Auteur: <span>Harm</span>

Een paar keer per week draai ik het nieuwe Band of Horses album Things Are Great van begin tot einde. Het is hun beste plaat sinds het fantastische openingsalvo  Everything All The Time (2006) en Cease To Begin (2007) dus dat mocht ook wel weer een keertje. De titel is sarcastisch, want als er iets niet goed gaat momenteel, dan zijn het wel dingen.

Schreeuwen om hulp is lastig. Je moet het durven. En je omgeving moet het op waarde kunnen schatten. John Lennon deed het in Help!, maar moest jaren later uitleggen dat hij in dat Beatles liedje dus echt om hulp schreeuwde; hij was zichzelf een beetje aan het kwijtraken in die periode. Dat hulpeloze gevoel zit ook in het openingsliedje Warning Signs, maar dan van de andere kant. Iedereen zit dat een vriend niet lekker gaat. “You don’t want help/ You don’t need me/ You don’t look well/ And you don’t want anything.” Laat mij en mijn problemen. Maar hij vergeet: “You made your own situation mine/ Now your problem’s mine“.

En het gevoel dat tijd door je handen glipt. Vrienden van jaren geleden, de mensen waar je van hield, er is pijn gedaan, ze zijn weer uit je leven. En je denkt aan ze, in je favoriete stoel, valt het nog te op te lossen, de morgen komt er al weer aan. In Need of Repair gaat daar over. “Every day and night/ I hide from hurt.” Toch is er een sprankje hoop voelbaar door de scheuren in het beton. Ben Bridwell, zanger en tekstschrijven van de band, doet dat goed: “And everything is gonna be fine/ What’s my problem? I need repair”. Alsof de hoofdpersoon na een avond depressief drinken een moment van kinderlijke eenvoud ervaart: als iets stuk is, moet je het repareren. Nu alleen nog de moed vinden om te schreeuwen.

Nieuwe muziek

Fijne gitaarband en vooral erg populair in Engeland: British Sea Power. Braken in 2007 door met anthem Waving Flags, weet u nog? Mooie beelden die zomer vanaf festivals als Glasto en Lowlands. De band bestaat gelukkig nog steeds, er volgden 4 albums sinds het voor een Mercury Prize genomineerde Do You Like Rock Music, zij het wel dat ze sinds vorig jaar hun naam verkort hebben. Het eerste deel is er afgeknipt, vanwege “a rise in a certain kind of nationalism in this world – an isolationist, antagonistic nationalism that [they] don’t want to run any risk of being confused with.” Als Sea Power verschijnt volgende maand een nieuwe plaat (Everything Was Forever) en vier fijne voorproefjes zijn inmiddels online te vinden: Green Goddess, Lakeland Echo, Folly en Waving Flags’ toffe broertje Two Fingers.

Nieuwe muziek

Lennon Gallagher, die in 1999 geboren zoon van voormalig Oasis zanger Liam Gallagher, is (naast model) sinds een tijdje ook frontman van Automotion, de band die hij oprichtte met schoolvriend Jesse Hitchman en verder formeert met drummer Otis Eatwell-Hurst en bassist Luke Chin-Joseph. Waar Bono jr. nog aardig klinkt als de jeugdige versie van z’n pa, heeft Lennon er gelukkig voor gekozen om niet op het familiepad van de britpop te gaan lopen. Op de in de zomer verschenen (en zeer interessant zijnde) debuut-EP In Motion horen we hem voornamelijk teksten praatzingen, in de traditie van pakweg Tindersticks en Arab Strap. Voor de EP,  die  “the dominance of technology in society, becoming and overcoming and the start of a journey towards creating something new” behandelt, zegt de band vooral geïnspireerd te zijn geweest door het werk van Marcel Duchamp, John Cage, Neu! and Robert Fripp. Beste track is de bezwerende single: Mind and Motion.

Nieuwe muziek

Justin Osbourne, frontman van de Amerikaanse band Susto, schreef het vorige week uitgekomen nieuwe album Time In The Sun in de pandemie, waarin hij ook zijn vader verloor. Het resultaat is een plaat met rijk georkestreerde, psychedelische alternatieve country en krachtige, eerlijke teksten over Het Leven en over beslissingen die zowel goed als verkeerd kunnen uitpakken.

Hoogtepunten genoeg. Zo doet Summertime het hier heel goed, met z’n herinneringen aan een zomer met een speciaal persoon waarin heus wel wat dingen fout gingen (The song was skippin’ / On a burned CD) maar alles goed was en toch verkeerd zou aflopen. Of neem God Of Death met z’n cynische conclusies:

If it all ends tomorrow
I had a blast
It looked so beautiful and it hurt so bad
What a real good time, what a heartfelt world
What a fucked-up place.

Qua sound doet Be Gone From Me me zelfs een beetje denken aan Ian Brown en

target="_blank" rel="noopener">Good Right Now heeft zowaar een soulvol koortje, zoals het hoort bij hervonden lust voor het leven. Resolve It is bijzonder krachtig en zet er heerlijk een tandje bij in de laatste 50 secondes (inclusief een Bruce Springsteen-achtige galmschreeuw).

