Auteur: <span>Harm</span>

Het New Yorkse Maybird heeft het al aardig voor elkaar. Getekend op het nieuwe label van sterproducer / muzikant Brian Burton aka Danger Mouse (30th Century Records) én een EP’tje onderweg dat geproduceerd is door Black Keys drummer Patrick Carney. Kortom, het kan minder.

Van dat EP’tje, Unraveling, zijn al een tweetal liedjes vooruitgeschoven: Keep In Line en Grace. Laatstgenoemde, onze favoriet, gaat over “desiring the ability to be graceful so that you can win somebody’s affection,” zoals frontman Josh Netsky vertelde aan onze collega’s van EW. Om er meteen een downer achteraan te gooien: “But that somebody is kind of out there — like not in your league.” Kortom, het kan beter.


Nieuwe muziek

Atmosfolk uit Ierland: eind vorig jaar debuteerde het op Gobsmag dankzij het duo Saint Sister. Nog steeds geen langspeler op het CV, maar wel weer een fijne single: Causing Trouble.

Voor de nieuwkomers, een snelle Matthijs-van-Nieuwkerk-op-de-autocue-introductie. Saint Sister is in november 2014 opgericht door Morgan MacIntyre en Gemma Doherty en meteen ging het hard met tourtjes door Engeland en Duitsland, optredens op belangrijke festivals als SXSW, Glastonbury, Latitude, The Great Escape, Reeperbahn én ons aller eigen Eurosonic. Nieuwste wapenfeit is dat Lisa Hannigan hoogstpersoonlijk het duo heeft gevraagd het voorprogramma te doen in haar aankomende Europese tour. Mag ik een groot applaus voor Saint Sister!

Op nieuwe single Causing Trouble verschuift Saint Sister nog meer van folk naar de soundscaperige Moby / Massive Attack kant. En het werkt, het is een liedje dat onder de huid gaat zitten.

Morgan vertelt: “The song is about transitioning, from Belfast to Dublin, from an old love to a new, and the gaps that can be found between you and another person or place when people transition at different paces and in different directions.”

En tot slot nog even dit, vertelt door Gemma: “At the last minute we found a beautiful old Wurlitzer in the attic which had some electrical problems; one of us would have to sit on it while the other played to stop it from humming, so it just about made it in!”

Lovely.


Nieuwe muziek

Dit is de situatie: Rhys Lewis komt uit Londen, is 24 jaar en heeft met I Know The Feeling een bijzonder lekkere single onder de arm.

Het liedje schreef Lewis voor een goede vriend die het even allemaal niet meer zo goed kon bolwerken,lezen we bij de London Evening Standard:

I Know the Feeling is for a friend who was going through a bit of a tough time in his life and I was like ‘dude we’ve all been there’. He came round to my house and unloaded and was saying he felt like c***. So I wrote him a reassuring song. There are those days where you don’t want to get out of bed because you feel negative, so it was me saying ‘I know what you’re going through, you’ll be fine.’

I Know The Feeling is de derde single van de veelbelovende en veelzijdige singer/songwriter. Getekend op het grote platenlabel Decca, harkten vorige liedje Living In The City (soulvol!) en Waking Up Without You (beetje Black Keys) per stuk al over de miljoen Spotify streams binnen. Volgend jaar op het BBC sound of 2018 lijstje?


Nieuwe muziek

Eric Saint Nicholas is geboren aan de kust van California, maar sinds 2004 woont hij in misschien wel de mooiste muziekstad van Amerika: Nashville, Tennessee. Met American Heartbreak Radio heeft hij net een mooie debuutplaat uit.

Over z’n muzikale helden is hij duidelijk in het ‘about’ stukje op z’n website:

You can always hear a little bit of Nick Drake or Jack Johnson in his playing and singing, and he never strays far from the raw expressive songwriting he learned to love from Jack White or Ray Lamontagne.

Liedje ‘Highway Rhymes’ is het prijsnummer van de plaat. Een verhalend liedje, met minimale begeleiding, dat gaat over hoe moeilijk het leven kan zijn. Bij de buren van Folkradio lezen we:

Highway Rhymes is a conversation that started between me and my guitar. It’s about puzzles, riddles, projection and growing pains. Life can be complex and confusing, especially when you’re young and facing the unknown. I wrote the song as a way of dealing with the anxieties and questions that come along with the irony of feeling alone in a city as big as Manhattan. Most of all, Highway Rhymes reflects lessons I’ve learned about taking the time to listen to and understand myself and others along the way.


Nieuwe muziek

Kane Strang komt uit Nieuw-Zeeland en debuteerde in 2016 met prima plaat Blue Cheese. Zo prima, dat de volgend maand verschijnende opvolger (Two Hearts and No Brain) bij het Amerikaanse kwaliteitslabel Dead Oceans verschijnt.

