Auteur: <span>Bas</span>

Jonathan Tyler maakt al sinds 2007 muziek onder de naam Jonathan Tyler and the Northern Lights. Tot voor kort. Er viel namelijk een brief in de bus van een knakker die in de jaren ’70 een band had met deze naam. Maar hij was niet de beroerdste, voor 50 duizend piek kon Jonathan Tyler de naam afkopen. En zo geschiedde niet. Daarom komt Holy Smokes uit onder de naam Jonathan Tyler.

En dat album verschijnt op een nieuw, kleiner label (Thirty Tigers). Geen majors meer voor Tyler. Creatieve zelfmoord (“Je mag niet eens je eigen producer meer uitzoeken”). Op Holy Smokes kan Tyler dus helemaal zijn gang gaan. En dat werd niet de 13 in een dozijn-rock waar zijn label hem vroeger richting pushte. Nee, volgens Rolling Stone magazine is “much of Holy Smokes loose, oozy and bluesy, with a southern-steeped Seventies sound that’s confident, infectious and playful.”

Luister bijvoorbeeld eens naar de track Riverbottom. Best lekker, nietwaar?

Nieuwe muziek

The Statesboro Revue is een band uit Austin, Texas. En wat doe je dan? Juist, dan speel je op SXSW. Al in 2009 was de band een van de hoogtepunten (als we verschillende media mogen geloven). Een echte doorbraak bleef echter uit, zeker aan de overkant van de plas in Europa. Hoe dat kan weten wij ook niet.

Wat we wel weten is dat deze zomer Jukehouse Revival verscheen, de derde plaat van The Statesboro Revue. Al deze platen laten zich kenmerken door een prima mix van blues, country, roots en americana. Amerikaanse muziek dus. De eerste associatie die wij altijd hebben is Beth Hart. Maar op de een of andere manier ook met Buddy Holly.

Oordeel vooral zelf, bijvoorbeeld aan de hand van de track Undone of Like The Sound. Ben je enthousiast geworden? Ruil dan op Noisetrade je e-mailadres voor een gratis download van Jukehouse Revival. Prima deal, nietwaar?


Nieuwe muziek

Chris Pierce was/is een tamelijk succesvolle muzikant. Hij opende voor vele grootheden (oa B.B. King en Al Green), bracht 5 albums uit en zijn muziek werd regelmatig gebruikt in films en series (True Blood en Grey’s Anatomy). Helemaal prima.

Toch besloot hij kortgeleden een band op te richten: Reverend Tall Tree. “Shouting, moaning, stomping, shiffling & hollering, Reverend Tall Tree plays original Blues & American Roots music in the tradition of Little Walter, Howlin’ Wolf, Bo Diddley and others.”

Dat leek ons wel wat. En inderdaad, debuutalbum Reverend Tall Tree staat vol met tracks die je rechtstreeks naar de Mississippi Delta brengen. Lekkerste nummer van de plaat is wat ons betreft de track ‘Everything is Broken‘. Dat is inderdaad een cover van Bob Dylan. Eervolle vermeldingen zijn er ook voor Bad Bad Whiskey en het iets soulvollere How Do You Get Over That.

Nieuwe muziek

Bijna 55 weken geleden schreven we ook al over Kevin Morby, onder andere bassist geweest in de prachtbands Woods en The Babies, maar dus ook verdienstelijk solo-artiest. In 2013 was daar een debuutalbum (Harlem River, met prijsnummers Slow Train, If You Leave and if You Mary en Wild Side), en in 2014 de opvolger Still Life (met prijsnummer Parade). Vorig jaar was daar ineens een dubbele stand-alone single met daarop My Name en het instrumentale We Did It All Wrong. Over My Name schreven we toen: “Akoestische gitaarpop, dromend over Kurt Vile, José González en Nick Mulvey”.

En nu is daar ineens de track Moonshiner. Hierop gaat Kevin Morby verder waar hij gebleven was met zijn plaat Still Life. Dylan is dus nooit erg ver weg, evenmin als The Grateful Dead en The Band.

Deze single komt overigens samen met de aankondiging dat Morby heeft getekend bij het Dead Oceans label. Volgend jaar moet er een volledige plaat uitkomen. Moonshiner is alvast de a-kant van een 7″ single die volgende maand op vinyl moet verschijnen.


