The Hearts, 5 mannen en 1 vrouw uit Canada. Samen maken ze indie-folk / Americana. Bijvoorbeeld liedje Higher Country. Dat is toch prachtig? En had zomaar ook gecoverd kunnen worden door Daniel Norgren. Je vind de track op de, eveneens, prachtige EP Traces.
Yahtzee Brown maakt naar eigen zeggen cloudy, cosmic Americana. En ja, daar kunnen we goed in meegaan. Luister maar eens naar liedje I Guess I’m Sorry. Zal in de smaak vallen bij liefhebbers van Dr. Dog en Wilco. Wil je meer? Dan moet je nog even wachten, het is namelijk pas zijn eerste single. Maar als we het een beetje kunnen schatten zou dit weleens snel kunnen gaan met mr. Brown.
De Zweed Nicolai Dunger loopt al even mee in de muziekindustrie. Dat leidde tot veel prachtige albums, samenwerkingen met o.a. Calexico en Will Oldham en meest recente tot liedje What You See Is What You Get. Een liedje met een Lumineers-achtige vibe en energie. En dat vinden we catchy!
Je vindt het liedje op het vorige week verschenen Melody Rules.
Tussen Ierland en Boston kun je een hoop dwarsverbanden vinden. Eentje daarvan is Ryan O’Reilly met liedje Boston. Een fraai singer-songwriter liedje in de stijl die we ook kennen van David Ramirez of Mick Flannery.
Niet helemaal letterlijk, want liedje Gasoline van Chris Lively is geen feestnummer. Wel is het een prachtig folk-liedje, met een stem die heerlijk warm is, maar tegelijkertijd een rauw randje heeft. Daar houden we van. John Prine meets The Lumineers? In ieder geval staat het op meest recente plaat Where We Are Right Now, ook een aanrader.
2 jaar geleden waren we diep onder de indruk van liedje 5 to 4 van Max Garcia Conover. En dat geldt ook voor nieuwste track Coming Up Low. Een ingetogen The National. Een akoestische The Slow Show. Of maar wat associaties te noemen.
Phillip-Michael Scales groeide op in Michigan, verhuisde naar Chicago en brengt zijn dagen tegenwoordig door in Nashville. Met name in Chicago ligt de blues verscholen. Hij groeide op in de nabijheid van B.B. King, die hem naar het schijnt consequent “nephew” noemde. Die kun je in je zak steken als artiest.
Liedje Lonely Road is zeker blues, maar dan van het soort dat bijvoorbeeld ook Gary Clark Jr. maakt. In de hoogste versnelling dus. En dat is me toch een partij catchy. Net als mini-EP met de gelijknamige titel Lonely Road.
Liefhebbers van vibes zoals Steve Gunn of Kevin Morby neerzetten? Let op, hier is Generifus. Het is het project van Spencer Sult. Nieuwste liedje is Evil Queasy Feeling.
Evil Queasy Feeling is a country-rock anthem about following one’s heart in the face of uncertainty and feeling tired, bored and generally over it all. The title and music themes are a nod to the Eagles, with a sardonic twist on their cheery 70s worldview.