Op die nieuwe plaat vind je het My Smile Is Extinct, een liedje om grijs te draaien. Althans, dat hebben wij gedaan. Het liedje is catchy en lekker uptempo. Maar het is vooral de tekst die ons elke keer doet grijnzen. Neem bijvoorbeeld het refrein, dat zo heerlijk vol zelfmedelijden zit dat het van The Smiths had kunnen zijn:

I said kill me now, I want to die
I heard there’s a chance at an afterlife
I might not get let in
But at least I won’t be living

En daarbij fijne zinnetjes als “Then she reached across and grabbed my hand/ I don’t like when they do that, it’s always part of the plan”. Ja, dan heb je ons hoor.


Nieuwe muziek

Drie jaar geleden debuteerde de Britse singer/songwriter Nick Mulvey op Gobsmag met het heerlijke liedje Cucurucu. Een paar maanden later kwam z’n debuutplaat First Mind uit. Een plaat die we nog regelmatig draaien, zeker als het weer wat warmer wordt en loom hangen met een koud biertje de way to go is. Goed nieuws dan ook dat een nieuwe plaat onderweg is.

Hoe dat nieuwe album gaat heten? En wanneer verschijnt-ie? Daarover tasten wij helaas nog in het duister. Wat we wel weten: Unconditional is de eerste single, die ging gisteren in première bij BBC radio 1 (“Hottest record’) en de videclip is gemaakt door Bastian Glaessner, die ook regelmatig met Björk samenwerkt.

Stukje achtergrond voor de nieuwkomers: Nick Mulvey zat voorheen in Portico Quatret, een band die in 2008 met Knee-deep In The North Sea genomineerd was voor de prestigieuze Mercury Music Prize, waar uiteindelijk Elbow mee naar huis ging. In 2015 verscheen z’n heel goed ontvangen debuutplaat First Mind, die -jawel- ook genomineerd werd voor de Mercury Prize.

U bent weer bij. Proost.


Nieuwe muziek

Los Colognes opereert vanuit Nashville en steekt hun invloeden / inspiraties niet onder stoelen of banken: Chess Records, Mose Allison, JJ Cale, Bob Dylan, The Grateful Dead, Dire Straits en Los Lobos. Op prima liedje ‘Sneakin’ Breadcrumbs’ horen we ook nog Fleetwood Mac.

Het liedje is afkomstig van nieuwe plaat The Wave, hun derde sinds het debuut in 2013. Het album gaat over “archetypes and about the everyday”. Wat dat dan is? Ga er maar even voor zitten:

There are allusions to the Great Flood, to Plato’s Cave, to Poe, to the hero’s quest so iconically defined by Joseph Campbell. There are recurring metaphors about the water, about the vastness of the ocean and the delicate balance between riding the wave and being pulled under. There is struggle, there is dread, there is hope, there is ultimately the knowledge only gained by a journey. It’s an album about attempting to gain acceptance with the flow of adulthood, life in the music business, the changing awareness that only time and maturity can hand to someone.

De sound van Los Colognes is warm, denk mid-’70s California pop. Het zijn liedjes waarmee je eigenlijk niemand voor de schenen kan trappen. Kun je veilig noemen, maar ook, zoals met ‘Sneaking Breadcrumbs’, gewoon heerlijke niks aan de hand muziek om te bij weg te dromen over die aankomende zomervakantie.


Nieuwe muziek

Achter de naam Gold Star gaat Marlon Rabenreither schuil, een singer/songwriter uit Los Angeles. Op z’n tweede langspeler, het net verschenen Big Blue, klinkt hij beter dan ooit.

Big Blue is een autobiografische plaat, beïnvloed door het werk van schrijvers als Fante, Baldwin en Chandler en muzikanten als Neil Young, Leonard Cohen, Wilco en Elliott Smith. En zoals de promo-machine achter Gold Star al stelt: You’d think it was one of those lost classics, but really it’s just a long letter from a young singer/songwriter both weary and wise beyond his years.

Come With Me is de albumopener en vanaf het allereerste getrommel denk je meteen aan een bekend nummer: Heart Of Gold van Neil Young. Ja, ook de gitaarmelodie doet dat belletje rinkelen. En hey, een mondharmonica. Maar toch, daarna krijgt het iets eigens. Ook omdat het natuurlijk geen akoestische gitaren zijn. Een orgeltje komt er ook bij. En een slide-gitaar. Goede stem, beetje bijtend wordt het. Guitar-noir Americana noemen ze het. Fijn wel.


Nieuwe muziek