Nieuwe muziek

Ruen Brothers is een duo uit Scunthorp, UK. We hadden wel eens vaag van dat stadje gehoord, van de band echter nog nooit. Ze releasden begin dit jaar een EP, Point Dume. En nu wordt het interessant; voor die plaat werkten ze namelijk met legendarische producer Rick Rubin, in de Shangri-La Studio’s (LA) en met muzikanten als Chad Smith (Red Hot Chili Peppers) en Ian McLegan (Faces). Boem, een aardige entree.

De band trok ook de aandacht van niemand minder dan Zane Low, je weet wel, die radiodude die nu voor Apple werkt. Zelf omschrijven ze hun sound als: “Early influences of Johnny Cash, Roy Orbison and the Stones all while continuing the tradition of the modern rock crooner started by the likes of Morrissey, Jarvis Cocker, and Ian McCulloch.” En daar houden we het vandaag op.

Is er verder nog iets dat je moet weten? Eigenlijk niet, behalve dat we je aanraden het volume wat op te schroeven terwijl je luistert naar Summer Sun, de meest catchy track van het EP’tje. Nou, vooruit. Je kunt ook eens luisteren naar Can’t Feel My Face, inderdaad, een cover van The Weeknd.


Nieuwe muziek

“Seafret is een lokale term in het noordoosten van Engeland voor rollende misten die ontstaan op de Noordzee in de zomer.” Zo opent Pinguin Radio de pagina over Seafret. Want Seafret is namelijk ook een upcoming bandje bestaande uit Jack Sadman en Harry Draper (die er overigens uitzien als een moderne Simon & Garfunkel).

Tof dus dat Pinguin ze al oppikt. En volledig terecht ook. Seafret maakt namelijk enorm catchy tracks die voor ons een beetje het midden houden tussen Hozier, Brother & Bones en The Mispers. Je snapt het, het is wachten op de hit. Seafret gaat al lekker viral met kneiter van knoeperds als Oceans (afkomstig van Oceans, EP) en Atlantis. De meest recente track is Be There. Zal Nederland daar een hit van maken? Van ons mag het.

De link met Hozier is trouwens ook erg obvious in de cover van Angel of Small Death & the Codeine Scene.

Nieuwe muziek

Boy & Bear is waarschijnlijk geen onbekende voor je. En terecht, vinden wij. De Australiërs hebben namelijk al twee zeer fijne platen op hun naam staan: Moonfire (2011) en Harlequin Dream (2014). Prijsnummers zijn er te veel om op te noemen, maar omdat we dan toch iets willen roepen zijn dat Lordy May, Beach en Three Headed Woman.

De band bouwde ook in rap tempo een uitstekende live-reputatie op. En wat doe je dan? Juist, je probeert die live sound vast te leggen op plaat. En wie bel je dan? Ethan Johns, de knoppenkoning die soortgelijke methodes al eerder beproefde met Kings of Leon, Laura Marling en Ryan Adams. Lang verhaal in de kiem gesmoord: die man heeft er dus verstand van.

Uiteindelijk heeft dit geleid tot het derde volledige album, Limit Of Love. Die plaat moet op 9 oktober a.s. uitkomen. Voor de mensen die zo lang niet kunnen wachten is er alvast de track Walk The Wire. Inderdaad, de track is even wennen. Geen folkie americana in de stijl van Feeding Line meer. Nee, we horen synths en stevige gitaren. Minder geschikt voor op het strand, maar nog steeds herkenbaar als Boy & Bear. Tip van ons: kijk ook even de heuse making of Limit Of Love.

Nieuwe muziek

We sluiten de week af met een portie country/roots. Afzender: Sam Outlaw. Dat klinkt als een gangsta rapper, maar het is toch echt een gewone jongeman uit South Dakota. Geïnspireerd door mannen als Don Williams en Willie Nelson brak hij in 2014 door met de EP Sam Outlaw. Optredens op Coachella en CBS volgden. Hatsa.

Het was tijd voor een nieuwe plaat, besloot Sam. Hij dacht, laat ik daar wat toffe mensen voor optrommelen. En zo geschiedde. Leest u mee? De plaat, Angeleno, werd geproduceerd door Ry Cooder en mede mogelijk gemaakt door leden van My Morning Jacket en Dawes. Indrukwekkend, als je het ons vraagt.

Oké, die nieuwe plaat heet dus Angeleno. Is al uit, maar nog niet op Spotify. Gelukkig is er Youtube. Een van de fijnste tracks vinden wij Love Her For A While. Die track (en eigenlijk het hele album) gaat ongetwijfeld in de smaak vallen bij liefhebbers van Andrew Combs, Sturgill Simpson en Cale Tyson.

Nieuwe muziek