Auteur: <span>Bas</span>

Soms heb je van die bands die zonder een hoop materiaal toch erg lekker gaan. Het Canadese BLAJK is zo’n band. In 2015 was daar ineens het liedje French Class. Dat werd opgepikt in het thuisland en een uitgebreide tour met Young Empires volgde. En binnenkort ook Bestival in Toronto, waar BLAJK het podium deelt met namen als Tame Impala en The Cure. Niks mis mee.

Er is dus nog geen album of EP. Wel een nieuw liedje, Good Liars. En dat liedje zou het wel eens prima kunnen doen op festivals en radio. En ook in onze cd-speler. We horen The 1975 en The Neighbourhood. Jullie?


Nieuwe muziek

Buiten Asaf Avidan waren we eigenlijk niet op de hoogte van muziek uit Israel. Tot een paar dagen geleden. Toen zat er een clipje van Noya in onze inbox en -je raadt het nooit- Noya komt dus uit Israel. Get It Done is de titel van het liedje en na de eerste luisterbeurt waren we behoorlijk enthousiast.

Een soort mix van Sade, Benjamin Clementine en Amy Winehouse. En het zou ook zomaar een Bond-tune kunnen zijn. Precies, behoorlijk bijzonder dus. Wil je haar eens live zien, dan zul je af moeten reizen naar Israel, want Noya lijkt voorlopig niet onze kant op te komen. En waarom zou ze ook. De Israelische muziekindustrie geeft haar op dit moment namelijk niets dan kudo’s. Wij nu dus ook. Overigens niet alleen voor het liedje, de clip is ook briljant.


Nieuwe muziek

Wanneer je als band naar Future Islands verwijst, dan heb je al snel onze aandacht. Zo geschiedde voor Memorry, dat uit Albuquerque komt (Breaking Bad!). Het is overigens geen typefout, Memorry schrijf je met twee keer een ‘y’. Waarschijnlijk om de Googlebaarheid wat te beïnvloeden.

Maar goed, de band werkt toe naar de release van langspeler Memorry en heeft in aanloop daarnaartoe al wat liedjes gedropt. Out of The Dark is er daar een van, en de meest recente. 80’s electropop, Future Islands en een beetje Bowie. Kortom, een meer dan prima liedje.

Tot slot willen we je dit stukje bio niet onthouden:

Once upon a time there was a boy named Shaun and his LA synth-rock band of 8 years broke up. He did what most boys do when their bands break up – he moved to Brooklyn, got a unicorn tattoo & started a synth-pop band of course! Kitten Berry Crunch was that band & as one would expect with a name like that, Shaun did his best Michael Jackson impression and put out funny cat music videos, and then creepy cat music videos, and finally music videos with no cats in them at all. Things were changing. Like a baby caterpillar turning into a butterfly, the kitten was becoming a memory. Or more accurately, the Kitten Berry Crunch was becoming a Memoryy.

Een sprookje.


Nieuwe muziek

Alweer bijna 2 jaar geleden maakten we kennis met Robert Ellis. We maakten van die gelegenheid gebruik door het het liedje Chemical Plant meteen maar even op ons, toen nog vrij nieuwe en lege, scorebord te gooien. Met een 8.3 nog wel. Randy Newman en Willie Nelson op de soundtrack van een docu over Gram Parsons, zeiden we toen. En daar staan we nog steeds achter. Inmiddels heeft het album The Lights From The Chemical Plant ook aardig wat rondjes gemaakt op onze discman.

Erg fijn dus dat meneer Ellis weer nieuwe nummers aan het droppen is. De eerste, Drivin’ is wat meer de country rock ’n roll kant op, maar met het vorige week verschenen How I Love You is het wat ons betreft weer raak. Americana zoals alleen Amerikanen dat kunnen. Ofzo.

De track komt te staan op een nog te verschijnen album, getiteld Robert Ellis. Wij snappen wel waar die titel vandaan komt. We horen je trouwens denken, ‘daar zit wel een Delta Spirit randje aan. Kan goed kloppen. Het nummer werd namelijk geschreven door Matthew Logan Vasquez, frontman van deze te gekke band.


Nieuwe muziek

Ruim een jaar geleden schreven we het volgende over Max Jury: “Het waren de platen van grote Amerikaanse singer/songwriters als Bob Dylan, Gram Parsons en Paul Simon die de 21 jarige Max Jury uit het Amerikaanse Iowa de kunst van het liedjes schrijven bijbrachten. Twee EP’tjes heeft Jury inmiddels uit en alles wijst er op dat hij het al aardig onder de knie heeft.”

