Be Brave‘ een eerste single en sindsdien gaat het lekker met oa een optreden op het grote Great Escape festival, een BBC 1 sessie en vele live shows in zowel zalen als festivals. Kortom, z’n ietwat lastige naam gaat rond in “het wereldje”. Met het vorige week verschenen ‘Confession‘ als tweede single pakt Soham De prima door. Het is een prachtige slowburner op de piano, omlijst door een paar subtiele strijkers. Volgende maand verschijnt z’n debuut EP The Next Nowhere en speelt hij in Nederland, als voorprogramma van de Pierce Brothers. Trek uw agenda.
Maak kennis met de 21-jarige Soham De (spreek uit Sjow-ham Die), een zeer talentvolle muzikant (fijne stem!) uit King’s Lynn, Engeland. Begin dit jaar verscheen met ‘Auteur: <span>Harm</span>
Op 5 oktober verschijnt abysskiss, het nieuwe solo album van Big Thief frontvrouw Adrianne Lenker. Eerder verscheen al mooi voorproefje ‘cradle’, dat door Stereogum een “gentle folk lullaby” werd genoemd en NPR poëtisch deed verzuchten dat het liedje “floats like a whisper (..) but it hits hard”. Met ‘symbol’ (yup, alles zonder hoofdletter op dit album en waarom niet) is er een tweede liedje vrijgegeven en ook die werkt wegdromen in de hand. Ze schreef het tussen twee tours in:
“I think it was born out of the feeling of wanting to feel at home somewhere amidst the blur of constant travel. Writing it helped me articulate the recognition of a very deep sense of home contained within the warmth of my loved ones and friends madevisible in something as simple as a smile.”
Mooi, heel mooi.
Maandagochtend en je wilt nog niet zoveel gezeik aan je hoofd. We get that. Daarom ook een rustige #newmusic-tip deze ochtend: het prachtige Going Steady van North Americans, het pseudoniem van Patrick McDermott. Het is de titeltrack van z’n aankomende derde album, waarop hij hulp kreeg van oa Dylan Baldi (Cloud Nothings) en Julianna Barwick. “This record was dreamed up in those moments where nothing else matters outside of what’s directly around you and the company you keep,” vertelt McDermott op Stereogum en op een maandagochtend kun je daar alleen maar naar verlangen.
Eind deze maand verschijnt met Sum Of All Your Parts de derde plaat van Fatherson. Het Schotse trio is dus al even bezig en wist al een aardige fanbase op te bouwen. Gevoelsmatig zouden ze nu zomaar eens de sprong naar het “grote publiek” kunnen maken. Dat ze live hun mannetje staan was al geen geheim meer (oa op sleeptouw genomen door Frightened Rabbit, Biffy Clyro, Kings Of Leon, Idlewild) en nu ze met het nieuwe werk ook op plaat echt knallen, lijkt alles klaar te zijn voor de volgende stap.
Op de laatste twee singles hoor je precies in welke hoeken Fatherson het zoekt. Op Making Waves schurken ze dicht tegen het Schotse rock-geluid van Biffy Clyro en Frightened Rabbit aan en op Reflection gaan ze meer voor de “gevoelige” indie-rock, enigszins in het verlengde van bijvoorbeeld Palace en zelfs een beetje Bear’s Den. Wat steeds als een kasteel in de Schotse Hooglanden fier overeind blijft staan, zijn de fijne stem van Ross Leighton, de heerlijke gitaarsound en de sterke melodieën.
Afijn, kom maar door met die plaat.
Ineens weer terug: het vrolijke geluid van Cayucas. Drie jaar na hun laatste plaat Dancing At The Blue Lagoon is er met ‘Jessica WJ’ een heerlijke nieuwe single, met op de flipside het eveneens lekker in het gehoor liggende ‘Skeleton Coast’.
Na een jaar gesurfd te hebben op die eerder genoemde langspeler en de nog steeds heerlijk klinkende voorloper Big Foot (2013) is het duo, bestaande uit de tweelingbroers Zach en Ben Yudin, de studio in gedoken met Dennis Herring, een producer die eerder werkte met prima namen als Elvis Costello en Modest Mouse. Momenteel leggen ze de laatste hand aan hun derde LP die binnenkort zal uitkomen. Kortom: goed nieuws op deze maandag.
Twee jaar na haar fijne plaat Empire Builder komt Laura Gibson eind oktober met de opvolger: Goners. Ze ging diep voor die plaat: “I tore my heart and brain apart on this one,” schrijft de Amerikaanse muzikante op Facebook. “And tried to say something true about grief and love and the ways we share pain with each other (that sounds rather dour, but I promise there are a few toe-tappers hidden amongst the sorrows).”
Eerste voorproefje Tenderness is meteen raak. Neem alleen al de openingszin: “I met you the year I stopped fearing my body.” Kijk, zo begin je dus een kort verhaal. Bij onze collega’s van The Fader vertelt Laura openhartig over het liedje:
“[it] reflects on the ways we project pain, lash out, or become cracked open by the immediacy of another person. […] The act of holding each others’ trauma and grief, is both miraculous and messy. When we’re young, we adopt certain strategies for seeking and receiving tenderness. Much of adulthood is spent dismantling those strategies, and drawing new ones. I wanted to write about that dismantlement.”
En dat is prachtig gelukt.
Hier is weer zo’n debuutep’tje dat in eerste instantie volledig langs ons heen is gevlogen: Mooneye EP van Mooneye. Onbegrijpelijk, want na de eerste luisterbeurt (vorige week) waren we laaidend enthousiast over dit al in maart verschenen schijfje.
Mooneye is de Belgische songwriter Michiel Libberecht, die eerder al naam maakte bij onze zuiderburen als Mickey Doyle. Als Mooneye formeerde hij een band en blinkt hij uit in liedjes die al door OOR omschreven werden als “ronduit meesterlijk” en van “uitzonderlijke klasse”. En weet je, ze hebben gelijk. Het is een prachtig Ep’tje dat meteen al belachelijk goed opent met ‘Thinking About Leaving’. Vier liedjes later is het al weer over en rest enkel de repeatknop.
Colin MacIntyre is de man achter Mull Historical Society en eind september verschijnt met Wakelines de achtste plaat onder die naam. Achter de knoppen zat ditmaal Bernard Butler, bandlid van Suede en “Brit-Award-winning” producer.
De albumtitel Wakelines, ook de eerste single, refereert deels naar een jeugdherrinering van MacIntyre. Als kind stond hij vroeg op om z’n vader het eiland Mull te zien verlaten, voor een week werk bij de BBC op het vasteland:
“He didn’t know I was watching. I missed him dreadfully. The songs are about family, and home, and how home, and islands, dreams, travel. […] But it is also about people on the move in a global sense, families being forced to leave their homes due to war. Migration, and how “home” travels, have been themes across much of my recent work. In both music and words it has been the most creative time I’ve ever had.”
Een plaat om naar uit te kijken.