Auteur: <span>Bas</span>

Dat we fan zijn van onze Zuiderburen is geen geheim. Niet alleen van De Rode Duivels (ja, wij switchen snel van favoriete land), ook van hun muziek. En in dat kader leek het ons tof om je de nieuwe track van Faces On TV te brengen: Love / Dead.

Ok, wat meer info. Faces On TV is de band rondom frontman Jasper Maekelberg. Hij werkte al als producer/engineer/mixer aan albums van Gabriel Rios, Jeff Neve en Douglas Firs. En met zijn band Faces On TV bracht hij afgelopen week met Love / Dead een derde single uit. Volgens de enthousiaste promotor “from the same universe as Radiohead, Portishead en Balthazar.”

En hoewel pas hun tweede single gaat het lekker met de band. Airplay op Studio Brussel, video-premieres bij De Morgen en support act van Balthazar. <korreltje zout> Hier kunnen ze sinds vandaag dan ook een feature op Gobsmag aan toevoegen.</korreltje zout>. De boodschap is in ieder geval dat het enorm lekkere muziek is. Ow, en zelfs Oscar & the Wolf schijnt fan te zijn…

De clip vonden we overigens ook tof. Hij werd gemaakt door Victor van Rossem. Die naam zegt je waarschijnlijk niets, maar check sowieso wel even zijn docu waarin hij 5000 mile aflegde om vrienden te worden met een compleet vreemde.


Nieuwe muziek

Frankie Lee is een American Dreamer. Dat kunnen we natuurlijk helemaal niet weten, want we kennen hem niet. Maar het is wel de titel van zijn debuutplaat. 10 Americana-achtige tracks. Als je vandaag slechts tijd heb om er eentje te luisteren, zorg er dan voor dat dat Where Do We Belong is. Brit-pop meets The War On Drugs en Tom Petty, of zoiets.

Het verhaal van Frankie Lee is niet minder spannend. Geboren aan de voet van de Mississippi in een one-room-farmhouse, op jonge leeftijd al op het podium. Muziek bracht hem van Minneapolis naar Nashville en LA, maar ook naar drugsverslavingen en dakloosheid (mooi woord).

We hebben overigens het vermoeden dat Frankie best een grappige man is.

Tell us about yourself and what you do?
I’m a classically trained brick layer who dabbles in astrology and face painting.

What is your favourite album of this year?
The one Kanye West cries himself asleep to.

Grappig en muzikaal. Prima combinatie. Overigens is Frankie Lee volgende maand drie keer in Nederland te bewonderen. Samen met Joe Pug doet hij dan Rotterdam, Utrecht en Eindhoven aan.


Nieuwe muziek

Nashville Obsolete is het tweede album van Dave Rawlings Machine, en is nét uit. Wie? Dave Rawlings Machine, hoofdzakelijk bestaande uit Dave Rawlings (je verwacht het niet) en Gillian Welch. En ze gaan way back. Nashville Obsolote is hun zevende plaat samen. Op vijf daarvan is Gillian Welch frontvrouw, op de andere twee is Dave Rawlings de frontman.

Zeven tracks die gezamenlijk toch een goede drie kwartier duren en klinken alsof Neil Young terug is met een nieuwe plaat, waarop ook Dylan een moppie meedoet. Je begrijpt het, de vergelijking met Neil Young is een compliment. We raden je dan ook met klem aan om Nashville Obsolute eens een slinger te geven.

Ow, de naam komt je toch wat bekend voor? Dat zou kunnen. Rawlings is namelijk betrokken bij Heartbreaker, jawel, van Ryan Adams. Openingstrack heet namelijk (Argument with Dave Rawlings concerning Morrisey). Juist, onze Dave Rawlings. Dan weet je dat ook weer.

Nieuwe muziek

De titel zegt eigenlijk al genoeg. Het is maandag. En op deze maandag brengen we je de nieuwe single van Australische mooi-boy (hoe schrijf je dat?) en muzikant Matt Corby. En die single heet Monday. Je kent de beste man vast nog wel van zijn kneiters Brother (het oe oe oe schalt hier regelmatig over de redactievloer) en Resolution. Over het algemeen muziek waar meisjes-harten sneller van gingen kloppen. Maar muzikaal zat het gewoon prima in elkaar. Soulvolle singer-songwriter, inclusief Buckley-falsetto.

Het was alweer twee jaar geleden dat er iets nieuws verscheen. Maar vorige week was daar met Monday ineens een nieuwe single. Begin 2016 moet er ook een album verschijnen, maar daarover laat Google tot nu toe niet veel los (en eerlijk is eerlijk, we hebben ook niet heel uitgebreid voor je gezocht). Uiteraard houden we je wel op de hoogte.