Die twee EP’tjes smaakten naar meer. En dat meer komt er dan ook daadwerkelijk op 10 juni. De debuutplaat van Max Jury, handig Max Jury getiteld , ligt dan in de winkels. En de verwachtingen voor die plaat zijn hooggespannen. Niet alleen bij ons. Media als Mojo en Clash Music kunnen ook niet wachten, naar het schijnt. En Mark Ronson zegt: “Max’s songs and musicianship conjure up so many of my favourite elements of country, soul, gospel & rock n roll. I can listen to his album on repeat.”. Niet gek.

Er zijn al wat liedjes verschenen. Numb vinden we tot nu toe de mooiste. Maar ook het vorige week verschenen Little Jean Jacket mag er zijn.

Voor de mensen die niet kunnen wachten, geen nood! Je kunt Max Jury aanstaande zaterdag in de fraaie bovenzaal van Paradiso bewonderen. Wij zijn er ook. Zien we je daar?


Nieuwe muziek

Vandaag weer een kans om de hipster uit te hangen. Er staat namelijk nog geen muziek van Bolt & The Swamp People in Spotify. Maar zeker muziekliefhebbers in het Rotterdamse weten dat deze band eraan komt. Gelukkig staat er al wel een en ander op Soundcloud.

Goed, Bolt & the Swamp People. Vier jonge gasten uit Rotterdam die zich laten inspireren door bands als The Band (ha), CCR en een held als Sam Cooke. Of zoals wij graag zeggen: het Rotterdamse antwoord op The Black Keys. Luister maar eens naar de track Hanging with the Swamp People en je snapt wat we bedoelen. Zelf zeggen ze overigens ruige Americana met een teder randje. Kunnen we ook wel wat mee.

Kortom, swingen gegarandeerd. Inmiddels is de track (qua titel) gepromoveerd tot Staying’ Out Late. En we raden je aan deze eens aan te slingeren en het volume wat hoger te draaien.

We hebben ons overigens laten vertellen dat de mannen nu hard werken aan een debuutplaat. Wij kunnen alvast niet wachten.

Nieuwe muziek

Wellicht wel, wellicht niet. Wij wisten het stiekem al een tijdje: St. Solaire is de band rondom frontman Geert van Emden. En hij schitterende al eens op ons scorebord, met een sessie bij onze vrienden van InDeKringloop.

Dit is alweer een tijd geleden. En er is een hoop gebeurd. Zo speelde Geert onlangs een paar nummers mee met de set van het Rotterdamse Winterdagen die op haar beurt opende tijdens de release van Cafe EP van Crying Boys Cafe (de tweede release op ons eigen platenlabeltje Final 500 Records).

Maar even terug naar St. Solaire. Die band bestaat eigenlijk al sinds de zomer van 2014, toen Geert een EP’tje op wilde nemen in de studio van Jesse den Dulk. Dit klikte nogal goed en een band was gevormd. De basis hiervoor? Hun gedeelde liefde voor Bon Iver, Radiohead en het vroegere werk van Coldplay. Er kwamen nog 3 muzikanten bij, een clip werd gereleased en de selectie voor de komende Popronde is op zak. Kortom, het gaat lekker, erg lekker!

En volledig terecht, want Did You Know is toch gewoon een prachtig liedje?

Nieuwe muziek

Adam Faucett is een man met een indrukwekkende baard. En daarbij een indrukwekkende stem (zoals die combinatie wel vaker gemaakt wordt). Hij komt nog steeds uit Arkansas en maakte ruim 2 jaar geleden al furore (ahum) op ons scorebord met het fantastische liedje Melanie. Dat liedje stamt echter alweer uit 2014 en dus staan wij regelmatig op met de drang om te kijken of Adam Faucett al iets nieuws heeft.

En onlangs ging het alarm op ons HQ af: een nieuw liedje! Nieuwe stof zo u wilt. Dat is een hele flauwe grap, want dat nieuwe liedje heet namelijk Dust. Maar goed, de kwaliteit ervan doet de grap hopelijk vergeten. Dust is namelijk weer een prachtig werk. Zoveel gevoel. Alsof Townes van Zandt en Israel Nash (Gripka) een baby hebben.

Adam Faucett is hier helaas nog niet zo bekend, al speelde hij onlangs gelukkig wel wat shows in Europa. Aan zijn vriendenkring ligt het in ieder geval niet, hij tourde al met Jason Isbell en Damien Jurado. Deze man komt er dus wel, als het aan ons ligt.

Nieuwe muziek