Auteur: <span>Bas</span>

Troels Abrahamsen is niet direct een naam die je associeert met een popster. En toegegeven, dat is Troels ook niet. Wel is hij een Deen die in Scandinavië bekendheid verwierf met de electro-rock band VETO. Ook is Troels de man die een paar dagen geleden onder de naam EXEC een eerste eigen single uitbracht, The Explanatory Gap. En laat Troels ons daar nou over gemaild hebben.

Onze aandacht werd met name getrokken door de ondertitel: “With beautifully executed piano and an insisting voice EXEC grasps existential loneliness in a world of individuals.” Wij stelden ons er een soort Moonface bij voor. En dat klopt wel aardig.

Ook de naam van het label was er overigens eentje om te onthouden: Tambourhinoceros. Wat blijkt, hier brengen oa ook Rangleklods en Gobsmag favo Palace Winter hun platen uit. Kwaliteit dus. Heel veel meer is er niet te vinden, maar het bovenstaande (en dan met name het liedje The Explanatory Gap) maken ons wel erg nieuwsgierig naar het vervolg.


Nieuwe muziek

We sluiten de week af met Satellites, misschien wel je nieuwe favoriete band uit UK / Denemarken. Een aantal maanden geleden maakte we kennis met ze, via de man achter Tom The Lion. En sindsdien zijn we hooked. Wil je weten waarom? Luister dan eens naar deze prachtige live-sessies: Railway Line en Love Lies Bleeding. The National, anyone?

Ze houden er overigens een overzichtelijke discography op na. Na hun debuut Satellites.01 en opvolger Satellites.02 werken ze nu aan, we kid you not, Satellites.03. Of het nummer Little Boy op die plaat komt te staan weten we niet. Het liedje is namelijk speciaal geschreven: “Little Boy was written, played and produced by Johnny Vic on 04.09.2015 in response to the images of Aylan Kurdi in the news – the very young Syrian Refugee washed up on a beach in Turkey.” Prachtig.


Nieuwe muziek

Communions bestaat uit 4 jonge honden, allen afkomstig uit Kopenhagen. Gewapend met 2 EP’tjes zouden deze gasten weleens op weg kunnen zijn om een (groot) deel van rock-minnend Europa te veroveren. Waarom we dat zeggen? Bijvoorbeeld vanwege Out of My World, afkomstig van hun meest recente, zelfgetitelde, EP.

Communions kent haar oorsprong in de punk. Nee, niet meteen wegsurfen: ze voegen daar een prima dosis melodie aan toe. Zo prima zelfs dat de band op aardig wat liefde van vooraanstaande blogs kan rekenen. Zo schrijft Noisey:

“Growing up is a strange mixture of constant change, confusion, joy, escape, entrapment, longing, and bad fashion choices. Despite having sorted their threads, Danish four-piece Communions, aged 18-21, are a band emerging from the eye of this storm, and they come with the gut-punching tunes to prove it.”

Prima, niks meer aan doen. Wij schrijven ze alvast op voor Eurosonic. Schrijf je mee?


Nieuwe muziek

December vorig jaar tipten we je Hippo Campus. We schreven: “Jeugdige pop die het midden houdt tussen Bombay Bicycle Club, Vampire Weekend en Tokyo Police Club.” Debuut EP Bashful Creatures was toen net uit. Begin deze maand verscheen een tweede EP’tje, South. En dat klinkt nog steeds net zo catchy als hiervoor. Een mooi voorbeeld daarvan is de track Violet.

Overigens verschijnt eind deze maand een eerste langspeler, met daarop tracks van beide EP’s. 2016 wordt misschien wel wat het jaar Hippo Campus hun belofte in gaat lossen. Ze worden namelijk door ongeveer het hele internet als band-to-watch aangemerkt. En omdat wij de beroerdsten niet zijn zullen we dat voor je doen.

Begin volgend jaar steken ze de plas over. Ze gaan dan op tour met gobsmag-favo’s Little Comets. Voorlopig alleen UK shows, laten we hopen dat ook Nederland daaraan toegevoegd wordt.


Nieuwe muziek

“A dreamy pop jam with hints of MGMT, Temper Trap and Local Natives”. Zo maakten we kennis met de boys van Little White Things (Londen). Ier David Behan en Zweed Max Bergstrom ontmoetten elkaar per toeval op een huis-feestje in Oost-Londen, maakten plannen om een band te maken en zie daar, debuutsingle Step Back is daar.

