Gepubliceerd 03/02/2021 door
BasJonas Carping komt uit Lund, Zweden en is alweer wat jaartjes independent musician, zoals dat zo mooi heet. Tot op heden bracht Jonas drie albums uit, die allen konden rekenen op “critical acclaim in the underground blogosphere”. Misschien horen wij daar wel bij? Anyway, we wilden liedje The Wire graag even met je delen. Klinkt als een akoestische Billy McCarthy (Augustines).
Ook goed om te weten is dat je Sigrid hoort op backing vocals en dat het liedje zal staan op The YLA Sessions, Jonas’ vierde langspeler die gepland staat voor halverwege deze maand.
Gepubliceerd 09/07/2019 door
Bas
Liefhebbers van Augustines en Billy McCarthy zijn we al jaren. En dat was een van de eerste dingen waar we aan moesten denken bij het horen van I Can’t Breathe van Ken Newman. Of zoals hij het zelf omschrijft: Leonard Cohen meets Bruce Springsteen. Wil je meer horen? Dan moet je helaas nog even wachten tot begin 2020. Dan valt de plaat op de mat.
Overigens, een meer dan eervolle vermelding voor het hart van Ken. Dat leggen we even uit. Een muzikanten leven is vaak geen vetpot. Maar het geld dan Ken verdient, geeft hij terug aan de community. Zo heeft hij o.a. een eigen stichting in het leven geroepen, Blanket The Homeless. Naam spreekt voor zicht, lijkt ons. Dus het minste wat wij kunnen doen is even 3 minuten de tijd nemen om naar zijn prachtige liedje te luisteren.
Gepubliceerd 19/01/2019 door
Bas
Benieuwd hoe een liedje klinkt waarin Augustines en Mumford & Sons samenkomen? We denken dit een klein beetje te horen in The Reasons I Fear van Caleb Harris. Wil je meer horen? Dat is jammer, want er is eigenlijk nog maar een ander liedje, Banshee. Gaat een beetje de Nick Mulvey kant op.
Gepubliceerd 09/12/2018 door
Bas
Bij de naam Subterranean Street Society denken we meteen aan een heel podium vol. Die vlieger gaat echter niet op. Louis Puggaard Muller komt uit Kopenhagen, maar resideert tegenwoordig in Amsterdam. En wellicht ken je hem van een optreden in PAUW? Anyway, Louis ziet eruit als Kurt Cubain en heeft met Golden Lady een prachtige, akoestische track uitgebracht. Ietwat schurend, maar o zo mooi. Voor fans van Tom The Lion, Paolo Nutini (je hoort hem dit ook zingen, nietwaar?) en Augustines.
Gepubliceerd 25/04/2017 door
BasPickwick is een prachtband. Dat schreven we in 2015 al. Hoofdzakelijk vanwege het album Can’t Talk Medicine (louter kneiters) en vanwege de spetterende sessie die ze deden bij het altijd fijne KEXP. We noemden Pickwick een band met festival potentie, het zou slechts wachten zijn op Nederlandse shows en een doorbraak. En heden ten dage wachten wij nog steeds.
Maar de band gaat gewoon door. Met nieuwste track Turncoat lijken ze een iets andere kant op te gaan. Nog steeds doet het ons heel erg denken aan White Denim, met het Augustines-achtige is er wat ons betreft wel uit. Wellicht onder invloed van producer Erik Blood, die o.a. met Palace werkte? Who knows.
En om hun verandering van geluid kracht bij te zetten namen ze ook meteen een nogal psychedelische video op bij het nummer:
The psychedelic lyric video highlights their newfound sonic surrealism as lead vocalist Galen Disston delivers a sensual falsetto. “Sensual” is the key word here, setting the scene with the steamy opening line, “Didn’t wait around to tell her/Got the clothing off/No one else around.”
Gepubliceerd 09/01/2015 door
BasMogen we je voorstellen aan de mannelijke Lana Del Rey? Vast wel, meet Freddie Dickson. Wat ze nog meer over deze jongeman uit West-Londen zeggen is ook niet mals: “He writes likes an emotional heavyweight.” En: “The pain in his brow is harrowing, and he pulls you 20 feet into the song with him”. Uit oktober stamt zijn 2e EP, News.