Maar Life Is Suffering levert de beste levensles: Life is suffering/ But love and family/ Make hard work in the hot sun/ Okay when the day is done. Fijne plaat!

Nieuwe muziek

Vijf vrienden uit zuid-Londen vormen de fijne gitaarband Margot. Sinds 2018 verschijnen er met enkele regelmaat singles, door de band zelf geplaatst ergens op de ladder tussen de genre’s dreampop, neo-psychedelia en jangle gitaar. Invloeden genoeg dan ook, lezen we: “From hazy indie-rock guitar bands such as Real Estate, The War on Drugs, Beach House to British New Wave and post-punk.” Er zijn vervelender platenkasten, naar wij dachten. Enfin, in 2020 verscheen al het heerlijke Man Love, eerder dit jaar het fijne Watercolour en zeer recent het sterke Wait For You. Laat maar komen dat debuutalbum.

Nieuwe muziek

Een paar keer beluisterd inmiddels en ondergetekende weet nog niet zo goed wat-ie nou moet met Acoustic Hymns Vol 1., de vorige week uitgekomen soloplaat van voormalig The Verve zanger Richard Ashcroft. De titel is duidelijk: liedjes uit zijn oeuvre in akoestische vorm. Natuurlijk Bittersweet Symphony als opener. Eerste gedachte: goed cashen, want hij heeft immers onlangs eindelijk Jagger / Richards bij de credits mogen vervangen door z’n eigen naam. Good for him. Fantastisch nummer, maar deze versie voegt niet echt veel toe, net als die van Urban Hymns pareltjes Sonnet, Weeping Willow, Lucky Man, Space & Time en The Drugs Don’t Work. Veel violen, minder elektrische gitaren – dat is het recept en het begint me steeds meer te voelen als een steek naar z’n The Verve bandleden. Maar andere kant, de liedjes op Urban Hymns had Ashcroft destijds al geschreven voor een soloplaat toen de band op z’n gat lag… Meest interessant is nog de versie van sololiedje C’mon People (We’re Making It Now) wat hier een duet is geworden met die andere Britpopheld zonder de band waarmee het succes werd behaald, Liam Gallagher. En zo luistert het plaatje best aardig weg, maar wat het toevoegt? Geld waarschijnlijk, zei hij cynisch. En als ik de titel goed lees, zijn we net begonnen. Dan toch maar weer de echte Hymns opzetten (waar Liam overigens ook op te horen is, zij het uncredited).

Nieuwe muziek

Prachtige band: The Slow Show, uit Manchester. Sinds 2015 drie mooie platen gemaakt. Enfin, wij zijn fan. Zover geen nieuws voor de gevorderde Gobsmaglezer. Daar kwam deze week verandering in met de aankondiging van een nieuwe plaat (Still Life, 4 februari 2022) en het loslaten van een eerste single, Blinking. Een paar dagen volgde ook de videoclip, geschoten in een verlaten gebouw. Het liedje is een ode aan de liefde, vertelt de band. De vrouwenstem aan het einde is een mooie aanvulling op het bekende prachtgeluid van The Slow Show dat stukje bij beetje naar dat van Elbow kruipt.

Tip: The Slow Show speelt 23 februari in Nijmegen (Doornroosje), 25 februari in Groningen (Oosterpoort) en 27 februari in Rotterdam (Maassilo).

Extra tip: The Slow Show toetsenist / songschrijver Frederik ’t Kindt heeft onder de artiestennaam Kindt net een EP uit (Awayland) met vier prachtige Ludovico Einaudi-achtige songs.

Nieuwe muziek

Goede band: het Deens-Nederlandse Subterranean Street Society. Op 11 februari 2022 verschijnt hun nieuwe plaat Saudade en met de geweldig opgebouwde single One And A Half Men Tent is een eerste voorproefje nu overal te streamen.

Albumtitel Saudade is het Portugese woord voor een mix van melancholische gevoelens, veelal gebruikt in de context met de fado. De liedjes verhalen over een turbulente periode in het liefdesleven van de in Amsterdam woonachtige Deen Louis Puggaard-Müller, die in die fase kort in Portugal verbleef en geïnspireerd raakte door de volksmuziek van het Zuid-Europese land.

Zo blikt het hoofdpersonage in One And A Half Men Tent terug op de romantische start van een gebroken relatie, een periode van prille liefde waarin een roadtrip met een anderhalfpersoons tent genoeg lijkt om gelukkig te zijn. Het kan tevens gezien worden als het startpunt van het narratief van het album, waarin het personage na vele omzwervingen zichzelf uiteindelijk weer terug vindt.

Saudade is de opvolger van het sterke 12 Steps, een vorig jaar verschenen conceptalbum rondom het thema alcoholisme, geïnspireerd door de strijd van zanger, gitarist en songschrijver Louis Puggaard-Müllers vader tegen deze verslaving. Het leverde intense rocksongs en lovende besprekingen in nationale dagbladen en magazines op. Naast Puggaard-Müller bestaat Subterranean Street Society uit Ivo Schot (bas/gitaar/zang) en Joost Koevoets (drums/tape noise/zang).

Op 12 februari 2022 is de albumreleaseshow in Amsterdam (De Melkweg)

Nieuwe muziek