Auteur: <span>Harm</span>

Gizmo Varillas: het klinkt Spaans en dat is het dan ook. Geboren in Santander en via Bilbao, woont de jonge muzikant inmiddels in Engeland. Eerst in Cardiff, als student filmmaker, en nu in Londen. Als muzikant is-ie nu echter aan het doorbreken.

Het was een (in eerste instantie) verloren zomer die Gizmo naar het goud bracht. Op vakantie in Zuid-Frankrijk speelde hij op straat voedsel en onderdak bij elkaar. Dat ging zo voorspoedig dat hij steeds meer vertrouwen kreeg in een carrière als muzikant. Niet veel later kwamen er ook bemoedigende bericht van een artiest als Gavin James, met wie hij zowaar mee op tour mocht door Europe. Ook mocht-ie daarna met Jack Savoretti (scoorde tweeënhalf jaar geleden een dikke 8.6 bij ons).

En nu is het dan tijd om het zelf te doen. Na een EP’tje, verscheen in 2016 met El Dorado een eerste langspeler. In Engeland kreegt het z’n hoofd boven het maaiveld uit. “Hugely talented,” zei Tom Robinson van BBC 6 Music. “The songwriter has pieced together a series of sunshine hymns, bizarrely contagious and wholly unique nuggets of summertime joy,” schreef CLASH.

Eerlijk is eerlijk, het plaatje was ons niet opgevallen. Dat wil zeggen: niemand heeft het ons laten horen. Geen promoter, geen algoritme. Bij het inluisteren van de komende Eurosonic editie kwamen we voor het eerst met Gizmo in aanraking. En met ‘Freedom For A Change’ was het meteen raak. Een cirkel in het blokkenschema.


Nieuwe muziek

En dan blijkt een van de fijnste Madchester-achtige liedjes uit Noorwegen te komen. Great News is de bandnaam, Never Get My Love de songtitel. Een debuutalbum staat gepland voor februari 2018.

Twee van de drie bandleden speelden samen in Dr. Crooks Magic Playground, maar besloten samen nieuwe paden te gaan bewandelen. Een vriend kwam erbij (inmiddels al weer vervangen) en een nieuwe band was geboren. Toen een geïnteresseerde platenmaatschappij ze een berichtje stuurde, knalde het trio direct de woorden “great news” terug. En zie hier, ook een bandnaam was gevonden.

Bij de buren van Clash vertelt Great News waarover Never Get My Love gaat:

“When you´re feeling down and isolated, there’s this voice, like the Devil on your shoulder, telling you to go out and get numb. I am telling him that, sure, we can play around and waste away, but you can not touch the once I love or get too deep inside my soul. He will never get my love, and he won´t take my love a way from those who are closest to me.”

In januari speelt Great News op Eurosonic in Groningen.


Nieuwe muziek

William Wilde was een vooraanstaande oog- een oorarts, die leefde van 1815 tot 1876. Hij had een zoon, die Oscar heette en boeken schreef. William Wild (zonder E op het eind) was ook de naam van een Australische politicus (1834 – 1861) en een Britse cricketspeler uit 1846. Tegenwoordig is de naam William Wild vooral bekend als het pseudoniem van de uit Knoxville afkomstige singer/songriter Garett Sale.

Sale debuteerde als William Wild in 2014 met een gelijknamig -en prachtig klinkend- album, dat qua sound ergens het midden houdt tussen Local Natives en Damien Rice (dat is een breed spectrum, maar nu ben je wel benieuwd, toch?). Met het opvolgend EP’tje Steady Now ging het pas echt hard; volgens platenmaatschappij Sony verzamelde Sale er ruim 12 miljoen streams mee. Kunnen we niet checken, het plaatje is van de streamingdienst afgehaald.

Hoe dan ook, Sale heeft dus getekend bij een grote platenmaatschappij (debuut was zelf uitgebracht) en z’n carrière is in een nieuwe fase beland. Nieuw liedje Who Do You Love heeft hij geschreven in kleedkamers, tijdens een tour door Amerika. Over optredens gesproken: hij deed ook het voorprogramma van Gobsmag favo Nick Mulvey. Terug naar het liedje, wat dat is prachtig. Een vrolijk, goed in het gehoor liggend indie-popliedje, in het verlengde van America en Iron & Wine. Bonuspunten voor de heerlijke vrouwenstem in de mix.


