Auteur: <span>Harm</span>

Het duo Luluc, bestaande uit Zoe Randell en Steven Hassett, komt oorspronkelijk uit Melbourne, maar opereert al een tijdje vanuit het hippe Brooklyn. Zo’n grote verrassing is het dus niet dat The National leden Matt Berninger en Aaron Dessner groot fan zijn Ook zo’n mooi verhaal: Nick Drake ontdekker / producer Nick Boyd sprak bij het voor het eerst horen van het debuut Dear Hamlyn de memorabele woorden: “Who hell is this?!” Om daarna overdonderd contact te zoeken en meteen maar de productie te doen voor de opvolger.

Inmiddels zijn we al weer een plaat verder. Sculptor, co-geproduceerd door Dessner, verscheen vorige week en dat is er eentje, hoor. Veel bitterzoete liedjes die je meteen bij de strot grijpen. Omdat de emotie zo herkenbaar is. Wie niks voelt, moet van steen zijn. Of zoals The Guardian schrijft: “This is suburban sadness recast as beauty”.

Wat een prachtplaat.

Nieuwe muziek

Shadwick Wilde van Quiet Hollers weet dat je met scherpe openingsregels de luisteraar meteen je liedje insleurt. Bewijs daarvoor vinden we al genoeg op de eerste twee topplaten, en ook weer op gloednieuwe aanwinst Addicted:

“I won’t lie, I was addicted. I did each line like it was scripted.”

En we zijn los.

Laat maar komen die nieuwe plaat, want wij zijn aan Quiet Hollers -komt’ie- verslaafd. Lekker, man.

Nieuwe muziek

Vanaf 5 oktober staat met TPC een gloednieuwe plaat van Tokyo Police Club in het vinylvak. Het is hun eerste plaat sinds vier jaar en dat is best een verrassing, want de band stond op springen. Het was uiteindelijk zanger / bassist Dave Monks (solo ook op Gobsmag – een 8.0) die er voor ging liggen. Bij Paste Magazine lezen we:

“Working apart on music dimmed Tokyo Police Club’s creative spark, but when the band was on the brink of a breakup, Dave Monks (bass/vocals) said, “Fuck no.” Rallying his bandmates to try and make their Abbey Road before bowing out, Monks and the rest of the band retreated to rural Ontario to write without reservation, with thoughts of commercial success blocked out to uninhibit themselves.”

Drie liedjes zijn er inmiddels al te horen: New Blues, Hercules en DLTFWYH (*). En het moet gezegd worden: die hervonden energie en (met een korreltje zout te nemen) schijt-aan-commercie instelling smaakt heerlijk. We horen nog altijd een hoog The Strokes gehalte: scherp gitaargeluid, doffe drums, stuiterende riffs en een zeikerige vocal. Wat wil een mens nog meer?

(*) Voor in de “chats”: DLTFWYH = Don’t Let Them Fuck With Your Heart

Nieuwe muziek

Justin -Bon Iver- Vernon en The National liggen elkaar wel. Staan weleens samen op een podium. Nieuw in die samenwerking is Big Red Machine, een project van Vernon en The National gitarist / muzieknerd Aaron Dessner. In 2009 leverden ze voor de verzamelaar Dark Was The Night al een liedje met die titel aan, maar nu komt er deze zomer dan echt een debuutalbum aan onder de bandnaam Big Red Machine. Die schijf zal 10 nummers tellen, de eerste vier vind je al online op alle streaming platformen: Lyla, Gratitude, Forrest Green en Hymonostic. En mensen, die zijn prachtig (pro-tip: luister ze op een koptelefoon). Of zoals Justin zingt in het hypnotische Gratitude: “Well, we better not fuck this up.”
Dit zal weleens een plaat voor hoog in de albumjaarlijstjes kunnen gaan worden…

Nieuwe muziek

En dan nu: muziek uit Liverpool. Maak kennis met Adele Emmas en Christian Sandford a.k.a. St. Jude The Obscure, een doorstart van Feral Love and Bird (kenden wij ook niet). Het duo stuurde ons haar nieuwste single, het prachtige ‘I’m The Wolves’. Het liedje gaat over “independence and freedom of spirit, the need to escape a somewhat chaotic world and to reconnect with the simplicity of nature“. Voor mee-schrijvers: Darren Jones (oa van Skepta) en niemand minder dan Ed O’Brien van Radiohead hebben het geproduceerd. Noemen wij een succesvolle doorstart.

Nieuwe muziek

Gloednieuwe single van George Ogilvie, die we in februari 2017 “wellicht de nieuwe Ben Howard” noemden. Altijd die kleine slag om de arm, uiteraard, maar met dit liedje en de twee andere van het onlangs verschenen Nowhere EP’tje (in Spotify) pakt de singer/songwriter uit Canterbury heerlijk door en blijven we toch dingen zeggen als “ja, deze kerel komt er wel”.

Nieuwe muziek

Verse single van Lifted, de 27 juli verschijnende plaat van Gobsmag favo Israel Nash Gripka, de domineeszoon die regelmatige vergeleken wordt met Neil Young (z’n stem) en soms zelfs met Pink Floyd (vanwege de ietwat psychedelische sound). Lifted gaat niet die kant op, afgaande op voorproefjes Rolling On en Lucky Ones. Fijn is het wel.

Nieuwe muziek

Komt-ie dan eindelijk: het debuutalbum van het Ierse duo Saint Sister. De titel luidt Shape of Silence en 5 oktober is de datum die je moet omcirkelen in je agenda. Eerste voorproefje is Twin Peaks, een prachtig liedje dat Morgan MacIntyre schreef voor een vriend die het even een moeilijk had. “What I wanted to say was, ‘Let’s just do all the things we enjoy, let’s block out the rest of the world, let it just be us for the next while and don’t worry, we don’t have to think about anything that will upset you,” vertelde ze onlangs aan het Amerikaanse Billboard waar de single in première ging. Ze noemt in het liedje dan ook een aantal dingen waar ze vrolijk van wordt, zoals de Twin Peaks serie, Joni Mitchell, Judee Sill, marmalade en een Noord-Ierse lekkernij (“fifteens”).

Inmiddels bestaat Saint Sister ruim drieënhalf jaar (Gobsmagdebuut: december 2016) en de weg gaat nog immer omhoog. De belangrijkste festivals zijn gedaan (SXSW, Glastonbury, Latitude, The Great Escape, Eurosonic), optredens op Ierse televisie en nu dus met Billboard ook exposure op een belangrijke Amerikaanse website.

In 2015 verscheen een goed ontvangen EP (Madrid), maar afgaande op deze nieuwe single en het vorig jaar verschenen Causing Trouble, had het duo daar haar eigen sound nog niet echt gevonden. Wat die sound dan is? “Loosely speaking it’s deeply rooted in Irish traditional and folk music, with influence from minimalist and electronic music,” aldus Gemma Doherty. Wij zijn fan.

Nieuwe muziek