Goed, Freddie Dickson is dus een talent, als we de ‘critics’ mogen geloven. Omdat wij de beroerdsten niet zijn willen we je vandaag dus kennis laten maken met Freddie en z’n muziek. Doom-pop, noemen sommigen het. Dat vinden we wat overtrokken. Vrolijk is het zeker niet, maar hitgevoelig wat ons betreft wel. Luister maar eens naar single ‘News‘ die alweer even terug op VEVO verscheen. Had wat ons betreft ook niet misstaan tussen Eurosonic-ontdekkingen van vorig jaar George Ezra en Hozier.
Eurosonic zegt u? Jazeker. Daar is Freddie Dickson volgende week woensdag te bewonderen. En dat raden we je zeker aan, afgaande op de live-versie van albumtrack Your Love Was Meant For Me, die hij onlangs op Youtube knalde. Een beetje Tom Odell-sfeer. En het laatste kwart van het nummer had zo van onze held Billy (Augustines!) kunnen zijn.
Gepubliceerd 01/01/2015 door
BasGoedemorgen! We kunnen ons voorstellen dat je vanochtend wakker werd met een kleine kater, een melancholisch gevoel en de zekerheid dat je vandaag ABBA’s Happy New Year op het scorebord zou vinden. Eerlijk is eerlijk, we hebben erover nagedacht. Maar dat zou te makkelijk zijn geweest. In plaats daarvan presenteren we je echter Pickwick. Niet de thee, maar de band uit Seattle.
Hun debuutalbum Can’t Talk Medicine dateert alweer van 2013, maar in de herfst van het afgelopen jaar (ja, 2014) brachten ze nog op Spotify nog een single uit van dit album. Die single heet Window Sill en is gewoon een kneiter. Pickwick is namelijk zo’n band vol overgave. Een beetje als Augustines en White Denim. Het podium is niet zelden het decor voor een feestje. En zeg nou zelf, een oppepper kun je best gebruiken op een dag als deze, nietwaar?
Window Sill is de nieuwe single dus. Maar als we de post daarmee zouden eindigen doen we de band tekort. Het album kent namelijk nog een paar andere kneiters. We noemen een Halls Of Columbia, The Round en Lady Luck. En jawel, je hoort het goed, op die laatste track speelt onze lieftallige Sharon van Etten mee.
Het moge duidelijk zijn, Pickwick is een band met (festival)potentie, dunkt ons. Het wachten is nu op een Europese tour en wat Nederlandse shows. Wij zouden het in ieder geval wel weten als wij programmeur waren geweest van, pak ‘m beet, een middelgroot poppodium. Maar oordeel vooral zelf. Kwalitatief is dit overigens niet de beste versie van Window Sill, maar van een band uit Seattle moeten we gewoon de KEXP versie laten zien.
Gepubliceerd 06/10/2014 door
BasOp 7 oktober verschijnt-ie officieel, het tweede studio-album van Field Report. Wie? Field Report. Een Amerikaanse folk-band rondom Christopher Porterfield. De bandnaam is stiekem een anagram van zijn achternaam, maar dat had je allang door natuurlijk.
Een stukje historie en introductie van de sociale omgeving van Porterfield. Het was in Wisconsin dat hij toetrad tot de folk-rock groep DeYarmond Edison. Overige leden? Justin Vernon (Bon Iver) en Phil + Brad Cook (Megafaun). Niet gek. Afijn, ieder ging zijn eigen weg en Portfield startte dus Field Report. Dat wil zeggen, nadat hij een aantal jaar is gaan oefenen op het schrijven van liedjes.
Het resultaat was te horen op debuutalbum >Field Report (2012). Centraal staan de akoestische gitaar en de folkie stem van Porterfield (die ons wat doet denken aan Dylan). Bijvoorbeeld op I’m Not Waiting Anymore. Mooi, maar niet heel spannend.
Maar klaarblijkelijk maakt de band een zelfde ontwikkeling door als voormalig bandmaatje Justin Vernon. Op de twee nieuwe tracks (afkomstig van het nieuwe album) gaan ze een iets sfeervolle kant op (echt!). Wat we daarmee bedoelen? Iets meer synths, een sfeertje dat niet zou misstaan bij Augustines (single Wings) en Strand of Oaks (zonder de harde gitaren). Exemplarisch is de nieuwste single Home (Leave The Lights On).
Luisteren = snappen wat we bedoelen.
Kun je niet vinden wat je zoekt? Probeer andere zoektermen:
