Auteur: <span>Harm</span>

Matt Murphy, gitarist en zanger van The Wombats, is met Love Fame Tragedy een bijzonder aardig zijprojectje begonnen. Doet-ie niet alleen, want met leden van Pearl Jam (Matt Chamberlain), Alt-J (Gus Unger-Hamilton) en Pixies (Joey Santiago) zou je het een supergroepje kunnen noemen. Zelf spreekt-ie liever van “It’s somewhere between Gorillaz and a solo project”. En iets verderop in datzelfde interview met NME: “I just wanna have a new outlet where it’s snappy and quick and fast, not overthinking it.” 

In september verschijnt met I Don’t Want To Play The Victim, But I’m Really Good At It een EP’tje en eerste single My Cheating Heart (ft. zangeres / model Maddi Jean Waterhouse) gaat al als een malle met bijna 500.000 streams en ruim 650.000 views. Begrijpelijk, want catchy als 2007.

Nieuwe muziek

Heel mooi dit: de Britse band Flyte met onze favoriete Britse zusjes The Staves op gloednieuwe track White Roses. (Eind vorig jaar deden ze al een kerstliedje samen – ook hemels). Mooie melodie, fijne instrumentatie (heel erg Crosby, Stills & Nash) en dat prachtige achtergrondkoortje… Oef. “Good evening, and goodnight/ I didnt’t want this day to end.”

Nieuwe muziek

De Ierse muzikant Mick Flannery staat al ruim 5 jaar op ons lijstje van niet te missen singer/songwriters. Van een echte doorbraak is het nooit gekomen, maar misschien dat het met de vandaag uitgekomen titelloze plaat (z’n 6e) gaat gebeuren. Volgens de promomachine zingt Flannery op deze schijf over “ambitie en de zoektocht naar een zinvol leven” en heeft hij hiervoor “een centraal personage in het leven geroepen in de context van de soms futloze en disfunctionele levensstijl van een muzikant”.
Albumopener ‘Wasteland‘ trekt je meteen naar binnen met een intiem begin om later uit te barsten met onheilspellende violen en koor. Tel daar goudeerlijke zinnen als “I want to be remembered as a good father who did his best” bij op en je weet dat je dit album helemaal wilt luisteren.

Nieuwe muziek

Hoog “Bruce Springsteen Born To Run tijdperk” gehalte in Divorce, de nieuwe single van de Australische muzikant Alex Cameron. Luister naar die piano, luister naar die manier van zingen en hoor dat glockenspiel (of zou het een synthesizer zijn?). Ook Springstiaans, de kunst van het vertellen van een verhaaltje op muziek (er mist alleen nog een hoofdrolspeelster met de naam Mary). Mooiste regel in dit liedje, en gelukkig komt-ie twee keer langs, is het geweldig snerende “I got friends in Kansas City with a motherfucking futon couch, if that’s how you want to play it”.
Op 23 september komt met Miami Memory het nieuwe album van Alex Cameron uit.

Nieuwe muziek

Op de vloer weer jouw rotzooi. Mag ik je er even aan herinneren dat ik degene ben die het allemaal weer bij elkaar mag rapen? Was het daarom dat je al weg was voordat ik kon vragen waarom je stopte met van me te houden?

Hoorde dat je een ander hebt. Is het leuk praten met haar? Ik dacht dat ze met je probeerde te vechten, net zoals ik altijd deed. Was het daarom dat je al weg was voordat ik kon vragen waarom je stopte met van me te houden?

Je zei dat ik de enige was. De enige die ging. De gekozene, de heilige, jouw enige. De enige van wie jij houdt.

“Only One” is off of Molly Burch’s 7″, ‘Ballads’ (2019)

Nieuwe muziek

Ierland, Dublin. Het geluid van een nieuw bandje. Fris geluid, opwindend. Alleen die stem, die komt me bekend voor. Nu is het flauw om elke Ierse band met U2 te vergelijken, maar hier ontkom je er niet aan. Want die stem, ja die stem, die stem is gewoon als die van een jonge Bono. Een Bono uit de tijd toen hij leerde z’n stem te gebruiken om de boodschap van liefde te scanderen. “THIS SONG IS NOT A REBEL SONG!” Begin jaren ’80, alles moest nog gewonnen worden.

Afijn, zo’n stem dus. Hij behoort in dit nieuwe bandje tot Elijah Hewson, die ter wereld kwam in de periode tussen de U2 albums Pop (1998) en All That You Can’t Leave Behind (2001). Een periode waarin U2 even geen optredens deed en Bono vooral even Paul Hewson kon zijn, vader van een nieuwe zoon.

Twintig jaar later en Elijah heeft met Inhaler een spannende branche van het familiebedrijf geopend. Ja, er is dus die stem, maar gelukkig is er meer. Check bijvoorbeeld het liedje ‘There’s No Other Pace’. Beetje vroege U2, beetje Echo & The Bunnymen. Maar ook: The Stone Roses en Foals. Tame Impala?

We zullen gaan zien wat de toekomst zal brengen voor dit viertal, maar veelbelovend klinkt het zeker. Hierbij besluiten we dan ook om nooit meer te zeggen dat de zoon van Zonnebrillemans in deze band speelt en is er geen plek meer voor grapjes als “de appel valt niet ver van de Joshua Tree” .

Inhaler speelt 12 september in een uitverkochte Rotown, Rotterdam

Nieuwe muziek

Een mailtje: “We kennen elkaar niet maar ik heb via via begrepen dat jij wellicht wel mooi zou vinden wat ik gemaakt heb.” En inderdaad: ‘Talking ‘Bout Roses‘ van Benedict is prachtig. Een gedragen sound en een stem met een randje. Perfect in het straatje waar ik graag wandel met The National, The Slow Show en Tindersticks.

Achter de naam Benedict gaat Martijn Smits schuil. Van jongs af aan staat-ie al op het podium. Maar niet lang geleden was het even klaar. Hartepijn. Hij sluit zichzelf op, thuis in Amsterdam. Er komen liedjes, demo’s. In de kroeg, met Mart Jeninga (bassist bij oa Celine Cairo en HAEVN), wordt het plan serieuzer. Er moet een plaat komen. Samen met producer Pieter Vonk duiken ze de studio in om er uiteindelijk uit te komen met een plaat die luistert als een persoonlijk verhaal waarin de hoofdpersoon jeugdtrauma’s verwerkt, depressies bezingt en een gebroken hart niet schuwt.

Waar dit eerste voorproefje van die eind dit jaar verschijnende debuutplaat dan over gaat? Welk trauma wordt hier behandeld? In het e-mailtje lezen we:

“Talking ‘bout Roses vertelt het verhaal van een man die wakker wordt met zijn nieuwe liefde in een klein huisje ergens op de rand van het bos. Hij heeft zich daar teruggetrokken om in alle rust van de stilte te genieten. Ogenschijnlijk tevreden leiden de twee een bitterzoet leven vol vrijages, lange ontbijtsessies en wandelingen door het immer uitstrekkende landschap waarbij bij zichzelf immer af blijft vragen: Wat als..?”

Nieuwe muziek

De eerste soloplaat van Hayden Thorpe, voormalig zanger van de Britse prachtband Wild Beasts (RIP), is aanstaande. Op 24 mei verschijnt het titelloze debuut en na het eerste voorproefje Deviner, is het nu de beurt aan het even mooie Love Crimes. “Even the greatest of loves can be given up…”

Nieuwe muziek