Auteur: <span>Harm</span>

Een nieuwe band, maar toch ook weer niet. Het Ierse Lankum, dat onlangs met het prachtige folkalbum Between The Earth And Sky kwam, heette namelijk eerst Lynched. Het duurde een paar jaar, maar toen kwam toch wel het besef dat die naam niet echt lekker ligt “in regards to acts of racist violence”. Je dan maar vernoemen naar stokoud liedje ‘False Lankum’ van Ierse reiziger John Reilly Jr.

Ooit begonnen als een experimental-psychedelic-folk-punk-duo door de broers Ian en Daragh Lynch (aha!), is de sound op deze gloednieuwe plaat te vangen in twee woorden: traditional folk. Oftewel: harmonieën, akoestische gitaar en op sommige liedjes ook uilleann pipes (Ierse doedelzak) en viool. Soms instrumentaal, soms uiterst poëtisch.

Prijsnummer op het bij Rough Trade uitgekomen Between The Earth And Sky (5 sterren van The Guardian) moet single ‘The Granite Gaze’ zijn. Alles komt daar samen: een karakteristieke stem, zware tekst, donkere sfeer en een melodie die je niet wilt tegenkomen in een donker steegje. Brrr, wat mooi.


Nieuwe muziek

Een muzikaal wonderkind. Het staat er echt, in het meegestuurde bio’tje van de Franse multi-instrumentalist Octave Lissner. Beïnvloed door artiesten als Otis Redding, Marvin Gaye, Burt Bacharach en Neil Young en anderzijds door meer hedendaagse bands als Kings of Leon en Radiohead, komt hij volgende maand met z’n titelloze en in Servië opgenomen debuutalbum. Opener ‘Little Mary’ is voorlopig ons favoriete liedje.

Octave is een even muzikaal als veelzijdig en druk mannetje. Hij heeft gespeeld in diverse bandjes (en ook voor geschreven), opgetreden in diverse zalen in Londen en Parijs en hield een maand lang residentie in een Franse jazz club waar hij elke week een ode bracht aan jazz gitarist John Scofield. En oja, hij schrijft ook muziek voor webseries en films. Zo is het hier uitgelicht ‘Little Mary’ gebruikt voor Valley of Love (met Gerard Depardieu en Isabelle Huppert).

Zijn leeftijd? 24 jaar. Noemen ze een muzikaal wonderkind.


Nieuwe muziek

Twee jaar geleden, het was ook november, schreven we: “2016 wordt het jaar van Tracy denken wij.” Dat dachten we echt. Weliswaar steeg z’n populariteit, maar om nou te zeggen dat Tracy Bryant een doorbraak beleefde… De onlangs verschenen opvolger A Place For Nothing and Everything In Its Place gaat hem zeker weer verder helpen, maar aan een nieuwe uitspraak branden we onze vingers niet.

Tracy Bryant dus. Zanger / oprichter van Corners en solo-artiest op Burger Records. A Place For Nothing and Everything In Its Place nam-ie bij onze buren op, in Berlijn. In eerste instantie zou het een “introspective acoustic” album worden, maar eenmaal in de studio kwamen er toch wat meer stekkers, pedaaltjes en audiokanaaltjes bij kijken. Of zoals de platenmaatschappij stelt: “The album is filled with dreamy footnotes of piano, 60‘s percussion and a more than once appearance of edgy guitars.” Mastering lag trouwens in handen van Dave Cooley, die ook facturen stuurde naar Ariel Pink, The Black Angels en M83. Bryant mag op (prijsnummer) A Crowed Room dan wel zingen dat less more is en dat een crowded room verwarrend werkt, maar voor deze plaat pakt het perfect uit.


Nieuwe muziek

Novo Amor (pseudoniem van Engelsman Ali Lacey) is al twee keer op Gobsmag voorbij gekomen in de afgelopen drie jaar. De derde keer is voor zijn samenwerking met Ed Tullett. Vandaag verscheen hun plaat Heiress en single Terraform laat horen dat je die moet gaan checken.

Ali en Ed hebben elkaar in november 2013 ontmoet en begonnen al snel samen te schrijven, wat uiteindelijk deze nieuwe plaat is geworden. Het is dus een product van bijna 4 jaar lang werken en, zoals ze zelf stellen, “a collection of songs both meticulously calculated and deeply felt”.