Nieuwe muziek

Uit Zweden, Malmö om precies te zijn, komt Hater. Klinkt als een harde bandnaam, maar dat is een dwaalspoor; het kwartet maakt slimme, melodieuze gitaarliedjes.

Hater heeft er zin in; nadat ze eerder dit jaar een debuutalbum uitbrachten (You Tried), is er sinds 1 december al weer een nieuw EP’tje: Red Blinders. Om het ijzer te smeden wanneer het heet is, nietwaar?

En met vier topliedjes zou je het EP’tje zeker heet kunnen noemen (makkelijk bruggetje – red.). Opener ‘Blushing‘ is soort van vooruit geschoven als single, maar uitschieter is wat ons betreft uitsmijter Penthouse, volgens de band “a chunkier c86 groove with a wind blowing through its motorik rhythm”.

Sluiten we af met een quote van ons gewaardeerde collega’s van Stereogum, want spot-on: “Their unique take on rock music feels familiar and lived-in, taking bits from indie-pop, post-punk, and classic rock.”

(PS. Ze komen naar Nederland!)


Nieuwe muziek

Durven wij nog iets te featuren als de videoclip al over de 400.000 views is gegaan? Tuurlijk, #newmusic is #newmusic en I Was A Fool van Sunflower Bean is te gek.

De band uit Brooklyn is dus hip. Gebeurde al met het vorig jaar verschenen debuutalbum Human Ceremony. ‘I Was A Fool’ staat daar niet op en laat volgens gitarist Nick Kivlen horen hoe ze gegroeid zijn als een band, “while still staying true to the band that first played together back in high school”.

Op 11 april staan ze in het bovenzaaltje van Paradiso. Wellicht moet je daar maar eens heen gaan.


Nieuwe muziek

Nieuw, maar toch ook niet: Alien Stadium is het project van Steve Mason (oa van The Beta Band) en Martin Duffy (Primal Scream). Hun mini-album Livin’ In Elizabethan Times is een aardige trip.

Achtentwintig minuten klokt het bij Domino uitgebrachte schijfje, verspreid over vier liedjes. Je zou het kunnen zien als een moderne versie van Jeff Wayne’s magnus opum The War Of The Worlds uit 1978: buitenaardse wezens vallen de mensheid aan. In single This One’s For The Humans, misschien wel het meest “normale” liedje, hebben de aliens een boodschap voor ons. Daarna breekt de hel los: op kneiter The Visitations komen de mannetjes langs met vijandige intenties, op The Moon Is Not Your Friend wordt heil gezocht bij een andere planeet en op de waanzinnige afsluiter Titanic Dance gaan we allemaal dansend ten onder. Allemaal? Of zijn er overlevenden? (“Martin? Martin, are you alright?”).

Een even sterk als krankzinnig EP’tje.


Nieuwe muziek

Prima nieuw indiepopbandje uit London: Sea Girls. Na een fijn EP’tje eerder dit jaar (Call Me Out) pakken ze door met de uiterst catchy zijnde single ‘What For’.

“This song is a real stream of ramblings but with a core mood,” vertelt zanger Henry Camamile bij de buren van DIY. “It encapsulates the anxiety of falling short and the worry of slipping and ruining something that means so much.”

Momenteel opereert de band nog aardig onder de radar (zitten bij een Australisch labeltje?) maar als je met elke nieuwe single nog fijner klinkt, gaat dat boven komen drijven gauw genoeg gebeuren. Denken wij dan.


Nieuwe muziek

Ze wordt een van “Australia’s most promising emerging talents” genoemd: Tia Gostelow. Vier singles heeft ze nog maar uit, en de laatste, Hunger getiteld, is inderdaad heel fijn.

Over haar liedjes zegt ze: “I make sense of life through song. I really live and breathe music – it has to be sincere, from the heart. I think it’s beautiful when people can relate to songs in their own ways with their own stories.”

Ze noemt het zelf perfecte muziek voor een zondagmiddag of een autorit, zodat je ook relaxed naar de tekst kan luisteren. Klinkt goed, maar volgens ons werkt het ook prima op een druilerige donderdagmiddag.

Hoe dan ook, Tia is bezig met een debuut EP, en dat is goed nieuws.


Nieuwe muziek