Nieuwe muziek

Ok, het was even langs ons heen gegaan. Maar twee weekjes geleden was daar met Marathon ineens een nieuwe single van Jamie N Commons. Wie? Jamie N Commons. Deze jongeman uit Bristol maakte in 2011 furore met het briljante EP’tje The Baron (met prijsnummer The Preacher). Een te gekke mix van folk, (swamp)blues en rock. En dat is niet zo verwonderlijk. Commons groeide namelijk op in Chicago.

Anyway, de carriere leek gemaakt en het wachten was op een langspeler. Die is er, tot op de dag van vandaag, niet. Wel een tournee met The Boss en een nieuwe prima EP, Rumble and Sway (met een opvallend teleurstellende cover van Have A Little Faith In Me).

En nu dus een nieuwe track, na meer dan een jaar van stilte. Eigenlijk is het nog steeds kenmerkend voor Jamie N Commons. Dus ietwat schorre stem (Drake, Waits), catchy tune. Je snapt het, we wachten met spanning op het debuutalbum. Kun je niet wachten, haast je dan op 10 november naar Bitterzoet.
Timberland (je weet wel, van die schoenen) is ook enthousiast en gebruikt Marathon als sync in hun nieuwe wereldwijde campagne. Je kunt natuurlijk niks met deze informatie, maar toch. Hatsa.

Wij hadden laatst overigens ook een marathon… Van The Godfather. (sorry, deze is van Frits).


Nieuwe muziek

Vandaag vragen we je aandacht voor The Pollies. Een band uit het zuiden van Amerika, Alabama om precies te zijn. Vers van de pers is hun album Not Here en dat album staat vol met tracks die Band of Horses en Wilco ook gemaakt hadden kunnen hebben. Het mooiste nummer van de plaat vinden we She. Een andere eervolle vermelding gaat uit naar Paperback Books.

Over de titel van het album zegt de band: The title of the album comes from the way Burgess felt when he wrote most of the album, like he was watching his life unfold from afar.  “I was almost living parallel to myself,” he explains.  “I watched myself react to what some people probably view as ‘normal life occurrences,’ but for me, someone who’s never been through these kinds of things, it was very difficult.”

Zullen we afsluiten met wat wetenswaardigheden? De band deelt de toetsenist met prachtband Alabama Shakes. De plaat verschijnt op het mooie label Thirty Tigers en op dat label zijn The Pollies in goed gezelschap (Jason Isbell, St. Paul & the Broken Bones en Sturgill Simpson). Kortom, houd deze band in de gaten.


Nieuwe muziek

Samuel Ford is een jongeman uit Sussex. Waarschijnlijk houdt hij van overzicht, want zijn debuut-EP luistert naar de naam EP1. Prima gevonden. En hoewel er dus pas 4 liedjes zijn verschenen gaat het helemaal prima met Samuel. Zo speelde hij al op een Communion club-avond in Londen en schijnt de BBC fan te zijn.

Als we zijn Facebook mogen geloven zit hij inmiddels in de studio voor EP2. Tot die tijd blijven we dan gewoon luisteren naar de prachtige liedjes London< en Ballet.

Overigens ook goed nieuws voor de mensen die weleens naar een concert toegaan: Samuel Ford komt binnenkort naar Nederland met Boy & Bear (Paradiso, maar die show is helaas al uitverkocht). Wil je Samuel liever als headliner zien? Ga dan in November naar het Festival Stille Nacht (Lelystad, Eindhoven, Rotterdam). Daar zal hij, samen met o.a. Jake Isaac, Ben Caplan en Isbells te bewonderen zijn.


Nieuwe muziek

AaRON is een Franse prachtband (en oud EBBA-winnaar). Met name debuutalbum Artificial Animals Riding On Neverland (juist, AaRon) kon op veel airplay rekenen in onze cd-spelers. Enkele van de hoogtepunten op dat album? U-Turn (Lili) en Endless Song. Het goede nieuws is dat we zeer binnenkort een nieuw album kunnen verwachten (althans, de plaat is er al, alleen nog niet op Spotify): We Cut The Night.

Dat album wordt, onder andere in onderstaande clip, briljant ingeluid door niemand minder dan John Malkovich:

Because The world does not belong to us
Because we’re nothing, leftovers
Because we are tumbleweeds on roads
Because we are every lost, dashing, shadow
Because we’re poems on sidewalks
Because you are the needle in my arm
We are equals
We are mirrors
We cut the night

Die plaat wordt, afgaande op eerste twee tracks Onassis en Blouson Noir, net zo melancholisch (met een beetje elektro) als de debuutplaat was. Dus: AaRON is gewoon een te gekke band. Luister maar eens naar Blouson Noir.

Nieuwe muziek