw-Zeelandse songwriter Nadia Reid met Listen To The Formation, Look For The Signs. Een prachtige plaat, die ook goede kritieken oogstte in Amerika en Engeland. Over een maandje verschijnt met Preservation een opvolger. Huidige single ‘Richard’ is een wonderschoon voorproefje.

Samen met het ook al beschikbare The Arrow And The Aim horen we dat Reid op de aankomende nieuwe worp gaat voor een voller geluid, ten opzichte van het eerder genoemde debuut. Iets minder Laura Marling en country, iets meer Sharon van Etten en The National. Dat zit ‘m vooral in het (heerlijk triest galmende) elektrische gitaargeluid en de doffe klappen van de drummer. En een fijn openingszin dat het liedje opent als een kort verhaal: “Richard likes the sound of his own voice by the kitchen in the mirror.”

Heel mooi dit.


Nieuwe muziek