Liedje Terraform heeft een speciale videoclip gekregen, opgenomen in Indonesië. Deze gaat over de Sulphur Porters of Ijen en hun families:

The Sulfur Porters of Ijen work in some of the toughest conditions you can imagine, doing the most physical of jobs: mining. Everyday they face highly toxic fumes, a treacherous landscape and carry an immense weight up an almost vertical rock wall, all for one single purpose; to provide a future for their loved ones. Video makers Sil & Jorik have set up Ijen Assistance to provide funds to help in the region with the aim of improving the lives of the porters and their families, including facilitating the education of the miner’s children so that they don’t have to follow in their parent’s footsteps.

Een percentage van de opbrengst van deze single gaat ook naar dit goede doel.

Nieuwe muziek

Een van onze favoriete bandjes uit Denemarken moet Nelson Can wel zijn. Sinds 2012 strooien ze met fijne EP’tjes en het gloednieuwe EP3 is misschien wel hun beste tot nu toe. Single Break Down Your Walls is al een tijdje uit, maar verdient nog steeds alle aandacht wat ons betreft.

Bij de buren van Music And Riots vertelt bassiste Signe SigneSigne dat liedje gaat over over “being anxious about being anxious. Anxiety is a beast with many faces and it can be really difficult to bridle if you don’t open up and tell people how you feel and start forgiving yourself for not being so goddamn perfect all the time.”

Wij zijn vooral bang dat het liedje op repeat blijft staan.


Nieuwe muziek

Bij de muntjesautomaat zei ik: ‘De laatste keer dat ik hier was, moet ook bij een concert van The National geweest zijn. Drie jaar geleden?’ Ik vond het nogal een constatering. Op de terugreis, googlend in de trein, bleek het zelfs nog een jaartje verder terug te zijn. Nooit een liefhebber geweest van de Heineken Music Hall. Ik heb mijn bandjes liever iets dichterbij.

Maar The National heeft een uitzonderingspositie. Dat gaat soms best diep. Zo’n band wiens platen je als laatste inpakt bij een verhuizing en als eerste in de uitdagend lege nieuwe Ikea-kast zet. De band waarmee ik steeds minder jong ben geworden en vooral nog veel meer ouder mee hoop te worden.

Gobsmag gemijmer

Nieuw bandje uit het altijd hippe Brooklyn tippen? Komt-ie: check Hypoluxo eens. Met Taste Buds is er sinds een paar maandjes een fijn EP’tje uit, ‘Nevada‘ is ons favo liedje.

“Sort of funny.” Met die drie woorden omschrijft het kwartet op Facebook hun genre. Dat zegt wel wat over hun kijk op het in hokjes denken, maar niet zoveel over hun sound. Maar goed, daar zijn we dan voor. Om de Brooklyn connectie levend te houden, kun je een beetje denken aan The National, ten tijde van hun “shaky” debuut (16 jaar oud alweer). Iets recenter en meer hoorbaarder: Quiet Hollers en (op andere tracks dan de hier uitgelichte) Real Estate. En vooruit, misschien een beetje Joy Division. Indie jingle / jangle postpunk dus. Zo, lekker hokje gebouwd. Koffie?


Nieuwe muziek

Ruim tweeënhalf jaar geleden pikten we ze eruit: The Slow Readers Club, uit Manchester. Tien dagen later verscheen hun debuutplaat Cavalcade. Met ‘Lunatic’ is er nu een gloednieuwe single.

Tweeënhalf jaar, dat is tegenwoordig in de muziekindustrie bijna een heel leven. Er kan een hoop gebeuren in die tijd. The Slow Readers Club heeft zeker niet stil gezeten. Dat debuutalbum, in eerste instantie uitgebracht in eigen beheer, harkte langzaam maar zeker streams binnen. Afgaande op de spotify cijfers toch gemiddeld zo’n 80.000 per liedje. En als je de band volgt op Facebook, zie je een stroom aan foto’s van volle, enthousiaste zalen voorbij komen. Tijd voor de volgende stap dus.

Nieuw single Lunatic zal niet meteen de grote doorbraak worden, maar laat wel een voorzichtige groei horen. Een goed single, met die vertrouwde Interpol-vibe (goeie stem) en een duidelijke Britpop sound. Beetje donker, maar wel sfeervol. Dus ja, dat gaat wel goed komen.

Nieuwe muziek