Auteur: <span>Bas</span>

Vandaag, op deze zonnige dag, is het aan Fritz Montana om je in zomerse sferen te brengen. Ho, wacht even. Geen cheesy deuntjes, maar een flinke dosis gitaar en een stem als Mick Jagger. We worden er gewoon heel vrolijk van. Iets specifieker, we hebben het over de track I’m Not The Same, die onlangs verscheen als nieuw werk na het vorig jaar verschenen album Scaredy Cat.

De band timmert trouwens lekker aan de weg, zo openden ze al voor bands als Kings of Leon, Vampire Weekend, QOTSA en Arctic Monkeys. Kunnen we best begrijpen. Waar we ons ook in kunnen vinden zijn quotes als “Imagine a solid blend of The Black Keys and The White Stripes with a nice dash of No Doubt on top. Fritz Montana is a fresh sound in our ears, and it’s so nice to hear it” (aldus collega’s M&N en “a great mix of blues rock and raw energy”. (The Owl Mag)

Maar oordeel vooral zelf.


Nieuwe muziek

Andrew Bryant verscheen onlangs op onze deurmat. Zei ons zo op het eerste gehoor niets, dus wij googlen. Motivational & Inspirational speaker en Executive Coach? Hmm. Dat was hem niet. De tweede hit was raak. Andrew Bryant is een muzikant uit Mississippi die onlangs met This Is The Life zijn zesde solo-plaat afleverde.

Maar wacht eens even, Andrew Bryant maakt onderdeel uit van de band Water Liars. Herinneren jullie de 8.5 voor de track Bird Of Song nog? Enfin, Water Liars maakt over het algemeen prima Americana waarbij de versterker regelmatig een tikje verder wordt opengedraaid. Veel van de nummers bestaan overigens uit twee vocalen, eentje daarvan is van -u raadt het al- onze Andrew Bryant. Zijn soloplaat This Is The Life is wat rustiger. Zeg maar iets meer folk. Prijsnummer wat ons betreft is de track The Free. Must listen voor liefhebbers van The Deep Dark Woods.

Leuk detail, Andrew Bryant heeft het gros van de instrumenten zelf ingespeeld. Met uitzondering van de basgitaar, die staat op naam van Matt Patton (Drive-by-truckers).

Hij houdt er trouwens ook gezonde gedachten op na: “I feel very fortunate. I don’t have to work at the sawmill anymore with my dad when I’m not on tour. My back doesn’t hurt like it used to. The lights are on and I had a decent lunch before writing this. I have learned to find the joy in these small things. I have learned to do what I have to in order to keep my energy up, because I love what I do and I want to keep doing it for as long as I can.”


Nieuwe muziek

All the way from Denmark presenteren we je vandaag een te gekke band, luisterend naar de naam REVEREND SHINE SNAKE OIL CO. Moet dat nou, die caps? Ja, dat moet. En hoe dat dan klinkt? Daar wordt het ingewikkeld. RSSOC maakt namelijk een mix van gospel, blues, rock, soul, jazz, punk en wat dies meer zij. Het sfeertje doet ons wat denken aan The Heavy.

Nieuwste EP, Anti Solipsism, Pt 2 (althans, is het nog een EP met 8 nummers?) is net een week uit. En in die week is hij al een aantal keer rond gegaan op onze digitale platenspeler. Een van de voornaamste redenen hiervoor is de catchy track The City. Luisteren = snappen wat we hierboven beschrijven. We maken het je makkelijk en presenteren je hieronder twee luisterlinkjes. And go!

Overigens is de band een graag geziene gast in Nederland. Zo speelden ze onlangs op Ribs ‘N Blues Festival in Raalte, en doen ze later dit jaar o.a. North Sea Jazz Festival aan. Onze tip, pak ze mee!


Nieuwe muziek

We luisteren niet veel naar de radio, dus we moesten even checken of de track Quarterback van Kopecky niet al een dikke vette hit was. Dat bleek niet zo te zijn. Maar wat ons betreft is de potentie er zeker.

Kopecky is een zestal uit Nashville dat met Drug For The Modern Age onlangs een nieuw album uitbracht, hun tweede. Let op, het vorige album verscheen onder de naam van Kopecky Family Band. Waarom die naamswijziging? Weten we niet. Maakt ook niet uit. Wat we wel weten is dat Kopecky aanstekelijke nummers maakt met prima gitaarhooks. Liedje Quarterback is daarvan een uitstekend voorbeeld. Op naar de hitlijsten!

En dat zou zomaar eens waarheid kunnen worden. Drug For The Modern Age verscheen namelijk op ATO Records, het label van radio-favorieten als Alabama Shakes en Benjamin Booker. Overigens zijn het niet alleen hitsingles op de plaat. Real Life heeft best wel een War On Drugs randje en titeltrack Drug For The Modern Age zou ook van een singer/songwriter met gitaar kunnen zijn.


Nieuwe muziek

Vorige week schreven we over de fijne liedjes van prachtband Dawes. Hoe weten we niet, maar die post vond zijn weg naar Blue Velvet Records in Californië. We houden van Dawes en volgens de mail moesten we dan ook even luisteren naar Doug Burr. Goed, wij luisteren dus. En Doug Burr blijkt met Pale White Dove een prachtige nieuwe plaat afgeleverd te hebben!