En de eersten tekenen zijn lekker, blogs all over the world pakken ze op en schrijven prima teksten. Zo schrijft The Line of Best Fit: “Woozy, gently hypnotic production – complete with chimes and heavily effected guitars – creates something of an MGMT, Empire Of The Sun hue, with subtle, cold sense of sadness to pack a punch on top of this immediate and undeniable catchiness.” Clash Music vult aan: “Gorgeous, gossamer pop with a psychedelic twist, it’s a subtle, slow-burning introduction.”

Wat moeten wij dan nog zeggen, behalve: doe er je voordeel mee en maak de blits op het volgende huis-feestje dat je bezoekt.


Nieuwe muziek

Marc O’Reilly komt uit Ierland en maakt muziek. Dan moet het bijna wel goed zijn. En dat is het ook. We ontdekten de beste man vorige week, toen hij plots in Rotterdam stond en we meer werden gesleept door een Rotterdamse vriend van Gobsmag. En man man man, wat was dat goed!

Zijn tweede plaat, Human Herdings stamt alweer uit 2014. Niet supertje actueel dus, maar we hebben toch besloten er een scobo-post aan te wijden omdat:

1. Hij tourende is;
2. Er vorige week een fijne sessie online verscheen;
3. Marc gewoon zo’n fijne stem heeft en nummers schrijft die tenminste nog ergens over gaan.

Luister onderstaande uitvoering van de album-track Bleed, en je denkt waarschijnlijk (net als wij) aan Bon Iver, John Martyn en James Vincent McMorrow.

De plaat is overigens vrij divers. Nummers als Bleed worden afgewisseld met wat steviger werk. Prijsnummer wat ons betreft is The Wayward Shepherd. Maar oordeel vooral zelf.


Nieuwe muziek

Het is geen geheim dat Gobsmag fan is van The Slow Show. En via onze vrienden uit Manchester kwamen we onlangs de band I Have a Tribe tegen. Hoe? Nou, deze band zal een aantal (Duitse) voorprogramma’s verzorgen op de aankomende tournee. Dat was voor ons genoeg reden om het eens aan te slingeren.

I Have a Tribe is het alter ego van Patrick O’Laoghaire en heeft inmiddels twee EP’tjes uitgebracht. De EP Yellow Raincoats (met prijsnummer Monsoon) en vorige week de opvolger No Countries. Muzikaal houdt Patrick het midden tussen Antony, Villagers en Moonface. Wat anderen over hem zeggen? Luister eens naar de Britse website The Line of Best Fit:

Vocally, O’Laoghaire sports all sorts of imperfections – his falsetto isn’t pure, there’s a reediness that’s not completely rich and a husk that’s a few pinches shy of barrel-agedness – but it’s true and honest, confident without an ounce of pretense. 

Van bombastisch naar klein, I Have a Tribe heeft er geen moeite mee. Luister maar eens naar het hele pure Lungs- afkomstig van zijn nieuwste EP. Onze tip: reis af naar Duitsland en ga deze twee topbands zien & horen!.

Nieuwe muziek

The Bros. Landreth. Dat klinkt als een illuster gangster-duo uit Chicago. Maar niets is minder waar. The Bros. Landreth is een vier-mans rock-formatie uit Canada. 2015 was het jaar dat hun debuutalbum (Let It Lie) het levenslicht zag. Maar de band is kennelijk on a roll, want er zijn ook alweer 2 nieuwe liedjes verschenen.

Nog even terug naar Let It Lie. Die plaat kreeg wereldwijd handen op elkaar. “Absolutely brilliant,” riep bijvoorbeeld BBC Radio 2. “Leave it to a group of Canadians to dish up some of the best Southern-style blues we wolfed down all weekend,” zegt Rolling Stone. Vergelijkingen waren er natuurlijk ook, waaronder Gov’t Mule, Little Feat en zelfs CCR en Allman Brothers Band.

Weer even terug naar de nieuwe tracks, want wij draaien nou eenmaal om actualiteit (ahum). Dat zijn Reelin’ In The Years (Steely Dan) en Let ‘Em In (inderdaad, een cover van sir Paul). Twee covers is geen toeval. De band besloot namelijk om, samen met Spotify, een aantal liedjes op te gaan nemen die ze de afgelopen 2 jaar van non-stop touring live speelden. Meer info vind je op Youtube. De komende 3 weken moeten er overigens nog een aantal verschijnen.

Let ‘Em In is wat ons betreft niet alleen de betere van de twee tracks (origineel), we kunnen er ook niet stil op blijven zitten.


Nieuwe muziek