Uneasy Laughter, zo heet het 20 maart jl. verschenen nieuwe album van de Amerikaanse rockband Moaning. Volgens platenmaatschappij Sub Pop is het te vatten in de volgende probleemstelling:
What happens when an abrasive rock trio trades guitars for synths, cranks up the beats and leans into the everyday anxieties of simply being a functioning human in the 21st century?
Prima vragen natuurlijk, en een eenduidig antwoord hebben wij ook niet, behalve dan dat het een geweldig spannende plaat oplevert. Zo’n eentje waarvan je stiekem hoopte dat het steeds suffer wordende Editors ooit nog eens zou maken (Is deze opmerking nou nodig? – red.)
De switch van Moaning naar een meer synthpopperige sound kwam uit een soort van verveling, lezen we verder op de website van Sub Pop. Zanger / gitarist Sean Solomon had een folkliedje geschreven, maar haatte het eigenlijk. Samen besloten ze er een Moaning liedje van te maken en creatief helemaal los te gaan. Het folkse niemendalletje veranderde zo in een “complete digital creation,” vertelt Solomon. “It’s super weird and clubby.” Het gebruik van synths voelde logisch, onderstreept bassist (en toetsenist) Pascal Stevenson: “Guitars always sound like guitars, whereas with keyboards you have the ability to thin them out or thicken them up more dramatically, and then mold them to fit into whatever spot you need them to fit into.”
Afijn, een topplaat dus. Ons favoriete liedje? Waarschijnlijk Fall In Love.