Doug Burr dus. Hij maakt in zijn bio gebruik van het betere name-droppen. Zo hebben niemand minder dan “Buddy Holly, Springsteen, Young, Blind Willie Johnson, Bill Mallonee, and Tom Waits” hem beïnvloed. En eerlijk is eerlijk, we horen er best wel wat van terug. En meer. Neem nou de track White Night – Black Light. Zou wat ons betreft niet misstaan op een Ryan Adams-plaat.

Onze favoriet, No Human’s Voice, toont dat Burr zich ook prima een ballad kan toe-eigenen (we horen wat Israel Nash Gripka). Kortom, een veelzijdige plaat die de handen van liefhebbers van muziek en teksten van Ryan Adams, R.E.M., Dawes, Matthew E White en 16 Horsepower ongetwijfeld op elkaar gaat krijgen.


Nieuwe muziek

Drew Holcomb & the Neighbors is de band rondom Drew Holcomb. Weinig verrassend. Drew is afkomstig uit Memphis, maar brengt zijn dagen tegenwoordig door in Nashville. En dat is te horen. Nieuwe plaat Medicine staat vol met prachtige, country-achtige liedjes.

Nee, nog niet afhaken bij het vallen van de term country. Geen cowboyhoeden en boots. Denk liever aan mensen als Jason Isbell en zelfs Johnny Cash. Geloof je ons niet? Liedje Here We Go is wat ons betreft het bewijs. En alsof dat nog niet genoeg is, horen we zelfs nog wat Black Keys man Dan Auerbach voorbij komen in het liedje. Gaat allemaal prima samen.

Houd The Black Keys nog even vast. Verder op het album opent de track Brothers & Sisters toch gewoon op een manier die je zomaar tegen kan komen op een Black Keys-album? En nog iets verder, in Shine Like Lightning hoor je toch gewoon Sturgill Simpson terug?

Kortom, primadebima country-americana release met de nodige rock-invloeden. Lekkere clip ook.


Nieuwe muziek

Vandaag geen banjo’s, elektrische gitaren of baarden. Vandaag gaat het over jazz. En niet zomaar wat jazz. De Amerikaan Kamasi Washington leverde twee weken geleden met The Epic een debuutalbum af wat zomaar eens een klassieker als Kind Of Blue (Miles Davis) kan gaan worden. We geven toe, dat zijn straffe teksten. Maar zelfs de azijnzeikers van Pitchfork zijn lyrisch en belonen The Epic met een 8.6.

The Epic dus. En de plaat doet zijn naam eer aan. Drie schijfjes en een totale duur van een kleine 3 uur. Ja, je leest het goed, 3 uur. Nou snappen we best dat de gemiddelde Gobsmag-lezer niet zo heel vaak een jazz-plaatje aanslingert, maar een plaat die zo ontzettend veel lovende recensies krijgt verdient gewoon een kans. Het maakt eigenlijk niet uit welk nummer we uitlichten, maar om er meteen lekker in te komen luister je hieronder 14 minuten naar de track Re Run Home.

Om je over de streep te trekken nog wat name-dropping en quotes:

  1. Kamasi Washington is niet alleen jazz-muzikant, hij produceerde ook mede Kendrick Lamar’s To Pimp A Butterfly;
  2. Het album verschijnt op Bainfeeder, het label van Flying Lotus die Kamasi Washington persoonlijk onder zijn hoede nam;
  3. Kamasi Washington tourde al met Raphael Saadiq en Snoop Dogg;
  4. “Even if you have no real context for what you’re hearing, it’s a remarkably rich and inviting listen,”  aldus Stereogum;
  5. “the title doesn’t just refer to the sheer running time of the thing, but the scale of the performance itself,” aldus Drowned In Sound
  6. “The artist proved his was an epic — sorry, there’s no other word — pure understanding of what things can still be, the proverbial shape of jazz to come,” aldus LA Times

Dus ogen dicht en laat je meevoeren door het talent van Kamasi Washington.


Nieuwe muziek

Dawes is een prachtband uit Amerika. Hoewel tot op heden nooit op het scorebord heb je er indirect zeker al een aantal keer over kunnen lezen. Frontman Taylor Goldsmith is namelijk goed bevriend met Gobsmag-favo’s Deer Tick en Delta Spirit. Samen vormen ze zelfs een soort “supergroep”, genaamd Middle Brother.

Dawes heeft inmiddels 3 platen op haar naam staan. Platen die stuk voor stuk meetellen in de Amerikaanse (en wereldwijde) folk-industrie. Want nummers als Just Beneath The Surface, When My Time Comes en Something In Common zijn toch gewoon briljant?

We kijken dan ook best wel uit naar de opvolger van het in 2013 verschenen Stories Don’t End. En krijg nou wat, over een kleine twee weken verschijnt-ie al: All Your Favorite Bands. Dit album belooft iets meer richting een live-sound te gaan, wat rauwer. Daarvan zijn er al twee bewijsstukken. De eerste vrijgegeven track, Things Happen en onlangs Right On Time voorspellen veel goeds. En dat kan ook niet anders als je David Letterman tot je number 1 fan mag rekenen. “If you’re looking for a rock ‘n’ roll band, this is pretty much all you need.” HATSA.

Nu is het de beurt aan Nederland om te vallen voor deze sympathieke band. Er staat in ieder geval een hele tour gepland met mensen als Hozier, My Morning Jacket, James Vincent McMorrow, Langhorne Slim en First Aid Kit. Ga ze dus zien in Paradiso (10 september, met My Morning Jacket) en in Groningen op het Take Root Festival (12 september).


Nieuwe muziek