2 jaar geleden waren we diep onder de indruk van liedje 5 to 4 van Max Garcia Conover. En dat geldt ook voor nieuwste track Coming Up Low. Een ingetogen The National. Een akoestische The Slow Show. Of maar wat associaties te noemen.
Gobsmag Posts
Phillip-Michael Scales groeide op in Michigan, verhuisde naar Chicago en brengt zijn dagen tegenwoordig door in Nashville. Met name in Chicago ligt de blues verscholen. Hij groeide op in de nabijheid van B.B. King, die hem naar het schijnt consequent “nephew” noemde. Die kun je in je zak steken als artiest.
Liedje Lonely Road is zeker blues, maar dan van het soort dat bijvoorbeeld ook Gary Clark Jr. maakt. In de hoogste versnelling dus. En dat is me toch een partij catchy. Net als mini-EP met de gelijknamige titel Lonely Road.
Liefhebbers van vibes zoals Steve Gunn of Kevin Morby neerzetten? Let op, hier is Generifus. Het is het project van Spencer Sult. Nieuwste liedje is Evil Queasy Feeling.
Evil Queasy Feeling is a country-rock anthem about following one’s heart in the face of uncertainty and feeling tired, bored and generally over it all. The title and music themes are a nod to the Eagles, with a sardonic twist on their cheery 70s worldview.
The Wormdogs zijn 4 mannen en 1 vrouw uit Burlington. Ze zijn sinds 2017 bij elkaar uit vriendschap, respect en liefde voor elkanders muzikaliteit. En dat hoor je, bijvoorbeeld in liedje Scarping At The Bottom. Americana / roots met een stem die wat aan Houndmouth doet denken, bij ons.
Een paar jaar geleden kregen we van Luminous Waves` de tip om niet teveel tijd te brengen op Netflix, maar met echte mensen om je heen. Daarover schreef hij liedje Not Many Friends. Dat liedje was droevig, maar prachtig. En hetzelfde geldt voor nieuwste single The Reckoning.
Wie Gobsmag al langer volgt weet dat we een sucker zijn voor kleine, ingetogen liedjes zoals bijvoorbeeld Vikesh Kapoor, Gregory Alan Isakov of Barna Howard die maken. En om die reden trok Lior Holzman onze aandacht met liedje Essence. Een akoestische one-taker. Muziek in haar meest pure en eerlijk vorm, als je het ons vraagt. En dan die video, prachtig!
Soms kom je prachtige liedjes tegen. Die niet zoveel upsmuck nodig hebben. In die categorie valt Ship Will Sail van Jon Cocker. Doet ons denken aan John Martyn en Nick Drake. Houd je daarvan? Geef Jon Cocker dan zeker even een paar minuten van je tijd om naar liedje Ship Will Sail te luisteren. En misschien daarna wel naar meest recente album Two?
Press: Press Kit (EPK) Photos (hi-res)
Links: Website Facebook Spotify Instagram Bandcamp
Jon’s second album, ‘Two’ (release date: 25/09/24), expands on his sound, with a slightly more uplifting edge. Jon has performed at folk clubs and festivals in the North of England from his current base in Leeds, suiting his new folk-inspired tracks ‘She Moves Through The Air’, ‘Ship Will Sail’, and ‘Blown Away’, whilst darker piano-based tracks like ‘Pleasure’ offer a more alternative, spacious sound. Jon balances thoughtful nature inspired vocals with his Sheffield city roots, to produce a subtle yet euphoric sound appreciated at gigs across the UK.
Previous reception
“Next up, something a bit more subdued and contemplative in English singer-songwriter Jon Cocker’s “Green Blue”. Cocker’s excellent acoustic guitar playing, freewheeling sense for melody, soulful vocals, and intimate recordings on not only “Green Blue” but his entire self-titled EP make it easy to draw comparison between him and Nick Drake. As he sings “All my love fades to grey”, you feel the muted reality of heartache: no spectacle, just a lingering lack of colour. You can check out the rest of Cocker’s incredible EP here” – COUNTERZINE
“This musician from the United Kingdom has definitely deserved your attention. Especially if you want to spend some little time for your summertime sadness. His voice sounds so alive. As a contrast for modern autotunes addiction, these waves go through the ears right into my heart.” – FAETON MUSIC
We schreven al eerder over de prachtige liedjes van Dan Pallotta. Bijvoorbeeld over Winnebago Dreams en House On The Reservoir. Beide prachtig, wat ons betreft. Liedjes in de traditie van mannen als John Prine en Neil Young. En met zulke referenties weet je eigenlijk genoeg. Ook nieuwste liedje Voice In My Head is weer erg mooi. En dat is een understatement.
